ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 344

หลังจากที่พวกเขาทานเค้กเสร็จแล้ว เซบาสเตียนก็บอกพ่อกับแม่ว่าเขาอยากจะพาซีเลียไปที่ลานเด็กเล่นของห้างสรรพสินค้า เนื่องจากในวันนี้ผู้ใหญ่ทั้งสองมีฐานะเป็นเพียงผู้ดูแล มันจึงขึ้นอยู่กับลูกชายของพวกเขา ที่จะเป็นคนตัดสินใจเลือกทำกิจกรรมต่าง ๆ ที่เขาอยากจะทำ

เด็กน้อยสองคนคลั่งไคล้ในลานเด็กเล่นแห่งนั้นมาก ชารอนไม่เคยเห็นลูกชายของเธอมีความสุขมาเป็นเวลานานแล้ว

เธอเองก็รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ต้องทำงานและไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกชายของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในตอนนี้ที่เธอไม่ได้รับสิทธิ์ในการดูแลเซบาสเตียน เธอยิ่งมีเวลาให้เขาน้อยลงกว่าเดิม

เธอและลูกชายต้องพึ่งพาอาศัยกันตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมา แต่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าลูกชายของเธอจะรู้จักพึ่งพาตนเอง จนเขาสามารถอยู่ได้โดยไม่มีเธออยู่เคียงข้างเขาทุกวัน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอตระหนักได้แล้วว่าลูกชายของเธอยังคงต้องการความรักและความเอาใจใส่จากเธอ เขาเพียงแต่ปฏิเสธที่จะพูดมันออกมาให้ใครได้ยิน

เขาบอกว่าวันนี้เขาอยากจัดงานฉลองวันเกิดให้ซีเลีย แต่ความจริงแล้ว เขาแค่อยากจะมีเพื่อนเล่นเท่านั้น เมื่อเห็นว่าพวกเขาดูมีความสุขเพียงใด เธอก็ตระหนักได้ว่าเพื่อนเล่นที่ดีที่สุดของเด็กก็ยังคงเป็นเด็กรุ่นราวคราวเดียวกัน

พอตกกลางคืน แม่ของซีเลียก็มารับเธอ เธอแสดงความขอบคุณอย่างสุดซึ้งต่อเซบาสเตียนที่ช่วยดูแลลูกสาวของเธอในวันเกิดของเด็กหญิง

เพื่อนตัวน้อยทั้งสองลังเลใจที่จะแยกทางกันเมื่อถึงเวลาต้องกลับบ้าน ราวกับว่าพ่อแม่ของพวกเขาจะเป็นคนใจร้ายที่พยายามแยกพวกเขาออกจากกัน

หลังจากขึ้นรถแล้ว ชารอนก็สังเกตเห็นว่าเจ้าตัวน้อยไม่ส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายเหมือนเมื่อก่อน ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ลูกชอบซีเลียมากขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะ? แค่แยกจากเธอชั่วคราว ลูกก็ทนไม่ได้แล้วเหรอ?”

เหตุใดลูกชายของเธอจึงแสดงออกถึงความวิตกกังวล… ตั้งแต่อายุยังน้อยขนาดนี้?

เซบาสเตียนพยักหน้าให้แม่ของเขาอย่างตรงไปตรงมา “ใช่ครับ ผมชอบเธอ”

ตอนนี้ชารอนรู้สึกท้อแท้ใจ โดยไม่รู้ว่าเธอควรจะมีความสุข หรือเป็นกังวลที่ลูกชายกำลังตกหลุมรัก มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่เลวร้ายอะไร แต่พวกเขายังเป็นเด็กอยู่

ไซมอนตบไหล่ลูกชายของเขา เด็กคนนี้มองอนาคตไปไกลกว่าที่เขาเคยเป็นเสียอีก เขายังเด็กมาก แต่เขาก็ตัดสินใจเลือกคู่ชีวิตให้ตัวเองแล้ว

เมื่อมองดูสีหน้าที่เคร่งเครียดของชารอน เขาก็พยายามบรรเทาความวิตกกังวลของเธอ “คุณควรจะดีใจนะ ลูกของเรารู้ดีว่าสมัยนี้เมียดี ๆ น่ะหายาก เพราะฉะนั้น เขาก็เลยจองเอาไว้ล่วงหน้าก่อน เขาจะได้ไม่ต้องกังวลกับการหาคู่ชีวิตที่ดีในอนาคตไงล่ะ”

เธอจ้องมองชายคนนั้นเพราะรู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดของเขา นี่เขากำลังคิดจะทำบ้าอะไร? เขากำลังสนับสนุนให้ลูกชายเริ่มออกเดทตั้งแต่อายุยังน้อยอย่างนั้นเหรอ?