ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 270

ชารอนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก โชคดีที่ยูจีนไม่ได้ให้ของขวัญชิ้นนี้กับเธอ แต่หลังจากคิดอีกมุมหนึ่ง ผู้ชายคนนี้เป็นคนจู้จี้จุกจิกรึเปล่านะ?

“ส่วนชุดนี้เป็นของคุณ มันเหมาะกับคุณมาก ไม่ต้องคืนให้ผม” ถึงแม้ว่าเธอจะคืนให้ยูจีน มันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี เพราะเขาคงจะสวมใส่มันไม่ได้ แถมเขาก็ไม่รู้จะเอาไปมอบให้ผู้หญิงคนไหนแล้วด้วย

ชารอนโบกมือของตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า “อันที่จริง ฉันไม่อยากได้หรอกค่ะ” โดยปกติแล้ว ชารอนไม่ได้ไปงานเลี้ยงบ่อย ๆ สักหน่อย ทำไมเธอถึงต้องอยากได้ชุดนี้ด้วยล่ะ?

“ถือว่าเป็นรางวัลสำหรับการมาเป็นเพื่อนผมในคืนนี้ก็แล้วกัน ถ้าคุณไม่ชอบ ก็เอาไปขายได้เลย"

ว่ายังไงนะ? ขายเลยเหรอ? เขาคิดอะไรแบบนี้ออกมาได้ยังไงกัน?

ทันใดนั้น รถยนต์สุดหรูสีดำพลันขับมาจอดที่หน้าโรงแรมห้าดาว ชารอนพลันมองออกมาจากหน้าต่างและเห็นรถหรูหลายคันกำลังมุ่งหน้ามา นอกจากนี้ ลานจอดรถตรงทางเข้าก็เต็มไปด้วยรถหรูราคาแพงเยอะแยะเลยด้วย

ชารอนพลันอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่านี่คืองานเลี้ยงแบบไหนกันแน่ ทำไมพวกคนรวยและคนมีอำนาจจำนวนมากถึงต้องมากันด้วยล่ะ?

ระหว่างที่ชารอนกำลังจะหันถามยูจีน เขาก็ลงจากรถไปแล้ว ชายผู้สง่างามยืนอยู่ข้างประตูและเอื้อมมือไปหาชารอนที่ยังอยู่ข้างใน

ชารอนกลืนคำถามของตัวเองลงไปและวางมือบนฝ่ามือของตัวเองลงบนฝ่ามือของยูจีน นั่นก็เพื่อให้เขาช่วยเธอก้าวลงจากรถ

หลังจากที่ชารอนลงไปแล้ว แสงเปล่งประกายมากมายก็พลันปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่ากำลังถูกจ้องมอง ชารอนพลันยกมือขึ้นโดยไม่รู้ตัวเพื่อปิดตาของตัวเอง

หลังจากนั้น นักข่าวก็เดินเข้ามาถามบางอย่าง “ท่านประธานยูจีนคะ ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนสาวของคุณรึเปล่า? คุณกำลังจะประกาศข่าวดีเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม?”

ในชั่วพริบตา นักข่าวกลุ่มหนึ่งก็พุ่งเข้าไปหาทั้งสอง พวกเขาแย่งกันผลักไมโครโฟนในระหว่างที่แสงสว่างวาบยังคงปรากฏขึ้นต่อหน้าชารอนอย่างต่อเนื่อง

ชารอนรู้สึกสับสนไปหมด เกิดอะไรขึ้นกัน?

งานเลี้ยงนี้ถูกจัดโดยเหล่าคนดังใช่ไหม? ทำไมถึงมีนักข่าวเยอะขนาดนี้ล่ะ?