ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 255

เพียะ!

ก่อนที่ชารอนจะพูดจบประโยค เพเนโลเป้ก็พุ่งเข้ามาตบหน้าของชารอนแล้ว หลังจากนั้น เพเนโลเป้ก็พลันกล่าวคำพูดถากถางและรุนแรงออกมา “เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงมาเรียกฉันว่าเพเนโลเป้? นางฆาตกร ยังกล้าเสแสร้งแกล้งทำตัวเป็นคนดีอีกเหรอ?

ศีรษะของชารอนเอียงไปด้านข้างจากแรงตบของเพเนโลเป้ ฆาตกรงั้นเหรอ?

พวกเขาคิดว่าเธอเป็นเพเนโลเป้ที่ฆ่าดักลาสงั้นหรือ?

“รองประธานแซคคารี่คะ ฉันแค่อยากมาขอพบกับผู้อำนวยการแซคคารี่เป็นครั้งสุดท้าย แค่นั้นเอง”

เพเนโลเป้หรี่ตา “อย่าแสร้งทำเป็นคนดีนักเลย! เธอไม่ต่างอะไรกับนางแพศยาหรอก! ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอต้องการสร้างปัญหาให้ไซม่อน แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะฆ่าพ่อของฉันก่อน!"

“ฉันไม่ได้ฆ่าเขา...”

"หุบปาก! นางคนเลว! ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลยนะ!"

“รองประธานแซคคารี่คะ...”

“บอดี้การ์ด มาลากตัวผู้หญิงคนนี้ออกไปที!” เพเนโลเป้ปฏิเสธที่จะให้โอกาสชารอนกล่าวคำพูด ทันทีที่เพเนโลเป้ออกคำสั่ง บอดี้การ์ดก็ลงมือแทบจะในทันที

“หยุดนะ ห้ามใครแตะต้องตัวเธอทั้งนั้น!” ยูจีนรีบวิ่งเข้ามาปกป้องชารอนจากด้านข้างทันที

เพเนโลเป้จ้องไปที่ชายหนุ่มตรงหน้า “คุณเป็นใครกัน? เดี๋ยวก่อนนะ คุณเป็นผู้บริหารคนใหม่ของตระกูลนิวตันไม่ใช่เหรอ?”

ทันทีที่เห็นว่าเขาพุ่งเข้ามาปกป้องชารอนแบบนั้น เพเนโลเป้ก็พลันมองไปยังทั้งสองคนด้วยความสงสัย ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองคืออะไรกันแน่?

“ทำไมหน้าประตูเสียงดังจังล่ะ?” น้ำเสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังมาจากภายในบ้าน ทันใดนั้น ชายร่างสูงก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าทุกคน

ไซม่อนสวมชุดดำทั้งตัว ท่าทีของเขาค่อนข้างเย็นชาและเคร่งขรึม ทันทีที่เห็นชารอน ไซม่อนก็พลันขมวดคิ้ว ทว่า ทันทีที่เห็นว่ายูจีนอยู่ข้างชารอน ดวงตาของไซม่อนพลันเย็นชามากกว่าเดิม