แต่งงานกับมหาเศรษฐี! นิยาย บท 1

พื้นแผ่นหินอ่อนส่องแสงสะท้อนแสงคริสตัลขนาดยักษ์บนเพดานราวกับเพชรที่กระจายอยู่ทั่วพื้น

แต่ Bai Qiong ไม่มีเวลาชื่นชมฉากที่หรูหราและงดงามนี้เธอเพิ่งรีบออกจากห้องและพื้นดินที่เหมือนเพชรก็ทำให้เธอรู้สึกเวียนหัว รูปร่าง

ตอนนี้ฉันผิดมาก ไป่เฉียงยกมือขึ้นขยี้ตา ความคิดนี้แวบเข้ามาในหัวอย่างรวดเร็ว แต่ตอนนี้เธอไม่มีเวลาคิดว่าปัญหาอยู่ที่น้ำที่เธอดื่มหรือบุหรี่ในมือของชายคนนั้น . ตอนนี้เธอมีความคิดเดียวในใจ: ฉันอยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!

เสียงฝีเท้าตามหลังเธอเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ และที่น่ากลัวกว่านั้นคือก้าวไม่รีบร้อน ราวกับแน่ใจว่าเธอจะไม่สามารถหนีได้ พวกเขาจึงกดก้าวทีละก้าวแต่ให้เธอ หวังว่าเธอจะได้รู้ว่าเธอกำลังตื่นตระหนกและไม่มีที่หลบหลีก

ความรู้สึกวิงเวียนรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อไป่ฉงวิ่งเข้าไปในห้องโถง เท้าของเธอเดินกะเผลกและล้มลงกับพื้น

วินาทีถัดมา มีคนกระชากคอเสื้อเธอแล้วดึงเธอขึ้น

“อ๊ะ!” ไป่เฉียงกรีดร้องด้วยความกลัว ดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง “ปล่อยฉันไป!”

"คุณวิ่ง ทำไมคุณไม่วิ่งหนี" ลมหายใจออกที่ร้อนและชื้นน่าขยะแขยงพ่นบนใบหน้าของเธอ และชายคนนั้นก็มองหน้าด้านข้างที่สวยงามของเธออย่างหยาบคาย "คุณเป็นคนหน้าซื่อใจคดมากเมื่อคุณออกมาขาย คุณทำอะไร คิดว่าคุณกำลังมีปัญหาหรือไม่ "เจ้าหญิง?"

“ฉันไม่รู้จักคุณ คุณจำคนผิดแล้ว!”

ความพัวพันระหว่างคนทั้งสองดึงดูดความสนใจของผู้สัญจรไปมา และค่อยๆ บางคนหยุดและชี้ไปที่ระยะไกล แต่ไม่มีใครมาช่วย ท้ายที่สุดแล้ว ในสถานที่นี้ในนามของสโมสร แท้จริงแล้วเป็นถ้ำขายทองสำหรับผู้มีตำแหน่งสูงเพื่อหาความเพลิดเพลิน และเป็นความเห็นพ้องต้องกันของทุกคนว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจของตนเอง

มีเพียงบริกรที่มีชุดหูฟังเท่านั้นที่หยุดชายคนนั้นอย่างระมัดระวังเมื่อเขาต้องการลากไป่ฉงออกไป

"คุณหลิว ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มาจากที่ของเรา..."

"ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่ของคุณ นี่แหละที่ฉันเรียกว่า 'ซื้อกลับบ้าน'!" นายหลิวกล่าวพร้อมกับเย้ยหยัน

แน่นอนว่าในที่นี้ Takeaway ไม่ได้หมายถึงข้าวหมูแดงหรือก๋วยเตี๋ยวหนึ่งชาม แต่หมายถึงลูกค้าที่เบื่อที่จะเล่นกับผู้หญิงในคลับเฮาส์ หรือด้วยเหตุผลอื่น พวกเขานำเข้ามาจากที่อื่น วิธี ทางคลับเฮาส์ไม่ได้ห้ามไม่ให้แขกทำเช่นนี้ แม้ว่าบริกรจะตั้งใจห้าม แต่ก็ยังลังเลเพราะหาเหตุผลไม่ได้

และผู้หญิงในคลับเฮาส์ที่ Liuying ปล้นธุรกิจ เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของ Mr. Liu พวกเขาก็หัวเราะและเยาะเย้ยทันที

“เสแสร้งทำตัวบริสุทธิ์และแข็งแกร่งขนาดนั้น ไม่เหมือนพวกเราเหรอ”

“คุณไม่เข้าใจ นี่เรียกว่าการปฏิเสธและการต้อนรับ และเทคนิคสูง!”

"อย่าดูเสื้อผ้าที่แต่งตัวดีของเธอ เธอสกปรกมากจริงๆ บางทีเธออาจจะป่วยก็ได้!"

ในคำเหล่านั้นดูเหมือนจะมีเสียง "คลิก" ซ่อนอยู่คล้ายกับการกดปุ่มกล้องถ่ายรูปของโทรศัพท์มือถือ

เป็นเพียงว่าเสียงเหล่านี้อยู่ใกล้และไกลจนไม่สามารถได้ยินได้ชัดเจน Bai Qiong รู้สึกตกใจเมื่อพบว่าประสาทสัมผัสทั้งห้าของเธอค่อยๆ สับสน และความแข็งแรงของมือและเท้าของเธอก็อ่อนแอลงเรื่อยๆ ฤทธิ์ของยาได้ควบคุมร่างกายของเธออย่างช้าๆ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าชายผู้นี้ถูกพาตัวไปในอาการโคม่า แค่นึกถึงก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว