ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 328

ในตอนนี้ ชารอนต้องเดินทางไปมาระหว่างสถานที่ทั้งสองแห่งเนื่องจากโครงการของรีสอร์ท สาเหตุหลักมาจากรีสอร์ทตั้งอยู่บนภูเขาที่ห่างไกล มันตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันออกของเมือง เธอมักจะออกเดินทางในตอนเช้าและกลับเข้าเมืองถึงตอนดึก

เหมือนเช่นเคย วันนี้เธอต้องมุ่งหน้าไปที่รีสอร์ท แต่ทว่า รถของชารอนกลับเสียอย่างกะทันหันระหว่างทาง!

สิ่งที่น่าตกใจคือช่วงนี้อากาศแย่มาก ฝนก็ตกอีก

ชารอนลงจากรถพร้อมกับร่มในมือ เนื่องจากไม่มีร้านซ่อมรถแถวนี้เลย เธอจึงต้องเรียกรถลากแทน

ในระหว่างที่เธอกำลังค้นหาเบอร์โทรอย่างกระวนกระวายใจ จู่ ๆ รถหรูสีดำก็ขับรถมาหาเธอ เธอรู้สึกตกใจทันทีที่เห็น เพราะเธอรู้ว่ามันเป็นรถของใคร

ไม่นานหลังจากนั้น รถหรูคันสีดำก็หยุดอยู่ตรงหน้าเธอ หน้าต่างลดระดับลง ใบหน้าอันหล่อเหลาของผู้ชายคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าชารอน ดวงตาที่แคบเหมือนนกอินทรีของเขามองดูเธอด้วยรอยยิ้ม

“รถเสียเหรอครับ?” ไซม่อนสามารถเข้าใจสถานการณ์ของชารอนได้ในพริบตา

"ใช่สิ อยู่ดี ๆ รถก็เกิดเสียขึ้นซะอย่างนั้น” ชารอนตอบกลับอย่างช่วยไม่ได้

เธอกำลังถือร่มในมือ นอกจากนี้ พายุลมและฝนเริ่มตกหนักขึ้น เม็ดฝนบางเม็ดเริ่มหยดลงบนใบหน้าและเสื้อผ้าของเธอ ไซม่อนขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมกับกล่าวคำพูดโดยไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม “เข้ามาในรถก่อน”

ประตูรถเปิดออกต่อหน้าชารอน เธอก็มองไปยังชายที่อยู่ในรถ มันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะโต้เถียงกันเลย เพราะฉะนั้น เธอจึงเข้าไปข้างในอย่างเชื่อฟัง

มือและเท้าของชารอนเย็นมาก นอกจากนี้ เสื้อผ้าของเธอก็เปียกด้วย เธอถึงกับกังวลว่าตัวเองจะทำให้รถของไซม่อนเปียกเปื้อน

“เช็ดหน้าก่อนสิ” เขายื่นผ้าเช็ดหน้าที่สะอาดให้ชารอน

เธอลังเลก่อนจะเอื้อมมือไปรับ “ขอบคุณค่ะ”

ทันทีที่ชารอนเช็ดหน้าเสร็จ เขาก็วางเสื้อคลุมไว้บนตัวเธอกล่าวคำพูดออกมา “อย่าทำให้ตัวเองเป็นหวัดล่ะ”

ความร้อนในร่างกายของไซม่อนยังคงติดอยู่บนเสื้อคลุม นั่นทำให้ร่างกายของชารอนอุ่นขึ้นในทันที แม้แต่หัวใจของเธอก็ดูอบอุ่นขึ้นด้วยเช่นกัน

“คุณกำลังจะไปไหน? เดี๋ยวผมไปส่งเอง” ไซม่อนถาม

ชารอนกลับมารู้สึกตัวอย่างรวดเร็วและโบกมือ “ไม่ต้องหรอก มันค่อนข้างไกลน่ะ คุณไปส่งฉันที่บริษัทก็ได้ เดี๋ยวฉันขับรถไปเอง” บริษัทน่าจะมีรถยนต์ให้ยืม