สีหน้าของฟิโอน่าหยุดนิ่งไป แต่ท้ายที่สุด เธอก็ฟื้นคืนสติได้อย่างรวดเร็วและมองไปยังตระกูลลอว์เรนซ์ที่นั่งอยู่ข้างกาย “หนูรีเบคก้า พูดอะไรสักอย่างสิ ไซม่อนไม่ได้ทำอะไรหนูเลยเหรอ?"
"พอได้แล้ว! ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว! พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้แหละ! แค่นี้ก็อับอายมากพอแล้ว!” คู่รักตระกูลลอว์เรนซ์รู้สึกอับอายและละอายใจมากเสียจนไม่กล้านั่งอยู่ที่นี่อีกต่อไป ทั้งสองยืนขึ้นและชี้ไปที่รีเบคก้าด้วยความเจ็บปวดใจ “ฉันเลี้ยงลูกสาวให้โตมาไร้ยางอายขนาดนี้ได้ยังไงกัน?!”
หลังจากนั้น พ่อของรีเบคก้าก็พลันหันกลับไปหาดักลาสและกล่าวขอโทษ “ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมขอโทษด้วยที่ทำให้คุณต้องเสียเวลา”
ทว่า ดักลาสพลันรู้สึกละอายใจเช่นกัน ในตอนแรก เขาคิดว่ารีเบคก้าเป็นผู้หญิงที่ดีกว่าชารอน เขารู้สึกว่าเธอเหมาะสมที่จะเป็นภรรยาของไซม่อนมากกว่าชารอน เพราะฉะนั้น เขาจึงเห็นชอบและอนุญาตให้รีเบคก้าเข้าใกล้ไซม่อนได้ แต่เขาไม่คิดเลยว่า...
ดักลาสพลันถอนหายใจ “คนที่คุณควรขอโทษคือไซม่อนต่างหาก ไม่ใช่ฉันสักหน่อย” ดักลาสรู้สึกสงสารลูกชายของตัวเองมากกว่า
ทว่า คนที่รู้สึกอับอายมากที่สุดก็คือคุณพ่อของรีเบคก้า แต่ทว่า เขาไม่ต้องการทำให้ใครในตระกูลแซคคารี่ขุ่นเคืองใจเลยด้วยซ้ำ โดยเฉพาะไซม่อน ด้วยเหตุนั้น เขาจึงก้มศีรษะและยอมรับความผิดพลาดของตัว “ฉันต้องขอโทษด้วยนะ ไซม่อน พวกเราเข้าใจนายผิดเอง”
“รีเบคก้า แกจะไม่ขอโทษไซม่อนเลยรึไง?!” เขาตะโกนใส่ลูกสาวที่นั่งอยู่บนโซฟา
แม้ว่าคุณนายลอว์เรนซ์จะรู้สึกลำบากใจกับลูกสาวของตัวเอง แต่คุณนายลอว์เรนซ์ก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมในการร้องขออะไร
รีเบคก้ารู้สึกอับอายไม่น้อย ต่อจากนี้ไป เธอจะไม่มีวันได้มาพบเจอกับคนในตระกูลแซคคารี่อีก รวมถึงไซม่อนด้วย!
รีเบคก้าลุกขึ้นยืนและก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็วพร้อมกับกล่าวคำพูดออกมา “ฉันขอโทษนะคะ!” หลังจากนั้น รีเบคก้าก็ปิดปากของตัวเองและวิ่งหนีไปร้องไห้
นอกจากนี้ คู่รักตระกูลลอว์เรนซ์ก็เดินออกจากบ้านใหญ่ไปด้วยความรู้สึกสิ้นหวังเช่นกัน
ทว่า ฟิโอน่ายังคงสับสนอยู่ “รีเบคก้า หนูจะวิ่งไปไหนกัน?” เกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน? รีเบคก้าและไซม่อนไม่ได้มีอะไรกันจริง ๆ เหรอ?
ในตอนนี้ ชารอนไม่ได้สนใจรีเบคก้าอีกต่อไปแล้ว เธอสนใจเพียงแค่ฟิโอน่าเท่านั้น
“เย่ ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นออกไปแล้ว! ไม่มีผู้หญิงคนไหนมาแย่งพ่อไปจากแม่ของผมอีกต่อไปแล้ว!" เซบาสเตียนปรบมือ
ฟิโอน่าจ้องไปยังทั้งสามคนตรงหน้า เธอพลันสบตากับชารอนในทันใด ในตอนนี้ ฟิโอน่าพลันตกใจกับความเย็นชาในดวงตาของชารอนไม่น้อย
ทันทีที่ฟิโอน่ามองดูชารอนอีกครั้ง ชารอนก็หันหลังให้เธอไปแล้ว ราวกับว่าชารอนไม่ได้สนใจเลยว่าเธอจะยืนอยู่ตรงนั้นหรือไม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO