ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 348

หลังจากที่ไซมอนเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก้าวออกมา เขาก็เห็นซัมเมอร์ถือโทรศัพท์มือถือของเขาอยู่

“เมื่อกี้ฉันรับสายให้คุณ แต่อีกฝ่ายก็วางสายไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ” ซัมเมอร์ดูเฉยเมย ขณะที่เธอส่งโทรศัพท์ให้เขา

ไซมอนตรวจสอบบันทึกการโทรเข้า และเห็นว่าเป็นชารอน ดวงตาของเขามืดลงเล็กน้อย

เขาใช้นิ้วเรียวยาวปัดหน้าจอโทรศัพท์เพื่อโทรกลับไป

ชารอนยังคงจมอยู่ในความคิดของเธอ ขณะที่โทรศัพท์ที่เธอถืออยู่สั่นเพื่อเตือนว่ามีสายเรียกเข้า

หน้าจอโทรศัพท์แสดงชื่อของไซมอน และเมื่อเธอเห็นเช่นนั้น เธอก็หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะรับสาย “สวัสดีค่ะ”

“เมื่อกี้คุณโทรหาผมหรือเปล่า?” มันเป็นเสียงที่ทุ้มลึกและไพเราะของชายคนนั้น

ชารอนรีบสลัดความคิดที่ไม่ดีเหล่านั้นออกจากหัวทันที แล้วปรับน้ำเสียงของเธอให้เป็นปกติ “ใช่ค่ะ เมื่อกี้คุณไม่อยู่เหรอคะ? เลขาของคุณเป็นคนรับสายให้เหรอคะ?” เมื่อเธอถามคำถามเหล่านั้นออกไป เธอก็รู้สึกกังวลขึ้นมาทันที

“ใช่ เมื่อกี้ผมไม่อยู่ เพื่อนของผมเลยรับโทรศัพท์ให้” ไซมอนยืนอยู่ตรงหน้าต่างและพูดคุยกับเธอ

ซัมเมอร์ที่นั่งรออยู่บนโซฟาก็ได้ยินสิ่งที่เขาพูดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เธอยกแก้วกาแฟที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมาจิบ ขณะที่สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เธอรู้จักไซมอนมานานแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินว่าเขาพยายามอธิบายตัวเองมากขนาดนี้ ดังนั้นเธอจึงอยากรู้เกี่ยวกับคนที่เขากำลังคุยด้วยเป็นพิเศษ

หลังจากฟังคำตอบของเขา ชารอนก็รู้ได้ทันทีว่าเพื่อนที่เขากำลังพูดถึงคือใคร เธอไม่เข้าใจว่าทำไมไซมอนไม่ยอมบอกความจริงกับเธอ ซัมเมอร์ กาเบรียล เป็นแค่เพื่อนของเขาจริง ๆ หรือ?

เธอไม่ได้ซักถามอะไรเขาต่อ เพราะมันอาจจะทำให้เขารู้สึกว่าเธอไม่ไว้ใจเขา ท้ายที่สุด เธอก็ไม่อยากเป็นผู้หญิงที่งี่เงาในสายตาของเขาเช่นกัน

"อ้อค่ะ ฉันแค่อยากจะถามว่าคืนนี้คุณว่างไหม เซบาสเตียนบอกว่าพ่อแม่ของซีเลียต้องการเชิญเราไปทานอาหารเย็นกับพวกเขาคืนนี้” เธอเปลี่ยนบทสนทนากลับไปสู่หัวข้อหลัก

ไซมอนล้วงมือข้างหนึ่งในกระเป๋าชุดสูทของเขา ขณะที่เขามองดูทิวทัศน์ของเมืองที่อยู่ด้านล่าง เมื่อได้ยินคำพูดของชารอน เขาก็เหลือบไปมองซัมเมอร์ที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขาเงียบไปไม่กี่วินาทีก่อนจะพูดว่า “คืนนี้ผมมีธุระสำคัญที่ต้องจัดการ คุณพาเขาไปเองก็แล้วกันนะ”