ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 1

เสียงลมแรงส่งเสียงหวีดหวิว และเกาะตัวเป็นคลื่นลมขนาดใหญ่ เมฆหนาทึบบนท้องฟ้ามันมืดครึ้มและปกคลุมทั่วท้องฟ้า เหนือเมฆมืดทึบ มีเสียงฟ้าร้องดังสนั่น เกิดฟ้าแลบ ฟ้าแลบนั้นเหมือนงูคดเคี้ยวที่ดุร้ายผ่าทะลุผ่านความมืดบนท้องฟ้า

บูม!

ว้าว!

โครม!

นี่คือเสียงดนตรีซิมโฟนีแห่งความตาย! ในขณะนี้พลังของธรรมชาติไม่ได้สงวนไว้แสดงออกมาเต็มที่

ในทะเล มีวังวนขนาดใหญ่เปรียบเสมือนปากของสัตว์ประหลาด เปิดออกมาเพื่อต้องการกลืนกินทุกสิ่ง พายุลมฝนที่รุนแรง ได้ดึงดูดเครื่องบินลำเล็กที่ไม่สามารถบินหนีไปได้

ขณะนั่งอยู่ในห้องนักบิน มือเล็กๆ ของสาวน้อยที่จับคันขับเครื่องบินไว้แน่นจนมือเปลี่ยนเป็นสีขาว ดวงตาของนางจ้องไปที่กระแสน้ำวน แม้ว่าบนใบหน้าจะมีร่องรอยของความหวาดกลัว แต่ริมฝีปากที่ซีดเซียวก็ยังพูดคำด่าและสาปแช่งออกมาเรื่อยๆ

"ไอ้สารเลว ไอ้คนที่สมควรโดนเตะ บอกกูว่าเครื่องบินดัดแปลงเรียบร้อยแล้ว ปีกอะไรของมันวะ โดนลมกระโชกไปสองสามทีก็หัก ทำมาจากมากระดาษอาร์เช่เหรอ? รู้ว่ากูมาสามเหลี่ยมเบอร์มิวดาเพื่อสำรวจ ยังเอาเครื่องบินห่วยๆ อย่างนี้ให้ฉัน! ครั้งนี้ถ้าฉันมีชีวิตรอดกลับไป พวกแกทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม ฉันรับรองจะไม่ตีพวกแกจนถึงตาย!"

"อ๊ะๆๆ ! ให้ตายเถอะ ฉันยังใช้ชีวิตไม่พอ!" เสียงกรีดร้องถูกลมพัดผ่าน!โหลชีคร่ำครวญในใจ ฉันตายแน่ๆ !

เครื่องบินที่ปีกหักตกลงไปในกระแสน้ำวน พลังดูดที่ไม่มีที่สิ้นสุดของกระแสน้ำวน ดูเหมือนจะหัวเราะเยาะกับพลังอันเล็กน้อยของเครื่องบินลำเล็กๆ เสียงดังโครม ฝนที่หนักหน่วงกระหน่ำลงมา ราวกับฟางเส้นสุดท้ายที่ทับอยู่บนเครื่องบิน ข้างล่างมีแรงดึงดูด และด้านบนมีแรงกระแทกอย่างหนัก เครื่องบินลำเล็กหมุนไปสองสามครั้ง ในที่สุดก็ถูกดูดเข้าไปในน้ำวน ในน้ำทะเลสีฟ้าที่กว้างใหญ่กลิ้งไปมาในความมืด ชั่วขณะก็หายไปทันที

สามเหลี่ยมเบอร์มิวดาที่ลึกลับ สมคำเล่าลือจริงๆ

......

"กระหน่ำ!"

โหลชีรู้สึกว่าอวัยวะภายในถูกเคลื่อนย้ายไปมา เจ็บปวดจนทำให้นางอยากสาปแช่งอีกครั้ง

ความเคยชินที่ปลูกฝังมาตลอดหลายปีชั่วขณะทำให้นางตระหนักถึงความผิดปกติ

เงียบ รอบๆ เงียบมากจนรู้สึกแปลกๆ นางถูกแรงดูดของกระแสน้ำวนของทะเลลึกที่สยดสยองดูดเข้าไปแล้วไม่ใช่เหรอ? น้ำทะเลสีฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดอยู่ที่ไหน? แล้วลมพายุที่รุนแรงและเสียงผีและเสียงหมาป่าหอนอยู่ไหนล่ะ? และ ซากเครื่องบินของนางล่ะ?

ไม่มีอะไรทั้งนั้น!

นี่มันเกิดอะไรขึ้น! อย่าบอกนะว่าสถานการณ์อันตรายถึงชีวิตนั้นมันเป็นแค่ความฝัน จะมีความฝันที่ชัดเจนและเป็นจริงเช่นนั้นได้อย่างไร!

สูดอากาศ

กลิ่นคาวเลือดมาจากไหน?

กลิ่นเลือดแรงมาก!

ทันใดนั้นโหลชีก็ลืมตาขึ้น ทันใดนั้นก็มีหน้าอกปรากฏขึ้นต่อหน้านาง แต่หน้าอกนั้นปกคลุมไปด้วยหยดเลือด มีเลือดสีแดงสดๆ พุ่งออกมา และหลอมรวมกันเป็นเลือดแล้วไหลลงมา จากนั้นก็มีหยดเลือดใหม่ๆ พุ่งออกมาต่อเนื่อง และมือทั้งสองข้างของนาง กดทับหน้าอกทั้งสองข้าง

นี่มันอะไรกันเนี่ย!

โหลชีอยากถอยออกอย่างรวดเร็ว แต่เอวของนางถูกรัดไว้แน่น ทำให้นางไม่สามารถหลุดพ้นได้ สายตานางขยับมองขึ้นข้างบนอย่างรวดเร็ว เห็นกรามที่แข็ง และเห็นเรียวปากบางที่ประกบกันไว้แน่น จมูกที่โด่ง และในที่สุดก็พบดวงตาคู่หนึ่ง

ดวงตาที่เย็นชาเต็มไปด้วยความสงสัยและแรงพิฆาต

โหลชีไม่เคยเห็นแววตาแบบนี้มาก่อน เช่นเดียวกับยมทูตในนรก ความเยือกเย็นและแรงพิฆาตในดวงตาราวกับสามารถฆ่าคนได้

แต่ว่า นี่ไม่ใช่สิ่งสำคัญ!

"แม่ง!!!" ลูกกะตาของโหลชีแทบจะหล่นออกมา!

ดวงตาสีแดงเลือดหมู! กลายเป็นดวงตาสีแดงเลือดหมู! นี่มันปีศาจชนิดไหนกัน! หรือว่าป่วยเป็นโรคอะไร!

แขนที่แข็งแกร่งรัดเอวให้แน่นขึ้นทันที ราวกับจะดึงนางเข้าไปกอดไว้ในอ้อมกอดให้แน่นๆ โหลชีรู้สึกถึงพลังอันแข็งแกร่งนี้ นี่คือพลังของผู้ชาย! แต่ว่า แม่งเอ้ย สมัยก่อนนางคนเดียวเคยเอาชนะผู้ชายฉกรรจ์ถึงสิบคน ใครจะมาอธิบายกับนางได้ ตอนนี้แม้แต่ผู้ชายคนเดียวนางยังดิ้นไม่หลุด! โอ้ย!

เมื่อจ้องมองไปที่ดวงตานั้นอย่างโกรธจัด และพูดด้วยความโมโห "เว้ย เจ้าตาแดงที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด ยังไม่รีบปล่อยมือ!"

ดวงตาแปลกๆ ทั้งคู่จู่ๆ ก็อยู่ในสายตาของนาง มีเลือดหลั่งออกมา จากนั้นค่อยๆ ไหลลงมาที่มุมตา เลือดและน้ำตาสองเส้นที่อยู่บนแก้ม รวมตัวกับเม็ดเลือดทั้งหมดบนร่างกาย และไหลลงมา