ไหปีศาจ นิยาย บท 273
บทที่ 273 ธุรกิจขนาดใหญ่
ลั่วอู๋กลับมายังห้องโถงหวันฝา
เขาต้องการทราบว่ามีประกาศที่เหมาะสมกับเขาหรือไม่ เพื่อที่จะสามารถหาคะแนนได้อย่างรวดเร็ว
การประกาศเกี่ยวกับการปรับแต่งพลังวิญญาณนั้น อาจต้องใช้เวลานานกว่าจะมีคนรับงานนั้น ซึ่งมันช้ามาก ๆ
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้นักเรียนส่วนใหญ่กำลังสนใจกับศึกชิงอันดับรายชื่อ
ลั่วอู๋พยายามค้นหาดูในประกาศต่าง ๆ และเขาก็ต้องรู้สึกผิดหวังที่ไม่มีงานไหนที่เหมาะสมกับเขาเลย
ประกาศเกี่ยวกับการปรับแต่งส่วนใหญ่นั้นมีความต้องการสูง แต่ค่าตอบแทนนั้นกลับต่ำมาก จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่จะไม่มีใครรับงานเหล่านี้
อย่างไรก็ตาม ถ้าลูกค้าเหล่านี้มีความสนใจจริง ๆ พวกเขาก็คงจะไปที่สำนักย่อยการปรับแต่ง คงไม่มาเสียเวลาตั้งประกาศหาผู้ปรับแต่งแบบนี้หรอก
ขณะนั้น ลั่วอู๋ได้เห็นร่างที่คุ้นเคยตรงทางเดินของห้องโถงหวันฝา
ผู้ชายคนนั้นเป็นชายวัยกลางคน
“เซาฉางงั้นหรือ?” ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ
ชายคนนั้นคือพ่อค้าเซาที่ทำธุรกิจกับลั่วอู๋ และเป็น 1 ใน 9 ของผู้บริหารของคฤหาสน์ชวนเทียน
เซาฉางได้เห็นลั่วอู๋เขาจึงหัวเราะออกมา “น้องชายลั่ว ช่างบังเอิญจริง ๆ”
ลั่วอู๋พยักหน้า และเขาก็เหลือบไปเห็นเซาฉางที่กำลังจะเตรียมจะติดใบประกาศตามหาสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์
“ท่านยังได้สัตว์วิญญาณกลายพันธุ์มาไม่พออีกอย่างนั้นเหรอ” ลั่วอู๋ถามด้วยความสงสัย
ครั้งก่อนเขาก็เป็นคนขายหมาเพลิงกลายพันธุ์ให้กับอีกฝ่ายเอง
เซาฉางพูดด้วยรอยยิ้ม “สัตว์วิญญาณกลายพันธุ์นั้นมีประโยชน์กับข้ามาก น้องชายลั่ว เจ้ายังคงมีสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์อีกหรือไม่? ถ้ามีข้าจะรับมันไว้ทั้งหมด”
เซาฉางพูดด้วยความขบขัน
เขาคิดว่าสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์นั้นหายากมาก และน่าจะทำให้ลั่วอู๋ลำบาก เพราะคนเราไม่ได้โชคดีพอที่จะพบเจอมันบ่อย ๆ
“ท่านต้องการสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ชนิดไหน?” ลั่วอู๋ถามอย่างกะทันหัน
เซาฉางตกตะลึง และหัวเราะออกมา “เจ้าสามารถตามหาสิ่งที่ข้าต้องการได้หรือไม่? ข้าต้องการที่จะได้จิ้งจอกหิมะเก้าหาง ระดับทองชั้นสูง”
จิ้งจอกหิมะเก้าหาง มันปกคลุมไปด้วยเส้นขนสีขาวบริสุทธิ์ มันมีขนาดประมาณลูกม้า หางสีขาวที่ยาวถึงเก้าหาง มีความว่องไวและเชี่ยวชาญด้านพลังวิญญาณ
จิ้งจอกหิมะเก้าหางเป็นสายพันธุ์สุนัขที่พบได้ยากและเป็นเอกลักษณ์ของมณฑลฉิงฉิว มันไม่สามารถพบได้ในที่อื่น
เนื่องจากรูปร่างลักษณะทั้งสง่างามและแข็งแกร่ง มันจึงได้รับความนิยมอย่างมากสำหรับผู้ใช้พลังวิญญาณเพศหญิง
มันมีแสงอันงดงามปรากฏออกมาจากปลายหางทั้งเก้าของจิ้งจอกหิมะเก้าหางกลายพันธุ์ มันมีพลังวิญญาณไหลเวียนอย่างน่าอัศจรรย์ จนเกิดเป็นลำแสงส่องประกาย
เมื่อมองจากระยะไกล มันดูเหมือนว่าจิ้งจอกหิมะเก้าหางกำลังถูกปกคลุมไปด้วยลำแสงสีรุ้ง
ลั่วอู๋กะพริบตา จากนั้นเขาก็ยิ้มออกมาด้วยความประหลาดใจ “มันต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่ ข้ามีมันอยู่พอดี”
“เรื่องจริงใช่ไหม!” เซาฉางประหลาดใจอย่างมาก จนเขาอดไม่ได้ที่จะกระโดดขึ้น “น้องชายลั่ว เรื่องแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องตลกนะ”
“จริงแน่นอน แต่ข้าไม่ได้นำมันมาด้วย ถ้าท่านต้องการมัน ข้าจะไปนำมันมาให้ท่านตอนนี้เลย” ลั่วอู๋
เซาฉางรีบพยักหน้า “ข้าต้องการมัน ข้าจะไปด้วยกันกับเจ้าด้วย”
“ไม่ไม่ ข้าฝากมันไว้กับสหายของข้า อาจจะต้องใช้เวลาถึงสองวันในการไปกลับ” ลั่วอู๋พูด
เซาฉางพยักหน้า
แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจ ว่าทำไมลั่วอู๋ถึงต้องใช้เวลาสองวันในการเดินทางออกจากสำนักเฉียนหลง แต่เขาก็ตั้งสติและไม่ถามคำถามออกไป
ไม่ควรสอบถามข้อมูลส่วนตัวของคู่ค้า นั่นคือคติของเขา
ลั่วอู๋กำลังจะเดินจากไป แต่ทันใดนั้น เขาก็มองไปที่เซาฉางด้วยความลำบากใจ “ผู้บริหารเซา ท่านช่วยจ่ายมัดจำให้ข้าสัก 40000 คะแนนก่อนได้ไหม?”
“ไม่มีปัญหา” เซาฉางไม่กังวลว่าลั่วอู๋นั้นจะโกงเขา เขาจึงมอบคะแนนให้แก่ลั่วอู๋
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ