แต่งหลอกๆแต่อยากบอกว่ารัก นิยาย บท 4

เธอเอาฝ่ามือไปทุบกระจกรถเขาสุดแรงที่มีด้วยความเดือดดาลในใจแล้วเอ่ยเสียงห้าวตะคอกอย่างดุดัน

" นี่ เปิดประตู ขอฉันดูหน้าพวกคุณให้เต็มตาหน่อย เปิดประตูเดี๋ยวนี้ "

เลือดอุ่นๆไหลอาบใบหน้าลงมา เธอจึงใช้มือปัดเลือดที่ไหลลงมาอาบแก้ม

จนหน้าและมือเปื้อนไปด้วยเลือด ไม่สามารถรู้ได้ว่าเธอเป็นใคร

แล้วเธอก็มาตบกระจกรถฝั่งคนขับ เพื่อจดจำหน้าคนขับที่ทำตัวหยิ่งยโสโอหังไม่คิดแม้แต่จะรับผิดชอบหรือลงช่วยชีวิตเธอ

" นี่ ไอ้คนใจชั่ว ไอ้คนเลือดเย็น จิตใจหยาบกระด้าง ไร้หัวใจ

ชนคนอื่นแล้วคิดที่จะหลบหนีเหรอ บรรพบุรุษของคุณไม่เคยสอนเรื่องจิตสำนึกหรือไง

ความคิดที่จะโทรหาหมอ พาคนเจ็บไปโรงพยาบาลก็ไม่มี หัวใจพวกคุณทำด้วยอะไรห้ะ! "

หวังเซียวหยางกดปุ่มเลื่อนบานประตูลงมา เหลือบมองเพลงพิณที่หน้าเปื้อนเลือดด้วยสายตานิ่งเฉยเย็นชาแล้วเอ่ยถามเสียงเย็น

" คุณต้องการเงินเท่าไหร่ "

ท่าทางเย่อหยิ่งของเขาทำเอาเพลงพิณรู้สึกเกลียดขี้หน้าและหมั่นไส้ จนอยากจะต่อยใบหน้าหล่อเหลานั่นให้เละคามือเธอ

เธอกำมือแน่นแล้วระบายออกมาโดยการด่าเป็นชุดด้วยความเดือดจัด

" เท่าไหร่ ต้องการเงินเท่าไหร่งั้นเหรอ ไอ้หน้าบัฟ สมองพิก ตาบอดหรือไง

นึกว่าฉันอยากได้เงินจากคนจิตสกปรกแบบพวกคุณหรือไง

รวยเหรอซื้อใบขับขี่มาสินะ ถึงไม่มีสมองในการขับขี่รถบนท้องถนน

คิดว่าขับรถหรูแล้วจะขับภาษารวยชนใครก็ได้ตามใจเหรอ ไอ้ด๊อกเห้ "

หวังเซียวหยางมองคนหน้าเปื้อนเลือดที่ยืนด่าเสียงกร้าวราวกับไร้ความรู้สึกแล้วพึมพำในใจว่า

[ ผู้หญิงบ้า สติฟั่นเฟือน พูดภาษาอะไร ฟังไม่รู้เรื่อง น่ารำคาญ ]

หวังเซียวหยางพึมพำอย่างเย็นชาเสร็จ แล้วหยิบเงินสดออกมาปึกหนึ่ง โยนเงินออกไปให้เพลงพิณอย่างรำคาญ

จากนั้นเขาก็เอ่ยเรียกแฟนสาวของเขาเสียงเย็นว่า

" ยี่หราน ขึ้นรถ หรือคุณจะรอให้นักข่าวมาหาคุณที่นี่ก็ตามใจนะ "

ยี่หรานได้ยินดังนั้นก็รีบไปเปิดประตูขึ้นรถทันที พอยี่หรานขึ้นมานั่งในรถเรียบร้อย

หวังเซียวหยางก็ขับรถออกไปอย่างเลือดเย็นไร้ความเห็นใจใดๆ ทิ้งให้เพลงพิณอยู่ตรงจุดเกิดเหตุคนเดียว

เพลงพิณเห็นและได้ยินดังนั้นก็ถึงกับอึ้งไป ได้แต่อ้าปากค้างจนพูดไม่ออก เธอแทบไม่อยากเชื่อหูไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย

" บนโลกใบนี้มีคนเลว เลือดเย็น ไร้หัวใจ ไร้จิตสำนึกแบบนี้ด้วยเหรอ "

เกิดมาเธอเพิ่งเคยเห็นคนประเภทนี้ พอหายอึ้งเธอก็ตะโกนด่าตามหลังรถหรูไปว่า

" ไอ้เลว อีระยำ จิตใจชั่วช้า ไร้ความเป็นมนุษย์ ไอ้คนพ่อแม่ไม่สั่งสอน อย่าให้ได้เจออีกนะ

เลวแพคคู่ ฉันขอให้ความสัมพันธ์ของพวกคุณสั่นคลอขาดสะบั้นในเร็ววัน

ขอให้หัวใจของพวกคุณบาดเจ็บสาหัสยิ่งกว่าฉันที่เจ็บในตอนนี้เป็นร้อยเท่าพันเท่า "

เธอโกรธมากจนสติแตก อะไรที่ด่าได้ด่าไว้ก่อนเพื่อให้หายเจ็บใจ

จากนั้นเธอก็ก้มลงไปหยิบเงินปึกนั้นมาถือไว้ในมือด้วยความคับแค้นใจ

แต่พอจะเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นแหละ รอบด้านมืดสนิทกลายเป็นสีดำ เธอมองไม่เห็นอะไรแล้วนอกจากสีดำ