ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 342

รถของไซมอนจอดอยู่บนถนนฝั่งตรงข้าม เนื่องจากบริเวณนั้นมีผู้คนค่อนข้างหนาแน่น

ชารอนตั้งใจที่จะไปรอรับลูกชายของเธอตรงประตูโรงเรียน แต่ไซมอนบอกเธอว่าตรงนั้นมีคนอยู่เยอะเกินไป และเขาไม่อยากให้เธอไปยืนเบียดเสียดกับคนอื่น เขาจึงบอกให้คนขับรถเข้าไปรับลูกชายของพวกเขาแทน

หลังจากนั้นไม่นาน คนขับก็เข้าไปรับลูกชายของพวกเขาออกมา แต่พวกเขากลับเห็นว่ามีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเดิมตามมาด้วย ชารอนคิดว่าเธอคงเป็นเพื่อนร่วมชั้นของลูกชาย

เมื่อชารอนเห็นเด็กหญิง เธอก็เริ่มจินตนาการถึงฉากตอนที่ลูกชายของเธอแก่กว่านี้อีกสองสามปี และพาแฟนสาวกลับมาบ้านเพื่อแนะนำให้พ่อกับแม่ได้รู้จัก

“เพื่อนตัวน้อยของลูกคือใครจ้ะ เซบาสเตียน?”

“แม่ครับ นี่คือซีเลีย เธอนั่งเรียนโต๊ะเดียวกับผม วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ แต่พ่อกับแม่ของเธอยุ่งจนไม่มีเวลาพาเธอไปฉลองครับ ผมขอพาเธอไปฉลองวันเกิดแทนได้ไหมครับแม่?”

กลายเป็นว่ามันคืองานเลี้ยงฉลองวันเกิด ไม่น่าแปลกใจเลยที่วันนี้เด็กชายโทรหาทั้งเธอและไซมอน

“ได้สิจ้ะ แต่ลูกจะต้องบอกพ่อแม่ของเธอก่อน ไม่เช่นนั้นพวกเขาอาจคิดว่าซีเลียหายตัวไป และพวกเขาจะต้องเป็นห่วงเธออย่างแน่นอน”

“สวัสดีค่ะคุณป้า หนูบอกแม่ไว้ล่วงหน้าแล้วว่าหนูจะไปฉลองวันเกิดกับเซบาสเตียนคืนนี้ และเธอก็ตอบตกลงแล้วค่ะ” น้ำเสียงของซีเลียฟังดูเหมือนเสียงของเด็กผู้หญิงทั่วไป แต่เธอดูเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีเหตุมีผลและว่านอนสอนง่าย

“พ่อแม่ของหนูงานยุ่งทั้งคู่เลยเหรอจ๊ะ?” เธออดไม่ได้ที่จะสงสัย พวกเขาทำงานอะไรถึงไม่มีแม้กระทั่งเวลาจัดงานวันเกิดให้ลูก?

ดวงตาของซีเลียหรี่ลงเล็กน้อย "ใช่ค่ะ พวกเขาเป็นหมอด้วยกันทั้งคู่ และพวกเขาก็มีคนไข้ที่ต้องดูแลเยอะ พวกเขาเลยไม่มีเวลาที่จะอยู่กับหนู”

ชารอนลูบหัวของซีเลียด้วยความเข้าใจ “พ่อแม่ของหนูเป็นเทวดาและนางฟ้าใช่ไหมล่ะ? ถ้าพวกเขางานยุ่ง วันนี้เราจะเลี้ยงฉลองวันเกิดให้หนูเองนะจ้ะ”

ชารอนบอกให้เด็ก ๆ เข้าไปในรถ แต่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ กลับกรีดร้องทันทีที่เธอเห็นไซมอน

ชารอนสังเกตเห็นความเย็นชาบนใบหน้าของไซมอน และมันก็ดูน่ากลัวจริง ๆ อย่างไรก็ตาม เธอคุ้นเคยกับการแสดงออกที่เยือกเย็นของชายคนนั้นเป็นอย่างดี