ใบไม้ผลิกลางมรสุม นิยาย บท 3
นี่ที่ไม่ใช่ถนนเทียนเอ๋อ เซิ่งหมินเซวียนคิดว่าน่าจะใกล้กับสระน้ำพุเทียนเอ๋อ เด็กสะดวกจำแบบนี้ ก็เรียกว่าถนนเทียนเอ๋อเถอะ
เซิ่งหมินเซวียนมองดูโหรวโหรวพูดผิด ก็ยิ่งชอบ
เขาก็ไม่รู้ว่าบนโลกนี้ ยังมีสายน้อยที่น่ารักและสวยอยู่!
โหรวโหรวนำโทรศัพท์คืนให้เขา“คุณลุง จิ่นจิ่นให้หนูพูดกับคุณว่าขอบใจ เธอบอกให้คุณรอเป็นเพื่อนฉัน เธอจะคืนเงินให้คุณ”
เซิ่งหมินเซวียนอยากจะตอบรับ โทรกลับมีข้อความจากกองทัพส่งเข้ามา
เขาก้มมอง อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว มองไปทางสาวน้อยด้วยความอ่อนโยน “ไม่ต้องแล้ว นี้เป็นของขวัญที่คุณลุงมอบให้โหรวโหรว คุณลุงมีธุระ ต้องไปก่อน หนูอยู่ที่นี่รอจิ่นจิ่นมารับหนูเถอะ อย่าเดินวุ่นวาย เข้าใจไหม?”
เซิ่งหมินเซวียนนำโหรวโหรวมอบให้คนที่ร้านเค้ก ให้พวกเขาดูแลโหรวโหรวให้ดี
ถ้าหากไม่ใช่ชื่อจิ่นจิ่น อย่าให้เธอออกไปเด็ดขาด
“คุณลุงบ๊ายบาย”
……
เวลาที่ซูจิ่นรีบเข้ามา เห็นโหรวโหรวนั่งบนเก้าอี้อย่างปลอดภัย รอเธออย่างเชื่อฟัง
ซูจิ่นจึงผ่อนคลายลง
“โหรวโหรวหนูจะทำให้ฉันตกใจใช่ไหม!ทำไมถึงไม่เชื่อฟัง วิ่งออกมาคนเดียว?ตอนนี้คนไม่เยอะไปหมด ถ้าหากมีคนลักพาตัวหนูไป หนูจะให้แม่ทำยังไง?”
ซูจิ่นท่าทางโหด ทำให้โหรวโหรวตกใจ
เธอกัดริมฝีปาก ดวงตาทั้งสองคู่น้ำตาคลอ“แม่ค่ะ…ต่อไปโหรวโหรวไม่กล้าแล้ว…”
ซูจิ่นรู้สึกว่าตัวเองควบคุมความโกรธไม่ได้ ทำให้โหรวโหรวตกใจแล้ว
เห็นน้ำตาใกล้จะไหลออกมาแล้ว ซูจิ่นรีบลูบศีรษะเล็กของโหรวโหรว
ซูจิ่นพูดเสียงอ่อนโยน“ขอโทษ…โหรวโหรวอย่าร้องไห้ แม่ผิดเอง ไม่ควรจะโหดขนาดนี้ โหรวโหรวอย่าโกรธแม่ ตอนนี้แม่มีแค่โหรวโหรวแล้ว แค่กลัวโหรวโหรวจะเกิดอุบัติเหตุ แม่รักโหรวโหรวมาก…”
“เปล่าค่ะ”โหรวโหรวส่ายหน้า“โหรวโหรวไม่โกรธ…โหรวโหรวแค่เสียใจ ทำเรื่องผิดทำให้แม่ต้องเป็นห่วงแล้ว…หลังจากนี้โหรวโหรวจะไม่วิ่งวุ่นวายแล้ว…”
“พอแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว”
“ค่ะ!”โหรวโหรวนำขนมเค้กด้านข้าง หยิบขึ้นมา ชูตรงหน้าซูจิ่น
เธอยิ้มหวาน“แม่ สุขสันต์วันเกิดนะคะ!กินเค้กกัน！”
ซูจิ่นชะงักไปเล็กน้อย วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ?
โหรวโหรวพยายามพูด“โหรวโหรวนำเงินในกระปุกออมสินหมูน้อยออกมาแล้ว อยากซื้อเค้กฉลองวันเกิดให้แม่ แต่พี่สาวพวกนั้นพูดว่าหนูเงินไม่พอ พวกเธอก็ไม่กล้ารับเงินเหรียญ โหรวโหรวเสียใจ ยืนมองอยู่ด้านนอกนานแล้ว หนูคิดว่า ต่อไปถ้าโตแล้ว จะหาเงินเยอะๆ จะซื้อเค้กนี้ให้แม่กิน”
ในใจของซูจิ่นเจ็บปวด เหมือนถูกตีหลายครั้ง เจ็บปวดมาก
เธออุ้มโหรวโหรวขึ้นมา“โหรวโหรว…”
ปีนั้นเธอคลอดลูกฝาแฝด ซูอวี้ถิงนำลูกสาวที่ร่างกายไม่แข็งแรงซ่อนไว้ มาขู่เธอ เพียงแค่เธอหย่า ลูกสาวก็จะให้เธอ ไม่อย่างนั้นลูกชายและลูกสาวก็จะไม่ให้เธอ!
ดังนั้นปีนั้นซูจิ่นไม่มีทางเลือกอื่น
โหรวโหรวยังเล็กมาก ไม่สามารถเข้าใจว่าซูจิ่นกำลังร้องไห้ทำไม
เธอยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้ซูจิ่น“จิ่นจิ่น ทำไมแม่ต้องร้องไห้ล่ะ ฉลองวันเกิดต้องมีความสุข”
“เปล่า…แม่มีความสุขมาก โหรวโหรว ต่อไปแม่จะขยันหาเงินกว่าเดิม ให้หนูได้ใช้เงินเยอะๆ”
เธอให้เงินโหรวโหรว ไม่สามารถเปรียบเทียบกับเด็กคนอื่นได้
และโหรวโหรวก็ไม่เคยใช้สุรุ่ยสุร่าย เธอคิดว่าเธอเก็บไว้ คือจะซื้ออะไรให้ตัวเอง
ใครจะรู้…
คาดไม่ถึงว่าอยากซื้อเค้กให้เธอฉลองวันนี้!
คิดมาถึงตรงนี้ ซูจิ่นในใจก็ยิ่งเจ็บปวด ในเวลาเดียวกันก็มีความสุข
คุ้มค่าแล้ว มีโหรวโหรวที่เป็นลูกสาวที่เชื่อฟังและรู้จักคิด คิดว่าตัวเองลำบากและเหนื่อยก็คุ้มค่าแล้ว
“อ้อ ไม่เป็นไร”โหรวโหรวส่ายหน้าอย่างเชื่อฟัง “โหรวโหรวไม่อยากได้เงิน โหรวโหรวแค่อยากอยู่กับจิ่นจิ่นตลอดไป”
“โหรวโหรวเด็กดี…”
การสนทนาของพวกเธอ พวกพนักงานร้านก็ได้ยินแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ใบไม้ผลิกลางมรสุม