ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ นิยาย บท 15

ตระกูลหยาง คือหนึ่งในตระกูลที่รับใช้ราชวงศ์มาช้านาน บุตรหลานทั้งสายหลักสายรองล้วนรับราชการกันหมดทั้งสิ้น นอกจากนี้ตระกูลหยางยังเป็นตระกูลที่รับผิดชอบการสร้างอาวุธให้กับแคว้น ว่ากันว่าอาวุธของตระกูลหยางนั้นพิเศษมาก เพราะนอกจากจะสวยงามแล้ว อาวุธแต่ละชิ้นล้วนร้ายกาจ ความคมของมันย่อมเป็นหนึ่งไม่มีสอง ทั้งนี้หากใครสั่งทำอาวุธกับตระกูลหยางก็จะได้แบบพิเศษและงดงามไม่เหมือนใคร ผู้คนล้วนอยากครอบครองอาวุธของตระกูลหยางทั้งสิ้น

ถึงแม้ว่าตระกูลหยางจะรับใช้ราชวงศ์ เป็นหนึ่งในหัวเรือใหญ่ในราชสำนักก็จริง ทว่าพอมารุ่นบิดาของหยางตงเยว่อย่าง ‘หยางเฉียน’ ก็ไม่ได้เข้ารับราชการเช่นบรรพบุรุษแล้ว เขาหันมาเอาดีด้านการค้าแทน คราแรกราชวงศ์และองค์ฮ่องเต้ทรงไม่เห็นด้วย แต่ตระกูลหยางยืนยันว่าถึงจะออกจากราชสำนักก็ยังขึ้นตรงต่อองค์ฮ่องเต้เช่นเดิม และยืนยันหนักแน่นว่าไม่มีจิตคิดเป็นอื่น หากพระองค์ประสงค์สิ่งใดแน่นอนว่าตระกูลหยางจะรีบทำตามรับสั่งทันที และที่สำคัญหยางเฉียนให้เหตุผลว่าตนชอบทำการค้ามากกว่า

ดังนั้นไม่ว่าองค์ฮ่องเต้ผู้ที่เป็นเจ้าครองแคว้นจะเกลี้ยกล่อมอย่างไร บิดาของหยางตงเยว่ก็ยังยืนยันคำเดิม พระองค์จึงได้แต่จำใจปล่อยตัวหยางเฉียนออกจากราชสำนัก มอบชีวิตอิสระตามที่หยางเฉียนปรารถนา ถึงจะบอกว่าปล่อยให้ใช้ชีวิตอิสระ แต่ก็ใช่ว่าองค์ฮ่องเต้จะปล่อยไปเฉย ๆ เพราะการปล่อยขุนนางที่มีความเก่งกาจอันดับต้น ๆ หลุดรอดออกจากราชสำนักเป็นธรรมดาที่ต้องหวาดระแวง พระองค์จึงสั่งให้อดีตแม่ทัพ นั่นก็คือบิดาของหลี่เหวินหลาง หรือ หลี่เหวินชิงคอยจับตาดูตระกูลหยางอย่างใกล้ชิด เวลาล่วงเลยไปกว่าสิบปี องค์ฮ่องเต้ถึงค่อยวางพระทัยลงได้ จากนั้นจึงยกเลิกคำสั่งไม่ให้จับตาดูตระกูลหยางอีก

และนอกจากตระกูลหยางจะทำการค้าเช่นการตีเหล็กหลอมสร้างอาวุธแล้ว อีกหนึ่งกิจการที่โด่งดังและประสบผลสำเร็จไม่แพ้กันคือ กิจการของโรงเตี๊ยมตระกูลหยาง

แต่ก่อนที่หยางเฉียนริเริ่มกิจการค้าอาหารนี้ไม่ใช่โรงเตี๊ยมเช่นปัจจุบันแต่อย่างใด ในครานั้นหยางเฉียนทำแค่เหลาอาหารเล็ก ๆ พอเสียงตอบรับดีขึ้นถึงได้ขยายกิจการ และกลายมาเป็นโรงเตี๊ยมอันดับหนึ่งของเมืองหลวงในปัจจุบัน

โรงเตี๊ยมตระกูลหยางนี้ ขึ้นชื่อเรื่องที่พักและอาหารอย่างมาก นอกจากจะมีรสชาติอร่อยแล้วยังแปลกใหม่ และนี่เองที่ทำให้ไป๋ฟางเซียนอยากลิ้มลอง ส่วนที่พักคงไม่มีโอกาส...

หากสงสัยว่าไป๋ฟางเซียนรู้ได้อย่างไรคงได้คำตอบเดิม นั่นก็คือความทรงจำของเจ้าของร่าง แม้ไป๋ฟางเซียนคนเก่าจะไม่ค่อยได้ออกจากจวน แต่เรื่องราวในแคว้นและตระกูลใหญ่ทั้งหลายนางย่อมรู้ดี นี่จึงทำให้ไป๋ฟางเซียนไม่ต้องทำความรู้จักหรือทำความเข้าใจใหม่ตั้งแต่แรก แค่อาศัยความทรงจำก็เพียงพอที่จะแยกแยะได้ว่าตระกูลไหนควรยุ่งหรือไม่ควรยุ่ง

สิ่งที่ไป๋ฟางเซียนคิดไม่ถึงคือนางจะได้เจอทายาทของตระกูลหยางวันนี้ ซ้ำยังได้คบหากันเป็นสหายด้วย เรื่องราวช่างบังเอิญจริง ๆ อย่างไรก็ตาม แม้ความสัมพันธ์สหายนี้จะได้มาแบบงง ๆ แต่นางก็ไม่คิดปฏิเสธ การรู้จักและเป็นมิตรกับตระกูลใหญ่นั้นนับว่าดียิ่ง ในยุคสมัยนี้หากเป็นมิตรกับตระกูลเรืองอำนาจไม่ได้ก็อย่าได้เป็นศัตรู แล้วการที่หยางตงเยว่เสนอให้คบหากันเป็นสหายนางจะปฏิเสธได้อย่างไรเล่า หากนางปฏิเสธก็โง่เต็มทนแล้ว

เหนือสิ่งอื่นใดไป๋ฟางเซียนรู้ดีว่าการได้คบหาเป็นสหายกับหยางตงเยว่นับว่าเป็นเรื่องที่ดียิ่ง เพราะหลังจากนี้นางคงได้ขอความช่วยเหลือ หรือทำการค้ากันบางประการแน่นอน โดยเฉพาะอาวุธ ไป๋ฟางเซียนอยากได้อาวุธเฉพาะตน เจ้าของร้านอยู่ตรงหน้านางจะไม่สั่งทำได้อย่างไร และอีกอย่างสหายคนนี้ก็นับว่าหล่อเหลาเอาการ หน้าตาคล้ายคลึงอี้ป๋อในโลกเดิมหลายส่วน เป็นเช่นนี้นางจะปฏิเสธไม่ทำความรู้จักได้อยู่หรือ

ในโลกเดิมไม่ได้แม้แต่จะใกล้ชิดและจับมือ โลกนี้ได้เป็นสหายนับว่าคุ้มค่าแล้ว

“เจ้าเหม่ออันใด” หยางตงเยว่เอ่ยถามเมื่อเห็นว่าสหายคนใหม่ที่ตนถูกชะตาตั้งแต่เห็นหน้าเงียบไป

“เปล่าหรอก”

“เปล่าอันใด ข้ามองดูเจ้านานแล้วเจ้าก็ยังนิ่ง ราวกับคิดสิ่งใดอยู่ก็ไม่ปาน”

“เอาน่า... เจ้าอย่าสนใจเลย ใช่ว่าเจ้าจะเลี้ยงข้าวข้าหรือ ไปสิ ข้าหิวแล้ว”

หยางตงเยว่แม้จะไม่เชื่อในคำพูดของนาง แต่ก็ไม่ได้ซักถามให้อีกฝ่ายต้องอึดอัดใจ เพราะคิดว่าเพิ่งจะรู้จักกัน หากถามละลาบละล้วงเกินไปคงไม่สมควรนัก สุดท้ายจึงได้แต่ยอมพยักหน้ารับและเดินตรงไปยังโรงเตี๊ยมของตระกูลตนเองด้วยกัน

เค่อ ต่อมาทั้งสี่ก็มาถึงโรงเตี๊ยมอันดับหนึ่ง ไป๋ฟางเซียนมองโรงเตี๊ยมเบื้องหน้าอย่างพอใจ เพราะทุกอย่างถูกจัดสรรเป็นสัดเป็นส่วนได้อย่างลงตัว และที่นางชื่นชอบมากเป็นพิเศษคือผู้คนไม่วุ่นวาย

ชั้นล่างของโรงเตี๊ยมมีไว้สำหรับลูกค้าทั่วไปที่ต้องการทานอาหารรสเลิศ ชั้นสองสำหรับลูกค้าที่ต้องการหลีกเลี่ยงความวุ่นวายหรือต้องการความเป็นส่วนตัว ส่วนชั้นสามเป็นชั้นสำหรับต้อนรับลูกค้าพิเศษหรือลูกค้าที่มีฐานะไม่ธรรมดา ชั้นนี้นอกจากจะมีห้องรับรองแบบส่วนตัวแล้วยังเป็นชั้นสำหรับที่พักด้วย ซึ่งจะแยกกันอยู่คนละส่วนชัดเจน