ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 38

บางที มันอาจเป็นเพราะไซม่อนสังเกตเห็นความสงสัยในดวงตาของชารอน เขาจึงพูดต่อ “แต่เซบาสเตียนก็เป็นลูกของผมเหมือนกันนะ คุณคิดว่าผมจะปล่อยให้เขาหลุดรอดสายตาไปหรือยังไงกัน? ถึงผมจะโอเคกับการปล่อยให้คุณดูแลลูกต่อไป แต่คนในตระกูลแซคคารี่ไม่โอเคแน่"

ชารอนเข้าใจแล้ว ถ้าตระกูลแซคคารี่รู้ว่าเซบาสเตียนเป็นลูกชายของไซม่อน พวกเขาคงไม่ต้องการให้เซบาสเตียนอยู่กับเธออย่างแน่นอน!

พวกเขาจะเอาตัวเซบาสเตียนไป อีกทั้ง พวกเขาจะทำให้เซบาสเตียนเป็นหนึ่งในตระกูลแซคคารี่ด้วย

จิตใจของชารอนพลันยุ่งเหยิง เธอรีบคว้ามือของไซม่อนอย่างเร่งรีบ “คุณพรากลูกไปจากฉันไม่ได้นะ!”

ไซม่อนเลิกคิ้วขึ้นและเม้มริมฝีปาก “เพราะแบบนั้นไง ผมถึงขอคุณแต่งงาน”

ชารอนเงียบไปชั่วครู่ เพราะชารอนเข้าใจดีว่าถ้าตระกูลแซคคารี่เอาตัวเซบาสเตียนไป พลังอำนาจอันน้อยนิดของเธอจะไม่สามารถหยุดพวกเขาเอาไว้ได้แน่

แต่ถึงกระนั้น มันก็ไม่ได้หมายความว่าชารอนจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลงนามในข้อตกลงร่วมสมรสฉบับนี้ใช่ไหม?

ทันใดนั้น ชารอนก็พลันนึกถึงลูกชายของตน เขาอยากตามหาพ่อที่แท้จริงของตัวเองมาโดยตลอด นอกจากนี้ เขายังถูกเพื่อนที่โรงเรียนล้อเพราะไม่มีพ่ออีกด้วย แต่ทว่า สำหรับตอนนี้ เธอสามารถมอบครอบครัวที่สมบูรณ์แบบแก่ลูกชายสุดที่รักได้แล้ว เพราะฉะนั้น เธอจะลังเลไปทำไมกันล่ะ?

“ก็ได้ ฉันจะยอมเซ็น” เธอกลัวว่าตัวเองจะต้องเสียใจ ทันใดนั้น ชารอนจึงรีบหยิบปากกาขึ้นมาและเซ็นชื่อของตัวเองลงไปอย่างรวดเร็ว

“เธอจะไม่อ่านข้อตกลงหน่อยเหรอ?” ไซม่อนพลันกล่าวเตือนทันทีที่เห็นถึงความร้อนรนใจของชารอนที่ทำเหมือนกับข้อตกลงตรงหน้าไม่มีค่าอะไร

ชารอนกัดริมฝีปากและกล่าวคำพูด “หลังจากพูดและเซ็นไปแล้ว อะไรคือความแตกต่างระหว่างการที่ฉันอ่านหรือไม่อ่านข้อตกลงกันล่ะ?” เพราะท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ต้องเซ็นชื่อลงไปอยู่ดี

ไซม่อนพยักหน้าและวางข้อตกลงไว้ด้านข้าง “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจะกลายเป็นคุณนายแซคคารี่ คุณกลับไปพักผ่อนได้แล้วแหละ ถ้าผมจัดการอะไรเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวผมจะพาทั้งคุณและเซบาสเตียนกลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลแซคคารี่เอง”

“ว่าไงนะคะ?” ชารอนขมวดคิ้ว นั่นหมายความว่าไซม่อนเองก็ต้องการให้เซบาสเตียนรู้ว่าตนเองเป็นพ่อเช่นกัน

ไซม่อนเหลือบมองเธออย่างรำไร “คุณเองก็ควรเตรียมตัวให้พร้อมเหมือนกันนะ เพราะคุณจะต้องไปอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูลแซคคารี่กับเด็กคนนั้น”

“อาศัยอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูลแซคคารี่? เอ่อ... มันจะไม่อึดอัดไปหน่อยเหรอคะ?” ดูเหมือนว่าไซม่อนจะรีบเร่งเกินไป

ทว่า ทันใดนั้น ไซม่อนก็เอนตัวมาตรงหน้าชารอน "คุณนายแซคคารี่ครับ ตอนนี้เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ ถ้าคุณกับลูกไม่ได้อยู่กับผม คุณอยากให้เราแยกกันอยู่หรือไงกันล่ะ?”

ไซม่อนเอนตัวเข้ามาใกล้กว่าเดิม ออร่าแห่งความแข็งแกร่งพลันโอบล้อมชารอนเอาไว้ ไม่นานนัก ชารอนก็เผยสีหน้าแดงก่ำออกมา

"เข้าใจแล้วค่ะ" เธอเบือนหน้าหนีเพื่อหลีกเลี่ยงลมหายใจอุ่น ๆ ของไซม่อน

ไซม่อนพลันเอื้อมมือขึ้นมาจับคางของชารอนเพื่อทำให้เธอหันมามองหน้าเขา "แล้วอีกอย่าง ต่อจากนี้ไป คุณก็จะต้องเรียกผมว่าไซม่อนเท่านั้น"

ในตอนนี้ ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังสบตากัน จังหวะการเต้นของหัวใจชารอนเริ่มไม่สม่ำเสมอแล้ว เธอหลับตาลงและตอบกลับ “โอเคคะ ฉันเข้าใจแล้ว”

“งั้นมาทดสอบกัน”

"ว่าไงนะ?" หัวใจของชารอนเริ่มเต้นเร็วขึ้นไปอีก ระหว่างที่ทั้งสองกำลังสบตา เธอทำได้เพียงกัดริมฝีปากและกล่าวคำพูดออกมา "ไซ-ม่อน"

ไซม่อนรู้สึกตื้นตันใจอย่างอธิบายไม่ถูกทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงอันแผ่วเบาของชารอน ดวงตาของไซม่อนมืดลงเล็กน้อย แต่ทว่า เขายังคงสงบเช่นเดิม "อ่า"

“เธอไปได้แล้วแหละ กลับไปดูแลเซบาสเตียน” ในที่สุด ไซม่อนก็ปล่อยเธอไป

ชารอนพยักหน้า แต่ระหว่างที่เธอกำลังจะเปิดประตูเพื่อลงจากรถ ไซม่อนก็พูดเสริมขึ้นมา “อีกอย่าง เรื่องเซบาสเตียน คุณอย่าลืมบอกเขาด้วยล่ะ”

ไซม่อนกลัวว่าเซบาสเตียนจะไม่ยอมรับว่าตนเป็นพ่องั้นหรือ?

“ได้เลย” ชารอนตอบ

ชารอนสติหลุดไปครู่หนึ่ง เธอไม่รู้ว่าตัวเองลงมาจากรถตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ทว่า ทันทีที่ได้สติ รถของไซม่อนก็หายไปแล้ว

ชารอนถือข้อตกลงร่วมสมรสในมือข้างหนึ่ง นี่เธอเพิ่งแต่งงานไปจริง ๆ งั้นเหรอ?

...

ชารอนใช้เวลาทั้งวันกว่าจะยอมรับว่าไซม่อนเป็นพ่อของเซบาสเตียน

ชอรอนมองหาหนังสือพิมพ์ที่เธอเก็บไว้ตั้งแต่วันที่เธอออกจากเมืองทางตอนเหนือ มันเป็นหนังสือพิมพ์ประกาศข่าวงานแต่งงานของชารอนและโฮเวิร์ด แถมมันยังมีภาพเปลือยหลายภาพอยู่ในนั้นด้วย

เธอเก็บรูปเหล่านั้นเอาไว้เพื่อเตือนตัวเองว่าจะไม่ลืมความอับอายในวันนั้นอีก และที่สำคัญที่สุด เธอจะต้องตามหาผู้ชายในรูปให้พบ

ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ชารอนได้แต่หยิบหนังสือพิมพ์เหล่านี้ออกมาดูเป็นครั้งคราว เธอจำแผ่นหลังและโครงร่างของชายคนนี้ได้ ด้วยเหตุนั้น เธอจึงจำชายนิรนามคนนี้ได้ที่โรงพยาบาลในวันนั้น

เนื่องจากชายคนนี้เคยอยู่ที่โรงพยาบาล ชารอนจึงมุ่งหน้าไปที่นั่นและตามหาเขาได้

ทว่า ชารอนหยุดลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้น เธอก็นำหนังสือพิมพ์ตรงไปที่โรงพยาบาลทันที

ชารอนมองหาคุณหมอคอลลินส์ แพทย์ประจำคุณพ่อเมื่อหลายปีก่อน ทั้งหมดก็เพื่อที่จะถามคุณหมอคอลลินส์เกี่ยวกับผู้ชายนิรนามคนนั้น