ไหปีศาจ นิยาย บท 272

272 /276

บทที่ 272 จนมาก

แม้ว่าพวกเขาจะผ่านการทดสอบเข้ามาได้ด้วยโควตาพิเศษของตระกูล ทำให้พวกเขาเข้าสู่สำนักชั้นในได้เร็วกว่า คนอื่น ๆ มาก

อย่างไรก็ตาม เอ๋าเฉียนจุนนั้นสามารถครองที่หนึ่งของอันดับรายชื่อได้ มันแสดงให้เห็นว่าเขามีพลังอันแข็งแกร่งอยู่ จริง ๆ

เนื่องจากการประเมินภายในสำนักยังไม่ได้เริ่มต้นขึ้น สำนักจึงให้คะแนนตามการประเมินเบื้องต้นตามศักยภาพของนักเรียนในตอนที่รับเข้ามา

“ดูเหมือนว่าในสายตาของสำนักเฉียนหลง เขาจะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดานักเรียนทั้งหมดสินะ” ลั่วอู๋พูดกับตัวเอง

ลั่วอู๋มองไปที่เหรียญของเขา คะแนนตามการประเมินเริ่มต้นของเขาอยู่ที่ 301 ซึ่งเกือบจะอยู่ในอันดับท้ายสุดของตาราง ในขณะที่คะแนนเริ่มต้นของเอ๋าเฉียนจุนสูงถึง 8400

“เฮ้ นั่นมันมากเกินไปรึเปล่า” ลั่วอู๋พูด

ฉูจงฉวนมองไปที่เหรียญของเขา “ฮ่าฮ่าฮ่า 301 ต่ำเกินไปแล้ว ขนาดข้ายังมีตั้ง 4500”

“ฮึม!” ลั่วอู๋กระแฮ่มอย่างไม่พอใจ

แต่นั่นก็เป็นเรื่องปกติ

ลั่วอู๋ไม่ผ่านการทดสอบเข้าสำนักเฉียนหลง เขาเข้าสำนักเฉียนหลงโดยอาศัยโควตาพิเศษของตระกูลลั่ว ในช่วงแรกของการเข้าสู่สำนักเขาจึงยังไม่ได้แสดงความแข็งแกร่ง และก็ไม่มีชื่อเสียงใด ๆ เลย คะแนนการประเมินเริ่มต้นของเขาจึงต่ำมาก

แต่ถ้าให้มาประเมินตอนนี้ล่ะก็ มันจะไม่ต่ำแบบนี้แน่นอน

ในช่วงเริ่มต้นของการต่อสู้ชิงอันดับ บางคนแทบรอไม่ไหวที่จะมีส่วนร่วมในการทดสอบเพื่อเพิ่มคะแนนการประเมินของพวกเขา จากนั้นผู้คนในสนามประลองก็แยกย้ายกันไปทันที

“มันเกินจริงมากที่เอ๋าเฉียนจุน สามารถได้คะแนนประเมินเบื้องต้นถึง 8400” ฉูจงฉวนกล่าว

ลั่วอู๋อดสงสัยไม่ได้ “ชายที่ชื่อว่าเอ๋าเฉียนจุนมีพลังมากขนาดนั้นเลยเหรอ ข้าอยู่ในสำนักชั้นในมาตั้งนานยังไม่ได้เจอเขาเลยสักครั้ง”

ทันทีที่เอ๋าเฉียนจุนเข้าสู่สำนักเฉียนหลง เขาได้เลือกจุดยอดเขาที่อยู่สูงสุดของสำนักและมีพลังวิญญาณหนาแน่นที่สุด และคงคิดว่าจะไม่มีใครไปท้าแข่งกับเขาเพราะมันดูไร้สาระเกินไป

“เจ้ารู้ใช่ไหม ว่าคนอย่างพวกเราถูกเรียกว่าผู้มีพรสวรรค์ระดับแนวหน้า” ฉูจงฉวนกล่าวอย่างจริงจังว่า “เพราะพวกเรามีความโดดเด่นในเหนือกว่าเหล่าผู้มีพรสวรรค์คนอื่น ๆ ทั้งหมด”

ลั่วอู๋ “เพื่อประโยชน์ของตัวเจ้าเองและข้า อย่าพูดแบบนั้นเลย เจ้ามันหลงตัวเอง”

“เจ้าไม่ได้สนใจฟังข้าเลย” ฉูจงฉวนโกรธ

“ข้าฟังอยู่ พูดต่อสิ” ลั่วอู๋พูดอย่างรีบร้อน

เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลยจริง ๆ ต่างจาก ฉูจงฉวนที่มีความรู้มากมายเกี่ยวกับเหล่าผู้มีพรสวรรค์ในสำนักเฉียนหลง เขาต้องเป็นฝ่ายเล่าให้ลั่วอู๋ฟัง

ฉูจงฉวนกล่าวอย่างจริงจัง “เอ๋าเฉียนจุนอยู่ในระดับอื่น ซึ่งสูงกว่าความสามารถของระดับแนวหน้าไปอีก เขาเป็นที่รู้จักในฐานะอัจฉริยะระดับสัตว์ประหลาดที่หลายหมื่นปีจะมีสักคน”

“ผู้คนจากเมืองหลวงของจักรวรรดิล้วนเป็นลูกน้องของถูกเอ๋าเฉียนจุน พวกเขาถูกครอบงำด้วยความแข็งแกร่งอันท่วมท้นของเขา”

“เขาไม่เคยล้มเหลวในการฝึกซ้อม”

“คนในตระกูลเอ๋า ตั้งแต่รุ่นเล็กไปจนถึงรุ่นใหญ่ได้เข้าไปท้าทายเอ๋าเฉียนจุนนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้เลย ประสิทธิภาพในการต่อสู้ของเขานั้นอยู่ในระดับปีศาจ”

สำหรับชื่อของคนที่อยู่ในระดับปีศาจ ลั่วอู๋รู้เพียงว่า เฉินหมิงหยูเองก็ดูเหมือนจะเป็นที่รู้จักในฐานะอัจฉริยะระดับปีศาจ แต่เป็นในด้านของการปรับแต่ง

พอนึกถึงเรื่องนี้แล้ว ดูเหมือนว่าความกดดันที่มาจากชื่ออัจฉริยะระดับปีศาจก็น้อยลงมาก

“เอ๋าเฉียนจุนมีสัตว์วิญญาณแบบไหนกัน?” ลั่วอู๋ถาม

“ก็ไม่รู้สินะ” ฉูจงฉวนกางมือออก “ข่าวส่วนใหญ่เป็นเพียงแค่คำบอกเล่า มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าเอ๋าเฉียนจุนมีสัตว์วิญญาณแบบไหน”

“ทำไมกัน?” ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ

เอ๋าเฉียนจุนเป็นคนที่มีประสบการณ์การต่อสู้มากมาย แล้วทำไมผู้คนจะไม่รู้ประเภทของสัตว์วิญญาณที่เขามีได้อย่างไร

“สัตว์วิญญาณตัวแรกของเขาเป็น ตั๊กแตนวายุ แต่มันพัฒนาเร็วมาก มันได้พัฒนาเป็นตั๊กแตนวายุสายฟ้าที่หาได้ยาก มันมีคุณสมบัติของธาตุลมและสายฟ้า มีทั้งความเร็วและพละกำลัง มันเป็นการวิวัฒนาการที่ค่อนข้างหายาก แต่ก็สมแล้วกับชื่อของอัจฉริยะระดับปีศาจ เอ๋าเฉียนจุน”

“แม้แต่เจ้าก็ไม่รู้ว่าเขามีสัตว์วิญญาณแบบไหนสินะ” ลั่วอู๋ไม่เข้าใจ

ฉูจงฉวนยังคงดูสง่างาม “คนส่วนใหญ่รู้ว่าสัตว์วิญญาณตัวแรกของเขาคืออะไร เพราะมันไม่มีทางที่จะซ่อนมันได้ คนในตระกูลเอ๋าส่วนใหญ่ที่ต่อสู้ด้วยเห็นว่าเขามีตั๊กแตนวายุสายฟ้า แต่ไม่มีใครเคยเห็นสัตว์วิญญาณตัวที่สองและสามเลยว่าคือสัตว์วิญญาณแบบไหน”