ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ นิยาย บท 13

หลังให้อวี้เหนียงติดป้ายประกาศว่าร้านปิดปรับปรุง ไป๋ฟางเซียนจึงเดินสำรวจภายในร้านพร้อมกับจื่อถิงและลูกจ้างร้านเฟยเจินทันที ระหว่างที่เดินสำรวจนางก็ขบคิดถึงสิ่งที่ต้องการปรับปรุงไปด้วยเช่นกัน แม้อวี้เหนียงจะจัดการร้านได้ค่อนข้างดี แต่การจัดตกแต่งร้านกลับไม่ถูกใจนางนัก ดังนั้นนางจึงคิดปรับปรุงและตกแต่งร้านใหม่ทั้งหมด เมื่อดูครบทุกชั้นแล้ว นางจึงบอกจุดประสงค์ของตนออกไป

“เอาละ ข้าจะปรับปรุงร้านและตกแต่งขึ้นมาใหม่ ชั้นล่างสุดใช้สำหรับขายผ้าพับปกติ มีแสดงชุดที่ข้าจะให้อวี้หรูปักหลังจากนี้ด้วย ชั้นที่สองจะเป็นชั้นที่แสดงชุดสำเร็จที่อวี้หรูปักทั้งหมด รวมถึงใครที่จะสั่งตัดผ้าตัดชุดหรือปักลาย ต้องมาติดต่อที่ชั้นนี้ ส่วนชั้นสามข้าจะเก็บไว้เป็นห้องทำงานของข้าและใช้เป็นห้องรับรองสำหรับลูกค้าพิเศษ” ครั้นเห็นทุกคนพยักหน้ารับคำไม่โต้แย้งก็พูดต่อ

“ชั้นแรกอิงฮวาและเหยาเหยาจะทำหน้าที่ดูแลเป็นหลัก เจ้าเคยค้าขายอย่างไรก็ทำเช่นนั้น เพียงแต่ต้องพูดในส่วนอาภรณ์และลายปักชุดใหม่ของทางร้านเพื่อที่จะดึงความสนใจจากลูกค้าด้วย”

“เจ้าค่ะคุณหนู” สองสาวรับคำ

“ชั้นที่สอง ส่วนนี้เป็นหน้าที่ของอวี้หรู อวี้หรูต้องคอยรับแขกที่มาสั่งตัดอาภรณ์โดยเฉพาะ เจ้าต้องพูดคุยความต้องการของลูกค้าให้เข้าใจตรงกันและแจ่มชัดเพื่อที่จะไม่ให้มีปัญหาในภายหลัง ที่สำคัญเจ้าสามารถเย็บปักในห้องนี้ได้”

“เจ้าค่ะคุณหนู ว่าแต่คุณหนูจะให้ข้าปักลายใหม่และอาภรณ์ชุดใหม่เช่นไรหรือเจ้าคะ” อวี้หรูรับคำและถามกลับด้วยความตื่นเต้น นางคิดว่าของที่คุณหนูคิดและให้นางทำต้องไม่มีผู้ใดเคยทำหรือมีมาก่อนแน่ และคิดว่ามันต้องงดงามมากเช่นกัน

ไป๋ฟางเซียนยิ้มรับจากนั้นจึงตอบว่า “ยังก่อน เดี๋ยวข้าวาดแบบและอธิบายให้เจ้าฟังทีหลัง ส่วนเจ้าอวี้เหนียง ด้วยความที่เจ้าเป็นหลงจู๊ของร้าน ข้าจะให้เจ้าจัดการหน้าที่เช่นเดิมรับซื้อขายผ้า และทำบัญชีรายรับรายจ่ายแบบใหม่ แบบที่ข้าจะบอกสอนเจ้าหลังจากนี้ ห้องทำงานของเจ้าจะอยู่ชั้นสองซึ่งจะเป็นห้องตรงข้ามกับห้องตัดชุดของอวี้หรู ส่วนชั้นสามจะเป็นห้องทำงานของข้าทั้งหมด อ้อ ต้องกันเป็นห้องรับรองลูกค้าพิเศษที่ต้องการพบข้าหรือทำการค้ากับข้าด้วย ทั้งนี้ชั้นนี้ทำเป็นห้องพักอีกหนึ่งห้องให้ข้าด้วยเช่นกัน เผื่อวันไหนเหนื่อยจากงานข้าจะได้พักที่นี่เลย”

“เจ้าค่ะคุณหนู นอกจากนี้คุณหนูจะให้จัดตกแต่งร้านแบบใดหรือเจ้าคะ” อวี้เหนียงถาม

ไป๋ฟางเซียนยิ้มรับก่อนจะขอกระดาษกับดินสอ แต่เมื่อนึกได้ว่าที่นี่ไม่มีดังนั้นจึงขอก้อนถ่านแทน นางสั่งให้คนขับรถม้านำก้อนถ่านมาเหลาเป็นแท่งก่อนจะใช้ก็ใช้ผ้าพันโดยรอบเพื่อที่มือนางจะได้ไม่เปรอะเปื้อนความดำของมัน คิดว่าหลังจากกลับจวนไปนางคงไปขอให้บ่าวรับใช้ที่จวนทำดินสอแบบเฉพาะให้นางแน่ ๆ

เมื่อได้ดินสอถ่านที่ต้องการแล้ว ไป๋ฟางเซียนก็เริ่มวาดแบบที่ต้องการตกแต่งของร้านเฟยเจินทันที ชั้นแรกทุกอย่างถูกจัดอย่างเป็นสัดส่วน ตรงกลางจะโล่งโปร่งเดินสวนได้สะดวก ด้านซ้ายที่ติดผนังร้านให้ต่อไม้เป็นชั้น ๆ เพื่อที่จะวางแสดงผ้าพับชนิดต่าง ๆ มีตู้เก็บผ้าพับอยู่ฝั่งเดียวกัน ส่วนด้านขวานางวาดเป็นรูปเก้าอี้ไม้ตัวยาว นางอธิบายให้ลูกจ้างทั้งหมดฟังว่า ส่วนนี้ใช้สำหรับรองรับลูกค้า ให้สามารถนั่งรอได้ หากยืนรอเกรงว่าลูกค้าจะเมื่อยเกินไป

ส่วนหน้าร้านที่ติดกับประตูนางเว้นไว้บอกลูกจ้างว่าใกล้ถึงวันเปิดค่อยเอาของมาวางแสดง ทุกคนทำหน้าฉงนแต่ไม่นานก็เข้าใจ ทั้งนี้ที่ไป๋ฟางเซียนเน้นย้ำเป็นพิเศษคือโต๊ะเก้าอี้สำหรับเสี่ยวเอ้อร์ของร้าน ด้านในของชั้นแรกนางเพิ่มโต๊ะตัวยาวเข้าไป หากยืนจะมีความสูงเหนือเอวเล็กน้อย หากนั่งจะมีความสูงอยู่ระดับอก ซึ่งโต๊ะตัวนั้นจะมีลิ้นชักและสมุดเล็ก ๆ ไว้จดบันทึกด้วย ทั้งนี้รูปแบบของโต๊ะตัวยาวนางเลียนแบบเคาน์เตอร์แคชเชียร์ในโลกเดิมของตน จุดเด่นก็คือเมื่อเดินเข้าประตูไปจะเห็นโต๊ะยาวตัวนี้พอดี แต่ที่เด่นที่สุดของร้านคือผ้าและชุดต่างหาก