ใบไม้ผลิกลางมรสุม นิยาย บท 12

เวลาที่พึ่งเข้ามา เขาแค่กวาดสายตามองเธอ แค่รู้สึกว่าสีหน้าของเธอ ดูเหมือนจะซีดขาว

แต่เห็นเธอใส่ชุดนอน เซิ่งหมินเซวียนคิดว่าเธอเพิ่งจะตื่นนอน ดังนั้นไม่ได้มีชีวิตชีวาเท่านั้นเอง

ตอนนี้คาดไม่ถึงว่าร่างกายของเธอจะพ่นไฟ ยังหมดสิไปแล้ว คนโง่ก็รู้ว่าเกิดเรื่องแล้ว!

มือของเซิ่งหมินเซวียน สัมผัสหน้าผากของเธอ

ร้อนมาก!

เธอมีไข้แล้ว!

หลังจากนั้นความคิดก็กะพริบเข้ามา จู่ๆในสมองก็กะพริบเรื่องเมื่อวาน

สมควรตาย…หรือว่าสาเหตุเป็นเพราะว่าเมื่อคืนอากาศหนาวยังกระโดดโลดเต้นลงน้ำ?

อ่อนแอขนาดนี้?

ถึงแม้ว่าเซิ่งหมินเซวียนจะสงสัย แต่ร่างกายของคนที่อยู่ในอ้อมกอดร้อนเหมือนเตาไฟ และไม่ได้เสแสร้ง

“นี่…ซูจิ่น!”เขาส่ายเธอไปมา กลับไม่มีการตอบสนองใดๆ

แม่ง เขาพูดด่า กำลังเตรียมอุ้มเธอขึ้นมาไปส่งโรงพยาบาล ก็ได้ยินเสียงกังวานดังอยู่ด้านหลัง “คุณเป็นใคร!ปล่อยจิ่นจิ่น!”

เสียงที่คุ้นเคยนี้คือ…

จิ่นจิ่น?

เซิ่งหมินเซวียนกำลังคิด เคยได้ยินเสียงนี้จากที่ไหน รวมทั้ง“จิ่นจิ่น”สองคำนี้

ก็มีคนผลักเขาจากด้านหลัง ผลักไม่ขยับก็กัดบนมือของเขา

แรงของเธอ เซิ่งหมินเซวียนรู้สึกไม่ถึงความเจ็บปวด กลับรู้สึกจั๊กจี้

“โอ๊ย…”มือของเซิ่งหมินเซวียนไม่มีเนื้อเยอะ โหรวโหรวกัด ก็ปวดฟันแล้ว

โหรวโหรวเจ็บจนเบ้าตามีน้ำตาคลอ “คนเลว!ปล่อยจิ่นจิ่น!”

เซิ่งหมินเซวียนเป็นครั้งแรกที่พบสาวน้อยเตี้ยขนาดนี้ หันหน้ากลับไปมองอย่างแปลกใจ

เขามองเห็นก็ชะงัก“…โหรวโหรว?”

โหรวโหรวได้ฟังชื่อของตัวเอง ก็เงยหน้าขึ้น ร้องไห้จนลืมแล้ว

เธอมองเขาด้วยความแปลกใจ“คุณลุงคนสวย?เป็นคุณเหรอ!คุณลุงคุณทำให้หนูตกใจ หนูคิดว่าเป็นคนเลว!”

สาวน้อยคนนี้…ก็หลอกได้ง่ายจริงๆเหรอ?

ก็เพราะว่าซื้อเค้กให้เธอ ก็ไม่คิดว่าเขาเป็นคนเลวแล้วเหรอ?

ถ้าหากถูกพ่อค้ามนุษย์หลอก จะทำยังไง!

เพียงแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอไม่ได้คิดว่าเขาเป็นคนเลว ในใจของเซิ่งหมินเซวียนก็มีความสุขมาก!

เดี๋ยวก่อน….

จู่ๆเซิ่งหมินเซวียนก็คิดว่าไม่ถูกต้อง มองโหรวโหรว และมองซูจิ่นที่อยู่ในอ้อมกอด

จิ่นจิ่น?

ซูจิ่น?!

แล้วโหรวโหรวเป็น??

“โหรวโหรว เธอก็คือที่หนูพูดว่าจิ่นจิ่น?”