ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 316

ทันใดนั้น เซบาสเตียนก็วิ่งออกมาจากห้องนอนและกอดชารอน น้ำเสียงของเขาดูเป็นกังวลเล็กน้อย ราวกับว่าเขากำลังจะร้องไห้ออกมา “แม่ครับ... อย่าทิ้งผมไปนะ...”

หัวใจของชารอนพลันอ่อนแรง เธอนั่งลงเพื่อพูดกับลูกชาย “ลูกเป็นอะไรน่ะ เซบาสเตียน? แม่จะทิ้งลูกไปได้ยังไง?"

“เมื่อกี้ผมฝันร้าย ผมฝันว่าแม่ไม่อยากอยู่กับผมอีกต่อไปแล้ว" เขาพูดพร้อมกับสะอื้นไห้

ปรากฏว่าเซบาสเตียนกลัวฝันร้าย ทันใดนั้น ชารอนจึงอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขนแล้วตบหลังเขาเบา ๆ “มันเป็นแค่ความฝันน่ะลูก มันไม่จริงสักหน่อย”

“แล้วคืนนี้แม่จะนอนกับผมไหมครับ? อย่าทิ้งผมนะ ผมกลัวว่าจะไม่ได้เจอแม่อีก" เด็กน้อยจับมือชารอนและอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร

ในตอนนี้ ชารอนไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ในตอนแรก เธอกำลังจะปฏิเสธไซม่อน แต่ทว่า ลูกชายของเธอกลับกลายเป็นคนที่รั้งเธอเอาไว้

เมื่อต้องเผชิญกับคำอ้อนวอนของลูกชาย เธอจะปฏิเสธเขาอย่างไรลงเล่า?

“ก็ได้ แม่จะอยู่ที่นี่ เดี๋ยวแม่จะนอนกับลูกเอง”

ไซม่อนซึ่งยืนอยู่ด้านข้างกำลังมองดูทั้งสอง เขาสอดมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เขาเผยยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว การมีลูกชายก็ไม่เลวเลยสักนิด

ชารอนนอนลงบนเตียงกับลูกชาย เธอลุกขึ้นและมองดูลูกชายผล็อยหลับไป

หลังจากนั้น ไซม่อนเดินไปกระซิบข้างหู “เสื้อผ้าของคุณอยู่ในตู้เสื้อผ้านะ คุณควรไปอาบน้ำได้แล้ว”

ตอนนี้ค่อนข้างดึกแล้ว นอกจากนี้ ฝนข้างนอกก็หยุดตกแล้วด้วย ดูเหมือนว่าชารอนจะต้องอยู่ที่นี่สักคืน

ชารอนพยักหน้าและเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

เมื่อชารอนเปิดตู้เสื้อผ้าออก เธอตกใจไม่น้อยทันทีที่เห็นเสื้อผ้าของตัวเองอยู่ข้างใน นั่นเป็นเพราะครั้งล่าสุด เธอยังเก็บเสื้อผ้าออกไปไม่หมด

ดูเหมือนว่าไซม่อนจะเป็นคนสั่งซื้อเสื้อผ้าพวกนี้มา เสื้อผ้าทุกตัวเป็นแบรนด์หรู มันถูกแขวนอยู่ในตู้ตั้งแต่ตอนที่ทั้งสองยังไม่ได้หย่าร้างกัน