ใบไม้ผลิกลางมรสุม นิยาย บท 2

ตระกูลเซิ่งกับตระกูลซู ทั้งสองตระกูลมีเงินและอำนาจมาร้อยปี เซิ่งหมินเซวียนกับซูอวี้ถิงก็ถือว่าเป็นเด็กชายเด็กหญิงที่เล่นกันมาตั้งแต่เยาว์วัย

แต่ว่าทั้งสองคนเดิมทีก็มีเงื่อนไขในการแต่งงาน แต่สุดท้ายซูอวี้ถิงถูกตรวจสอบว่าท้องไม่ได้

ตระกูลซูไม่อยากจะสูญเสียโอกาสในการเกี่ยวดองนี้ไป เป็นฝ่ายเอ่ยถึงลูกสาวนอกสมรสของตระกูลซูซูจิ่น——อุ้มบุญ

ซูจิ่น เป็นน้องสาวพ่อเดียวกันกับซูอวี้ถิง เป็นลูกที่ตระกูลซูไม่เคยยอมรับ

แต่ตอนนั้นซูจิ่นยังไร้เดียงสาคิดว่าตระกูลซูสงสารเธอ ให้เธอแต่งงานกับผู้ชายที่มีจิตใจดี และการแต่งงานในช่วงสั้นๆกับเขา เธอเชื่อฟังและรู้จักคิด รักเขาหมดหัวใจ และดูแลเขา

แต่สุดท้ายล่ะ?

หลังจากที่เธอคลอดลูก ในโรงพยาบาล คนของตระกูลซูบังคับเธอ ด่าว่าเธอเป็นลูกนอกสมรสมีคุณสมบัติอะไรมาแต่งงานกับเซิ่งหมินเซวียน เพียงแค่อยากจะยืมท้องของเธอก็เท่านั้นเอง

ตอนนี้เธอคลอดลูกเสร็จแล้ว ควรจะเป็นเวลานี้ที่ลูกนอกสมรสอย่างเธอจะถอยไป เซิ่งหมินเซวียนไม่แม้แต่จะปรากฏตัวออกมา!

ถึงวินาทีนั้นซูจิ่นจึงตาสว่าง หัวใจที่เย็นชาของเขาเธอไม่มีทางทำลายมันได้

ซูจิ่นหลับตาลง พูดทิ้งท้ายหนึ่งประโยค“ขอให้พวกคุณถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร มีความสุขตลอดไป!”

“เธอไม่อยากจะพบโย่วโย่ว?”เขามองทะลุปรุโปร่งเธอ

ซูจิ่นลืมตาขึ้นทันที

แต่เซิ่งหมินเซวียนไม่ได้อดทนพูดกับเธออีก หมุนตัวเดินออกไปแล้ว

เซิ่งหมินเซวียนออกจากประตูร้าน

โย่วโย่วเพราะว่าโกรธที่แด๊ดดี้ให้เขาออกมาก่อน ก็ตัดสินใจเอง บอกให้ผู้จัดการร้านพาเขากลับบ้านไปแล้ว

เซิ่งหมินเซวียนก็ไม่ถือสา เคยชินกับการต่อต้านของลูกชายตัวเองแล้ว

เขาหันหน้ากลับไปมอง หลังจากนั้นก็ขึ้นรถทหารระดับสูงทันที จากไปอย่างสง่าผ่าเผย

รถทหารขับผ่านมุมถนน ผ่านร้านขนมแห่งหนึ่ง เซิ่งหมินเซวียนจู่ๆก็ถูกสาวน้อยคนหนึ่งดึงดูดสายตา

ก็พูดเหตุผลไม่ชัดเจน เขาก็หยุดรถโดยไม่รู้ตัว

สาวน้อยคนนั้นหันหลังให้เขา อากาศหนาวขนาดนี้ เธอก็ยืนอยู่ด้านนอกตู้โชว์

สาวน้อยใส่หมวกหมีน่ารัก สวมผ้าพันคอขนปุกปุย

แม่เธอแต่งตัวให้อย่างลงตัว เสื้อคลุมเล็กสีชมพูกับกระโปรง และรองเท้าบูตเล็กสีชมพู

ทั้งตัวเป็นขาวอมชมพูน่ารักมองมาก

ในตู้โชว์ สะท้อนใบหน้าเจ้าเนื้อของเธอไม่ชัดเจน

เซิ่งหมินเซวียนกลัดกลุ้มเล็กน้อย ทำไมซูจิ่นถึงคลอดลูกชายให้เขาล่ะ?

ถ้าเหมือนกับสาวน้อยขาวอมชมพูน่ารักแบบนี้คงจะดี เขามีลูกแบบนี้ เป็นอัญมณีที่สดใส ต้องรักใคร่มากแน่นอน

ลูกชายไม่น่ารักจริงๆ!

ไม่รู้ว่าทำไม เซิ่งหมินเซวียนไม่อยากจากไป เขานั่งอยู่ในรถ อยากดูว่าสาวน้อยอยากจะทำอะไร

ไม่นาน ในร้านก็มีพนักงานออกมา สีหน้าไม่ค่อยดี

เธอเหมือนจะตำหนิสาวน้อยคนนั้นที่ขวางหน้าร้านของเธอ จะไล่เธอไป

เซิ่งหมินเซวียนเห็นสาวน้อยเอียงหน้า เงยหน้ามองพนักงานร้าน น้อยใจเล็กน้อย และมุ่ยปาก

หัวใจของเขาก็กระตุก ขมวดคิ้ว ลงจากรถและเดินไปหาพวกเธอทันที

พนักงานร้านเตรียมจะพูดอะไรกับสาวน้อยต่อไป บัตรหนึ่งใบก็ยื่นเข้ามา ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ

“เงินในนี้ สามารถซื้อร้านนี้ของเธอได้!”

พนักงานร้านได้ยิน มองท่าทางสาวน้อยคนนั้น คิดว่าล่วงเกินตระกูลที่มีอำนาจแล้ว

พนักงานร้านรีบพูดขอโทษ นำพวกเขาเชิญเข้าไป

สาวน้อยเงยหน้ามองเซิ่งหมินเซวียน ในดวงตายังมีน้ำตาคลอ

“สวัสดีค่ะคุณลุง”เธอเรียกอย่างมีมารยาท

หัวใจของเซิ่งหมินเซวียน ฉับพลันเหมือนถูกเธอเรียกว่าคุณลุงละลายแล้ว

นี้ถ้าเปลี่ยนเป็นแด๊ดดี้ จะไพเราะแค่ไหน!

เขาหาได้ยากที่จะลูบศีรษะเล็กของเธออย่างอ่อนโยน“หนูชื่ออะไร?”

สาวน้อยพูดเสียงกังวาน“หนูชื่อโหรวโหรว”