ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 229

“เข้ามาได้” ไซม่อนกล่าวคำพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ

พนักงานเปิดประตูและเชิญชารอนเข้าไปข้างใน

ชารอนเข้ามาพร้อมกับช่อกุหลาบสีสดใสในมือ เมื่อมองแวบแรก ชารอนสังเกตเห็นว่าไซม่อนนั่งอยู่บนโต๊ะกลมขนาดใหญ่ภายในห้องส่วนตัวสุดกว้างขวาง เขาไม่ได้นั่งรถเข็นแล้ว ชารอนมองดูต้นขาเรียวยาวและแข็งแรงของชายตรงหน้าและถามขึ้น "ขาของคุณดีขึ้นแล้วเหรอ?"

“คุณไม่อยากให้ผมหายดีเหรอ? อยากดูแลผมตลอดเวลาเลยรึไง?”

“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อย” ชารอนเดินเข้าไปหาไซม่อน ในวันนี้ ไซม่อนสวมเสื้อเชิ้ตลายทางสีเข้มพร้อมกับติดกระดุมสองเม็ดที่คอเสื้อ มันต่างกับชุดสูททำงาน อีกทั้ง มันยังมีความเป็นกันเองมากกว่าด้วย

ชารอนพยายามผ่อนคลายจิตใจ ระหว่างที่ชารอนกำลังนั่งลง เธอก็พลันพูดถึงสิ่งของที่อยู่ในมือ “ทำไมจู่ ๆ คุณถึงให้ดอกกุหลาบกับฉันล่ะ?”

“คุณไม่ชอบเหรอ?” ไซม่อนถามกลับแทนที่จะตอบ

“มันจะมีผู้หญิงคนไหนบ้างล่ะที่จะไม่ชอบดอกไม้ที่น่ารักและสดชื่นแบบนี้?” ชารอนเองก็ไม่ได้ตอบไซม่อนเช่นกัน

ทันใดนั้น ไซม่อนพลันโบกมือให้พนักงานนำอาหารออกมา ทันทีที่พนักงานออกไปแล้ว มันก็เหลือเพียงแค่พวกเขาสองคนอยู่ในห้องส่วนตัว

“คุณทั้งให้ดอกไม้ แล้วก็พาฉันมากินข้าวนอกบ้าน เนื่องในโอกาสอะไรล่ะ?” ชารอนยังคงงงงวยและประหม่าด้วยเหตุผลบางอย่าง ไซม่อนคงไม่ได้ตั้งใจจะสารภาพความรู้สึกของตัวเองกับชารอนใช่ไหม?

ไซม่อนเหลือบมองชารอน “คุณไม่รู้เหรอว่าวันนี้วันอะไร?”

ชารอนส่ายหัว “แล้ววันนี้วันอะไรล่ะ?”

ใบหน้าอันหล่อเหลาของไซม่อนเปลี่ยนไป เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ชารอน ไซม่อนพลันเลิกคิ้วขึ้น "ผู้หญิงเป็นพวกที่ชอบจำรายละเอียดอะไรแบบนี้ไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณถึงไม่รู้ล่ะ?"

ชอบจำรายละเอียดเนี่ยนะ?

ชารอนขมวดคิ้ว เธอพยายามคิดว่าวันนี้เป็นวันอะไร

ในวันนี้ ชารอนออกไปข้างนอก แถมบนท้องถนน มันก็ไม่ได้มีการจัดงานอะไรเลย สรุปแล้ว มันคือวันอะไรกันล่ะ?

วันวาเลนไทน์เหรอ? แต่นี่ไม่ใช่เดือนกุมภาพันธ์สักหน่อย หรือว่า... มันอาจจะเป็นวันครบรอบหนึ่งเดือน?