ชารอนแสร้งทำเป็นโอบกอดยูจีนอย่างใกล้ชิดพร้อมกับจงใจแสดงความไม่พอใจด้วยจริตมารยาหญิงที่แฝงอยู่ในน้ำเสียง “ฉันหิวแล้ว เราไปหาอะไรทานกันดีกว่าค่ะ"
“ความผิดผมเอง ผมน่าจะพาคุณไปหาอะไรทานก่อนที่จะมาที่นี่ ผมขอโทษนะที่ทำให้คุณรู้สึกแย่ ที่รัก"
ดวงตาของแซลลี่ลุกไหม้กับฉากตรงหน้า ทั้งสองไม่ได้สนใจการปรากฏตัวของเธอเลย แถมทั้งคู่ยังแสดงความรักกันต่อหน้าเธอด้วย
ช่างหน้าโมโหจริง ๆ !
ในตอนนี้ แซลลี่ไม่สามารถระงับความโกรธของตัวเองได้อีกต่อไป เธอจึงกล่าวคำพูดกับยูจีน "คุณยูจีนคะ คุณทำใจชอบผู้หญิงแบบชารอนลงจริง ๆ เหรอ? คุณไม่อยากรู้เรื่องอดีตอันเหลวแหลกของเธอหน่อยเหรอคะ?”
เมื่อพิจารณาจากท่าทางของแซลลี่แล้ว ดูเหมือนว่าเธออยากจะบอกยูจีนเรื่องอดีตอันมืดมิดของชารอนไม่น้อย
ยูจีนเผยรอยยิ้มออกมาและกล่าวคำพูด “อดีตอันเหลวแหลกของเธอเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ? ผมแค่สนใจแต่อนาคตของเธอเท่านั้นแหละครับ”
แซลลี่ไม่คาดคิดเลยว่ายูจีนจะเต็มใจยอมรับข้อเท็จจริงแบบนั้น ทันใดนั้น แซลลี่จึงกล่าวต่อ “สิ่งที่ฉันต้องการจะสื่อคืออนาคตของคุณต่างหากล่ะ คุณคงไม่รู้สินะคะว่าชารอนเคยผ่านผู้ชายมากี่คนแล้ว หากคุณจะไปต่อกับคนอย่างเธอ ฉันเกรงว่าคุณจะเป็นคนต่อไปที่โดนทิ้งน่ะสิคะ"
“แซลลี่ ที่บ้านไม่เคร่งเรื่องมารยาทเหรอถึงได้พูดแบบนี้ออกมาได้?” ชารอนจ้องมองแซลลี่อย่างเย็นชา เธอไม่ควรใส่ร้ายคนอื่นไม่ว่าโอกาสไหนก็ตาม
แซลลี่พลันหัวเราะเยาะ เธอเพียงแค่อยากรู้ว่ายูจีนสนใจชารอนจริงรึเปล่า!
"งั้นเหรอ? คุณเคยมีแฟนมาหลายคนแล้วเหรอ? ดูเหมือนว่าผมจะต้องดูแลคุณให้ดีกว่านี้แล้วแหละ ผมจะได้ไม่ต้องเสียคุณไป" ยูจีนมองไปที่ชารอน เขากำลังโอบเอวเธออยู่พร้อมกับกล่าวคำพูดออกมาด้วยท่าทางที่มีเสน่ห์
แซลลี่ตกใจกับคำพูดของยูจีนมากเสียจนเธอตกตะลึงไปเลย นี่มันบ้าอะไรกัน? สมองของยูจีนไปกระแทกกับอะไรมารึเปล่า?
ยูจีนไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูดรึอย่างไร?
“คุณยังหิวอยู่ไหม? เดี๋ยวผมป้อนเอง” ยูจีนพลันคิดว่าผู้คนรอบตัวเป็นธาตุอากาศอีกครั้งก่อนจะหยิบขนมป้อนชารอน
ชารอนอ้าปากและกัดขนมปัง "อ่า อร่อยจังเลยค่ะ..."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO