ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 173

ทันทีที่โฮเวิร์ดเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น เขาเห็นลุงไซม่อนกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขาเดินเข้าไปกล่าวทักทาย “คุณลุงครับ ทำไมคุณลุงถึงอยู่ที่นี่คนเดียวล่ะ? คุณปู่กับคุณป้าอยู่ที่ไหน?”

ไซม่อนกำลังอ่านรายงานทางการเงินอยู่ หลังจากนั้น เขาก็หันไปมองโฮเวิร์ด น้ำเสียงของเขาเย็นชาเหมือนเคย "เดี๋ยวอีกไม่นาน พวกเขาก็มาถึงที่นี่แล้ว"

“คุณปู่อยู่ในห้องนอนเหรอครับ? งั้นเดี๋ยวผมจะไปหาเขาก่อน” โฮเวิร์ดหันหลังเดินจากไป

“เดี๋ยวก่อน” ไซม่อนพูดออกมา

“มีอะไรรึเปล่าครับคุณลุง?”

ไซม่อนวางรายงานการเงินในมือลง ชายหนุ่มร่างสูงและกระชับลุกขึ้นยืน "มากับฉันก่อน" ไซม่อนเดินไปที่ลานด้านนอกห้องนั่งเล่น

โฮเวิร์ดพลันกำหมัดเอาไว้แน่น อันที่จริง ไซม่อนไม่ได้แก่กว่าเขามากนักเลย แต่ทว่า โฮเวิร์ดมักจะรู้สึกกดดันเสมอเมื่อต้องเผชิญหน้ากับลุงของตัวเอง

โฮเวิร์ดเดินตามไซม่อนไปหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

ใต้ต้นไม้ด้านนอก ลุงกับหลานชายกำลังยืนหันหน้าเข้าหากัน

“คุณลุง ทำไมคุณลุงถึงลากผมออกมาคุยไกลขนาดนี้ล่ะ?" โฮเวิร์ดพูดพลางแสร้งทำเป็นสบายใจ เขาไม่ต้องต้องการทำให้สถานการณ์ตึงเครียดเลย

“นายเป็นคนโพสต์รูปภาพในกระทู้รวมถึงบทความด้วยใช่ไหม?” ไซม่อนเดินตรงเข้ามาหาโฮเวิร์ด

สายตาของโฮเวิร์ดเปลี่ยนไป อันที่จริง โฮเวิร์ดเดาเอาไว้ก่อนแล้วว่าลุงไซม่อนจะต้องรู้แน่

หลังจากเงียบไปชั่วครู่ โฮเวิร์ดพลันตอบกลับ “ครับ”

โฮเวิร์ดไม่โต้แย้งอะไร เขายอมรับอย่างรวดเร็วว่าตนเป็นคนที่โพสต์บทความโดยบัญชีนิรนาม นอกจากนี้ เขายังยอมรับว่าตัวเองเป็นคนที่โพสต์รูปถ่ายอีกด้วย

แต่ทว่า คำพูดที่ตรงไปตรงมาของโฮเวิร์ดกลับทำให้ไซม่อนหรี่ตาลงด้วยความสงสัย

โฮเวิร์ดเป็นหลานชายของเขา ไซม่อนเฝ้าดูเขาเติบโตมาโดยตลอด ด้วยเหตุนั้น ไซม่อนจึงรู้ว่าหลานชายของตัวเองเป็นคนยังไงกันแน่