ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 13

ก่อนหน้านี้ ชารอนแค่เอ่ยปากชวนไซม่อนเต้นรำ แต่เธอไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะตอบตกลงเต้นกับเธอจริง ๆ

ใครจะไปรู้ล่ะว่าคนที่เอ่ยปากชวนกลับกลายเป็นฝ่ายเฉยชา? เธอขยับไปมาตามจังหวะเท้าของไซม่อน

ในตอนนี้ ผู้ชายตรงหน้าคือทั้งหมดที่ชารอนเห็นเท่านั้น ภายใต้แสงไฟคริสตัลระยิบระยับ ใบหน้าสุดผ่องใสของชายผู้นี้ทำให้เขาดูหล่อมากกว่าเดิมไปอีก

มันให้ความรู้สึกราวกับว่าดวงตาสีดำสุดลึกล้ำของไซม่อนมีพลังวิเศษที่สามารถดึงดูดชารอนได้

ตามด้วยโน้ตดนตรีตัวสุดท้าย ทั้งสองมาถึงขั้นตอนสุดท้ายในการเต้นรำ แขนของไซม่อนโอบกอดชารอนไว้ เธออยู่ภายในอ้อมแขนของหนุ่มรูปงาม ชารอนเงยหน้าขึ้นและมองเข้าไปในดวงตาของไซม่อน ภายในเสี้ยววินาที ทั้งคู่ดูเหมือนจะหลงลืมทุกสิ่งอย่าง

ทว่า ทันทีที่ชารอนได้ยินเสียงปรบมือดังมาจากบริเวณรอบข้าง เธอจึงรีบสะบัดตัวออก ชารอนสลัดตัวออกจากอ้อมกอดของไซม่อนโดยไม่รู้ตัว

เธอก้มศีรษะลง "ฉันขอไปหาอะไรดื่มสักหน่อย" เธอเดินออกจากลานเต้นรำไป ท่าทีของชารอนค่อนข้างเร่งรีบ

ไซม่อนมองดูชารอนที่ดูเหมือนกำลังจะวิ่งหนี เขาพลันกัดริมฝีปาก 'ผู้หญิงคนนี้... เธอเขินอยู่หรือยังไงกัน?'

ท้ายที่สุด ชารอนก็มาถึงจุดวางเครื่องดื่ม แต่ทว่า ระหว่างที่ชารอนกำลังถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ใครคนหนึ่งก็มาจับมือของเธอเอาไว้

วินาทีถัดมา เธอถูกชายคนนั้นกระชากออกไปอย่างรุนแรง

“โฮเวิร์ด คุณกำลังทำบ้าอะไรน่ะ?” ชารอนรู้สึกประหลาดใจทันทีที่เห็นโฮเวิร์ดปรากฎตัวออกมาอย่างกะทันหัน 'เขากำลังคิดทำบ้าอะไรอยู่กัน? ทำไมต้องทำตัวทุเรศแบบนี้ด้วย?'

โฮเวิร์ดไม่แม้แต่จะเปล่งเสียงของตัวเองออกมา เขาคว้าข้อมือชารอนแล้วลากเธอออกจากห้องโถงไป สุดท้าย ทั้งสองก็มาถึงทางเดินด้านนอก

ชารอนใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อสลัดตัวเองออก เธอกล่าวคำพูดออกมาอย่างไร้ความปรานี “คุณกำลังจะพาฉันไปไหนกันน่ะ?”

โฮเวิร์ดหันกลับมามองชารอนอย่างเย็นชา เขาตะโกนใส่ "ชารอน! ออกไปให้พ้นเลยนะ! อย่าหวังว่าจะได้เข้ามาทำลายงานเลี้ยงของผมกับแซลลี่!"

ชารอนเผยยิ้มทันทีที่เห็นว่าโฮเวิร์ดโกรธขนาดไหน “เป็นอะไรไปล่ะ? กลัวเหรอ?”

ชารอนมองกลับไปด้วยสายตาสุดเย็นชา เมื่อห้าปีที่แล้วในวันเดียวกัน เธอกลายเป็นหญิงสาวผู้ไร้วิญญาณที่สุดในงานวิวาห์ นั่นเป็นเพราะโฮเวิร์ดแต่งงานกับแซลลี่ในระหว่างที่เธอต้องรู้สึกทนทุกข์ทรมาน!

นั่นทำให้ชารอนเกิดความสงสัยขึ้นว่าโฮเวิร์ดเคยรักเธอจริงหรือเปล่า.

'เขาทำตัวทุเรศแบบนี้กับเราได้ยังไงกัน?'

โฮเวิร์ดเลิกคิ้วและพ่นลมหายใจ "กลัวงั้นเหรอ? ผมเนี่ยนะ? อ่า ใช่! ผมกลัว! ฉันกลัวว่าทุกคนจะรู้ว่าคุณเป็นแฟนเก่าของผมยังไงล่ะ! นั่นต้องทำให้ผมอับอายขายขี้หน้าแน่!"

แม้ว่าชารอนกับโฮเวิร์ดจะตัดขาดกันมานานแล้ว แต่การได้ยินคำพูดเช่นนั้นยังคงทำให้เธอรู้สึกเศร้าอยู่

ชารอนเผยเสียงหัวเราะเยาะและกล่าวคำพูดออกมา “ใช่สิ ผู้ชายคนอื่นคงไม่ปากมากบ่นให้ใครฟังหรอกว่าเขาถูกนอกใจ!"

โฮเวิร์ดหวนนึกถึงเหตุการณ์ระหว่างการแต่งงานของทั้งสอง ดวงตาของโฮเวิร์ดเริ่มถูกเผาไหม้ไปด้วยความโกรธ ทันใดนั้น โฮเวิร์ดก็ขยับเข้ามาใกล้ชารอนและคว้าไหล่ของเธอเอาไว้ “ชารอน! เธอจงใจทำแบบนี้ใช่ไหม?”

ชารอนรู้สึกเจ็บเพราะโฮเวิร์ดบีบไหล่ของเธอแรงเกินไป แต่ถึงอย่างไร เธอก็พลันรู้สึกชินชาและเงยหน้าขึ้นสู้เพื่อเผชิญหน้ากับโฮเวิร์ด ชารอนเผยยิ้มเย็นชาออกมา “อยากจะทำอะไรก็เรื่องของคุณเถอะ! เพราะท้ายที่สุดแล้ว ไซม่อนเองก็มีเสน่ห์และหล่อกว่าคุณตั้งเยอะ ไม่เพียงแค่นั้นนะ เขายังเป็นหัวหน้าตระกูลแซคคารี่อีกด้วย! แต่ดูคุณสิ! ไม่มีอะไรดีสักอย่าง!”

"ชารอน!" โฮเวิร์ดรู้สึกโมโหมาก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยโทสะแห่งความโกรธเกรี้ยว โฮเวิร์ดยกมือขึ้นและพยายามตบชารอน

ถึงกระนั้น ชารอนก็จับข้อมือของโฮเวิร์ดเอาไว้ได้อย่างรวดเร็วและจ้องมองมาที่โฮเวิร์ดอย่างเย็นชา เธอเผยเสียงหัวเราะ “คิดจะตบฉันอีกแล้วเหรอ คุณโฮเวิร์ด? ใช้สมองคิดบ้างนะ ฉันไม่ใช่ชารอนคนเก่าที่เอาแต่ยอมก้มหัวให้คุณอีกต่อไปแล้ว!" เธอปัดมือของโฮเวิร์ดออกทันทีที่พูดเช่นนั้น