ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ นิยาย บท 2

“มาถึงแล้วก็นั่งสิ เจ้าจะยืนรอให้ข้าไปประคองมานั่งหรืออย่างไร คิดฝันเฟื่องเกินไปหน่อยหรือไม่”

หลี่เหวินหลาง แม่ทัพหนุ่มรูปงามว่าที่ผู้นำตระกูลหลี่พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก ซ้ำยังส่งสายตารังเกียจเดียดฉันท์ไปยังร่างของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาตนเองอย่างไม่คิดปิดบัง

ใช่แล้ว บุรุษผู้นี้คือสามีของไป๋ฟางเซียนนั่นเอง สามีที่ไป๋ฟางเซียนรักจนกระทั่งตายไปก็ยังรัก

หลี่เหวินหลางคือบุตรชายคนเดียวของอดีตแม่ทัพใหญ่นาม หลี่

เหวินชิง และฮูหยินใหญ่นาม เหลียนฮวา ผู้เป็นบิดามารดาบุญธรรมของไป๋ฟางเซียน

ตระกูลหลี่เป็นหนึ่งในตระกูลเก่าแก่ของเมืองหลวง ตระกูลหลี่ทุกรุ่นรับราชการดำรงตำแหน่งแม่ทัพปกป้องบ้านเมืองเรื่อยมา ไม่ฝักใฝ่อำนาจขึ้นตรงต่อฮ่องเต้เพียงผู้เดียว จึงได้รับความไว้วางใจต่อราชวงศ์อย่างมาก คนทั่วไปมักเรียกตระกูลหลี่ว่าตระกูลแม่ทัพ ด้วยความที่บรรพบุรุษเป็นทหารสืบต่อกันเรื่อยมา และล้วนเป็นคนไม่ชอบการแก่งแย่งอำนาจ หลี่

เหวินหลางเองก็เลือกรับราชการตามบรรพบุรุษ จนในที่สุดก็ใช้ความสามารถของตนคว้าตำแหน่งแม่ทัพของแคว้นมาครอบครองได้

หลี่เหวินหลางเป็นบุรุษหนุ่มรูปงาม เป็นแม่ทัพหนุ่มอนาคตไกล ก่อนหน้าที่เขาจะรู้ว่าตนกับไป๋ฟางเซียนเป็นคู่หมั้นกัน ชายหนุ่มก็ยังเอ็นดูและห่วงนางในฐานะน้องสาวอยู่บ้าง เนื่องจากคิดกับนางเป็นเพียงน้องสาวมาโดยตลอด ไม่มีจิตคิดเป็นอื่น

ครั้นมารู้ว่าตนและนางเป็นคู่หมั้นกัน ทั้งนางยังไม่ปฏิเสธการหมั้นหมาย รวมไปถึงรู้ว่านางไม่ได้คิดกับตนแค่พี่ชาย ด้วยความที่ไม่อยากทำร้ายนาง หลี่เหวินหลางจึงได้ตีตัวออกหาก แสดงจุดยืนอย่างชัดเจนมาโดยตลอดว่าเขาไม่รักนาง หวังให้นางรู้ตัวและหักห้ามใจจะได้ไม่เจ็บปวด

ทว่าความหวังดีที่เขามีให้ ไป๋ฟางเซียนกลับมองข้าม ดื้อดึงคิดเอาชนะ ทำร้ายสตรีหลายนางที่มีใจต่อเขา ไป๋ฟางเซียนกลายเป็นสตรีร้ายกาจ การกระทำของนางทำให้เขารับไม่ได้และรังเกียจนางในที่สุด กระทั่งต้องแต่งกับนางเขายังไม่คิดร่วมหอ

การที่นางทำร้ายสตรีอื่นเขายังพอทำใจได้อยู่บ้าง แต่การที่นางทำร้ายสหายสนิทที่นางมีอยู่เพียงหนึ่ง เพราะความหึงหวงเป็นเหตุเป็นสิ่งที่เขารับไม่ได้ และด้วยเหตุผลนี้เองทำให้เขารังเกียจนางมากกว่าสิ่งใด

หลี่เหวินหลางชมชอบสตรีเรียบร้อยอ่อนหวาน เป็นสตรีในห้องหอ ยึดถือหลัก 3 เชื่อฟัง 4 จรรยา ในเมื่อเขาชอบสตรีในลักษณะนิสัยเช่นนั้นแต่ไป๋ฟางเซียนกลับมีนิสัยตรงข้าม ทั้งยังมีแนวโน้มที่จะร้ายกาจมากขึ้น จะให้เขาไม่รังเกียจนางได้อย่างไรไหว

สตรีเช่นนี้มีแต่ต้องหนีให้ห่าง มีไว้ใกล้ตัวก็รังแต่จะทำให้ร้อนรุ่ม คล้ายถือเผือกร้อนหาความสงบสุขไม่ได้

อีกอย่างที่เขาไม่คิดสนใจไป๋ฟางเซียนหรือสตรีอื่นใดนั่นก็เพราะว่า หลี่เหวินหลางมีสตรีที่สนใจอยู่แล้ว สตรีเรียบร้อยอ่อนหวาน กิริยามารยาทเพียบพร้อม เพียงสบตาก็ยากจะหักห้ามความรู้สึก แสร้งทำตัวเย็นชาเฉกเช่นกับที่ทำต่อสตรีอื่นมิได้

คราแรกเขาก็มิได้คิดอะไรกับสตรีนางนั้น เพียงชมชอบที่นางงดงามอ่อนหวาน เพิ่งคิดอยากจะผูกสมัครรักใคร่ก็เมื่อสตรีใจร้ายด่าว่านางจนนึกสงสาร จากสงสารก็กลายเป็นความสนใจแต่ยังไม่ถึงขั้นรัก สำหรับตัวเขาแล้วเรื่องนี้ยังคงต้องดูต่อไปเรื่อย ๆ แต่ถามว่าเขาสนใจสตรีอื่นมากไปกว่านางหรือไม่ ตอบเลยว่าไม่ ที่สำคัญที่เขาสนใจสตรีนางนี้มากกว่าผู้ใด มิใช่ว่ากระทำตามความรู้สึกของตนเพียงอย่างเดียว แต่เป็นเพราะเขามีเหตุจำเป็นที่ต้องใกล้ชิดกับนาง เป็นเหตุจำเป็นที่บอกกล่าวใครไม่ได้ และสตรีนางนั้นก็คือผู้ที่นั่งอยู่ข้างกายเขาในตอนนี้ สตรีที่มีนามว่า โจวเฟิ่งจิ่ว