ใบไม้ผลิกลางมรสุม นิยาย บท 9

ไม่มีโย่วโย่วแล้ว เธอไม่สามารถจะไม่มีโหรวโหรวได้!

ลูกเป็นแก้วตาดวงใจของแม่ โย่วโย่วร้องไห้อย่างรุนแรง หัวใจของซูจิ่นก็ยิ่งเจ็บปวด

ทำให้เธอยิ่งเจ็บปวด คือโย่วโย่วเชื่อคำพูดของพวกเขาแล้ว เป็นเธอผลักเขาลงไป

ภาพลักษณ์ของเธอในใจของโย่วโย่ว…

เลวร้ายถึงระดับไหนแล้ว?

เรื่องมาถึงวันนี้แล้ว พวกเขาสามารถยัดเยียดว่าเธอเป็นคนก่อเรื่องทุกอย่าง แต่เรื่องเดียวที่ไม่สามารถยัดเยียดว่าเธอทำร้ายโย่วโย่ว!

“ผู้อาวุโส คุณนายใหญ่ พวกคุณเชื่อฉัน ฉันไม่ได้ทำร้ายโย่วโย่ว!โย่วโย่ว..ไม่ต้องกลัว..ฉันไม่ได้ทำร้ายนาย…ฉันไม่ได้ทำ…”ซูจิ่นมองเซิ่งหมินเซวียนอย่างอ้อนวอน จับข้อมือของเขาไว้ “เซิ่งหมินเซวียน คุณบอกโย่วโย่ว ฉันไม่มีทางทำร้ายเขา ไม่มีทางแน่นอน คุณรู้ ฉันจะสามารถทำร้ายเขาได้ยังไง…ขอร้องพวกคุณเชื่อฉันสักครั้งได้ไหม อย่าให้โย่วโย่วเกลียดฉัน…”

แม่ทุกคน ก็ไม่สามารถรับได้ที่ลูกของตัวเองเกลียดตัวเอง…

เธอสามารถไม่รู้จักโย่วโย่ว แต่ไม่สามารถถูกเขาเกลียด!

นึกถึงหลังจากนี้โย่วโย่วอาจจะกลายเป็นคนแปลกหน้า จนกระทั่งมองเธอเป็นคู่อริ ในใจของเธอก็เจ็บปวด

มือของเธอที่จับเขาสั่นเทา เซิ่งหมินเซวียนขมวดคิ้ว มองผู้หญิงตรงหน้า

เซิ่งหมินเซวียนใจลอยไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร มือที่สั่นเทาฉับพลันก็รุนแรงขึ้น

ซูจิ่นกลืนความเจ็บปวด ดึงสมาธิของเขากลับมา

ผู้อาวุโสตระกูลซูเหมือนอยากจะชี้แจงกับตระกูลเซิ่ง ใช้ไม้เท้าในมือตัวเอง โจมตีไปบนหลังของซูจิ่น

เซิ่งหมินเซวียนยังไม่ตอบสนองกลับมา ไม้เท้านั้นตีลงไปแล้ว

เขามองดูซูจิ่น คุกเข่าลงตรงหน้าตัวเอง

ไม้เท้านั่น ไม่เบา

“อย่า――”

เขายังไม่ได้พูด เสียงของผู้อาวุโสซูก็ดังขึ้นมา“นี้คือการสั่งสอนของตระกูลซู!วันนี้ต่อหน้าทุกคน จะสั่งสอนเธอ!”

ซูจิ่นอดกลั้นความเจ็บไว้ เงยหน้ามองโย่วโย่ววิ่งเข้าไปในอ้อมกอดของซูอวี้ถิง สายตาระมัดระวังตกอยู่บนตัวเธอ

โย่วโย่วกำลังคิดอะไร?โย่วโย่วจะกลัวเธอไหม?

แต่ว่าโย่วโย่ว แม่ไม่ได้ทำร้ายลูก…

ผู้อาวุโสซูยังอยากจะตีซูจิ่น ซูชิงทนดูต่อไม่ไหวแล้ว

เขาถลันเข้ามา ขวางตรงหน้าเธอ ตะโกนพูดด้วยสีหน้ารีบร้อน“พ่อ!คุณจะทำอะไร?ซูจิ่นก็เป็นหลานสาวของคุณ――”

“ลูกไม่รักดี!ชื่อเสียงของตระกูลซูก็เป็นแกที่ทำลายกับมือ!วันนี้ฉันจะสั่งสอนแกด้วย!”

ผู้อาวุโสลงโทษครอบครัวต่อหน้าทุกคน

ซูจิ่นถูกซูชิงปกป้องไว้ในอ้อมกอด ร้องไห้ตลอดเวลา“พ่อ …ฉันต้องการโย่วโย่ว..นำโย่วโย่วคืนให้ฉัน..ฮือๆ..คุณให้พวกเขานำโย่วโย่วคืนให้ฉัน…มีคนจะทำร้ายโย่วโย่วของฉัน..พ่อคุณช่วยฉัน…”

“ซูจิ่น…”ซูชิงกอดเธอ และเจ็บปวดมาก“เป็นพ่อที่ไม่ดีต้องขอโทษเธอ…อย่าร้องไห้…”

พวกเขาไม่ยอมเข้าใจซูจิ่น แต่เขาเป็นพ่อคนนี้ ทำไมจะไม่เข้าใจนิสัยลูกสาวของตัวเอง?

อย่าพูดว่าเธอเป็นคนทำทุกทางเพื่อบรรลุผล ถึงแม้ว่าจะเป็นความจริง ก็ไม่มีทางนำความปลอดภัยของโย่วโย่วมาล้อเล่น