หลังจากนั้น คุณหมอก็ไม่ได้ซักถามอะไรต่อ หลังจากพันแผลให้ไซม่อนเสร็จแล้ว เขาพลันกล่าวเตือน "ห้ามทำให้แผลของเขาเปิดอีกล่ะ"
"ฉันเข้าใจแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันจะดูแลเขาให้รอบคอบและระมัดระวังตัวมากกว่านี้” ชารอนตอบกลับทันที
หลังจากที่คุณเดินหมอออกไป ชารอนพลันกล่าวขอโทษไซม่อนอีกครั้ง "คุณยังเจ็บแผลอยู่รึเปล่า?"” ชารอนถาม
“ก็ยังเจ็บอยู่...” ไซม่อนเผยยิ้ม สีหน้าของเขาไม่สามารถคาดการณ์ได้เลยแม้แต่น้อย “คุณจะทำอะไรเพื่อไถ่โทษหน่อยไหมล่ะ?” เขาถามขึ้น
“คุณต้องการให้ฉันขอโทษแบบไหนล่ะ?”
สายตาที่ไซม่อนจับจ้องไปที่ชารอนพลันมืดลงเล็กน้อย “ผมอยากให้คุณดูแลผมจนกว่าบาดแผลจะหายดี” ไซม่อนกล่าวคำพูดกับชารอน
ไซม่อนได้รับบาดเจ็บก็เพราะเธอ ดังนั้น นี่ก็ไม่น่าจะใช่เรื่องเหลือบ่ากว่าแรงเกินไปที่จะร้องขอ อันที่จริง มันเป็นหน้าที่ของชารอนด้วยซ้ำ
ชารอนพยักหน้าโดยไม่ต้องคิดเลย “ได้สิ เดี๋ยวฉันจะดูแลคุณเอง” เธอตอบตกลง
เดิมที ชารอนตั้งใจจะออกจากโรงพยาบาลในวันนี้ แต่ทว่า ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะต้องอยู่โรงพยาบาลนานขึ้นอีกหน่อย
ในตอนนี้ แฟรงกี้ยังคงรอทั้งสองอยู่ข้างนอก เขายืนรอมาสักพักหนึ่งแล้ว อันที่จริง ดูเหมือนว่าชารอนจะรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ทำให้แฟรงกี้ต้องรอนานและไม่ได้รายงานเรื่องสำคัญต่อไซม่อนเสียที ดังนั้น เธอจึงเดินออกมาข้างนอกและกล่าวคำพูด "แฟรงกี้ คุณเข้าไปจัดการธุระกับไซม่อนได้แล้วแหละ เพราะเดี๋ยวอีกสักพัก เขาต้องพักผ่อนหน่อย คุณหมอกำชับมาน่ะค่ะ"
ชารอนรับหน้าที่เป็นผู้ดูแลของไซม่อนอย่างรวดเร็ว
แฟรงกี้เหลือบมองไปยังชารอน ทว่า หากชารอนยังอยู่ในห้อง เขารู้สึกว่ามันน่าอึดอัดใจที่จะพูดออกมา
“คงมีเรื่อวที่ฉันไม่ควรฟังอยู่สินะคะ? งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันออกไปรอข้างนอกก่อนก็ได้” ชารอนกล่าวคำพูดแล้วหันหลังเดินออกไป
“ไม่เป็นไร คุณไม่จำเป็นต้องออกไปไหนทั้งนั้นแหละ” ไซม่อนเปล่งเสียงออกมาพร้อมกับส่งสัญญาณให้แฟรงกี้บอกทุกอย่าง ชารอนเป็นภรรยาของเขา เพราะฉะนั้น เขาไม่ควรมีความลับอะไรกับเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO