ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 135

แค่กๆ

องครักษ์เยว่ได้แต่ใช้เสียงไอมาปกปิดความอยากระเบิดเสียงหัวเราะของตนเอง โหลชีคนนี้ ช่างโลภมากจริงๆ!

ท่านจินดูแล้วเหมือนเฒ่าทารก ก็ไม่ได้รู้สึกว่าการทำเช่นนี้จะเสียเปรียบมากมายเท่าไหร่ เลยพยักหน้าตอบตกลง ทั้งสองยังตบฝ่ามือกันและกันสามฉากถือเป็นการสาบานราวกับว่ามีเรื่องเช่นนั้นอยู่จริงๆ

"กระแสน้ำวนขนาดใหญ่เมื่อครู่นี้ต้องเป็นฝีมือของหยุนเสี้ยงหยางแน่" ผ่านไปครู่หนึ่งท่านจินก็คลายความสงสัยให้พวกเขาอีกครั้ง: "พวกเจ้าไม่รู้ใช่ไหม แม่น้ำซิงหลัวแห่งนี้ยังมีกลไกกับดักขนาดใหญ่วางไว้มากมาย แต่ว่า นอกจากเจ้าบ้านแล้วไม่มีคนรู้เรื่องนี้หรอก"

มีกลไกกับดักขนาดใหญ่ที่สามารถสร้างกระแสน้ำวนที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้ได้ ช่างเป็นลายมือที่น่าทึ่งจริงๆ โหลชีอดตกใจไม่ได้

"หยุนเสี้ยงหยางประกาศต่อโลกภายนอกอย่างดี จะปล่อยคนเข้ามาแล้วยังจะต้อนรับดูแลอย่างดี ข้าว่าต้องมีแผนร้ายอะไรแน่"

โหลชีคิดในใจ บัวเลือดก็ถูกขโมยไปแล้ว เขาก็เลยปล่อยคนเข้ามาเสียเลย หากว่าบัวเลือดยังไม่ถูกขโมยอยากรู้ว่าเขายังจะกล้าทำเช่นนี้อยู่ไหม แต่ว่า ปล่อยคนเข้ามามากมายขนาดนี้หากบอกว่าไม่มีแผนร้ายอะไรนางก็ไม่เชื่อ

แต่ไม่ว่าจะมีแผนร้ายอะไร ถึงอย่างไรตอนนี้พวกเขาก็เตรียมความพร้อมผิวเผินเอาไว้อย่างดีแล้ว ตรงริมแม่น้ำของอุทยานเขาเฟิงหยุนลูกศิษย์มากมายถูกส่งมารับผิดชอบการต้อนรับและจัดระเบียบ

เรือมามากมายขนาดนี้ จะเข้าฝั่งก็ต้องจัดระเบียบกันเป็นอย่างดี แต่ถึงกระนั้นก็หลีกเลี่ยงการชนกันของเรือบางลำไม่ได้ เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายควบคุมไม่อยู่ ริมแม่น้ำยุ่งวุ่นวายไปหมด อย่างไรเสียคนที่มาล้วนเป็นพวกสามลัทธิเก้าอาชีพทั้งนั้น คุณสมบัติแตกต่างกันไป ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้คนที่มาทีหลังจะเอาเรือเข้าไปเทียบท่าก็จะลำบากเล็กน้อย ยังต้องต่อแถวรอ

แต่ว่าท่านจินมีความสามารถ และก็ไร้ยางอายมากพอ เล็งไปที่เรือสองลำที่ยังไม่ได้ทอดสมอ กำลังภายในใต้เท้าพุ่งลงไป บีบจนเรือเล็กแทรกเข้าไปอยู่ตรงกลางระหว่างเรือสองลำ ปรบมือซ้ายออกไป เบ็ดตกปลาที่อยู่ข้างมือค้ำลงไปอย่างแรง เบียดจนเรือได้เทียบท่าตำแหน่งหนึ่ง ทำให้เรือหนึ่งลำในนั้นถูกเบียดออกไป

"ไปไป ลงเรือลงเรือ" เขาชิงกระโดดลงไปก่อน แล้วหันกลับมาโบกมือให้พวกโหลชี

คนพายเรือที่อยู่ด้านข้างก่นด่าออกมา: "ตาแก่เจ้าไสหัวกลับมาเลยนะ มิเช่นนั้นข้าจะแทงกระดานเรือของเจ้าให้ยับเยิน!"

"ทุบตามสบายทุบตามใจชอบเลย" ท่านจินไม่หันหน้ากลับไปด้วยซ้ำ "ถึงอย่างไรเรือของเจ้าก็ใหญ่กว่าของข้า ขากลับข้าใช้เรือของเจ้าก็พอ"

"......" คนพายเรือที่อยู่ด้านหลังตัวแข็งทื่อ กระอักเลือด

คนเยอะมากจริงๆ โหลชีถูกเฉินซ่ากอดเอาไว้ ทางที่เดินผ่านคนอื่นต่างก็จะหลีกทางให้โดยไม่ได้ตั้งใจ ไอความเย็นทั่วทั้งร่างกายของเขาสามารถทำให้คนแข็งตายได้ มาถึงสถานที่แห่งนี้เขาก็นึกถึงเรื่องที่โหลชีกับคนที่ชื่อหยุนเฟิงนั่นใช้เวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนบนเรือลำเดียวกัน ในใจรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา

"คุณชาย"

เสียงหวานนิ่มนวลดังมาจากด้านหลัง โหลชีและคนอื่นๆหยุดนิ่งทันที มองหน้ากันไปมา ไม่ใช่มั้ง ตามมาอีกแล้ว?

"ริมแม่น้ำที่มีคนมากมายขนาดนี้ ทำไมนางถึงสามารถหาเราเจอได้ในทันที?" องครักษ์เยว่อดแปลกใจไม่ได้

โหลชีกล่าว: "ความสูงของนายท่านเราฆ่าทุกคนในวินาทีเดียวได้เลย อีกอย่าง......" แล้วก็อีกอย่าง นางสงสัยจะเป็นเพราะชักวิญญาณนั่น ในเมื่อหมู่บ้านร้างนั่นเป็นภาพมายา มู่หลานคนนี้ต้องผิดปกติแน่นอน ถ้าหากมู่หลานคนนี้ผิดปกติ ชักวิญญาณนั่นนางจะเป็นคนปล่อยหรือไม่?

"คุณชาย ในที่สุดมู่หลานก็หาท่านเจอ คุณชาย ท่านให้มู่หลานติดตามท่านเถอะ มู่หลานจะอยู่ร่วมกันกับพี่สาวเป็นอย่างดี ไม่ทำให้พี่สาวโกรธแน่นอน"

มู่หลานวิ่งมาถึงหน้าพวกเขาแล้ว ในขณะที่พูด ก็ถอดหมวกจอมยุทธออกไปด้วย

ทันใดนั้น โหลชีก็เข้าใจความหมายของนางทันที ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ มู่หลานเปิดเผยใบหน้าของนางออกมา หน้าตาที่เหมือนกับนางทุกอย่าง ใบหน้าเช่นนี้สองใบ ใครก็ต้องเชื่อว่าพวกนางสองคนคือพี่น้องฝาแฝดกัน

ถึงเวลานั้น นางเอาแต่สนใจผู้ชาย แล้วดุร้ายต่อน้องสาว จะต้องนำมาซึ่งเสียงวิพากษ์วิจารณ์แน่ ความสามารถแสร้งทำเป็นบอบบางและอ่อนแอนั่นของมู่หลาน เกรงว่าจะทำให้ผู้ชายมากมายใจอ่อนเพื่อนาง

ใช่ว่าจะกลัวผู้ชายพวกนั้น เพียงแต่โหลชีไม่เต็มใจมองดูคนอื่นจ้องมองหน้าของตนเองที่ไปแสดงท่าทีบอบบางอ่อนแอและประจบประแจงต่อผู้ชายมากมายพวกนั้นอย่างยิ่ง เช่นนั้นมันจะทำให้นางอยากอาเจียน

"เอ๋?"

ในขณะที่มู่หลานเปิดเผยหน้าออกมา และเสียงอุทานที่ผสมปนเปอยู่รอบๆเกิดขึ้นพร้อมกัน เสียงประหลาดใจเสียงหนึ่งไม่สามารถหนีพ้นหูของโหลชีไปได้ นางหันหน้ากลับไป เห็นท่านจินยิ้มเย้ยหยันอย่างรู้ทัน

"ท่านลุงนึกถึงเรื่องน่าขำอะไรหรือ?" โหลชีตัดสินใจเข้าไปสอดแนมอย่างเปิดเผย

"แม่นางน้อยเจ้าเล่ห์อย่างเจ้าไปกวนโมโหคนฝั่งลัทธิสิ้นโลกีย์เข้าแล้วใช่ไหม?" ท่านจินกล่าวถามเสียงเบา

โหลชีทำอะไรไม่ถูก พูดถึงลัทธิสิ้นโลกีย์อีกคนหนึ่งแล้ว

"ใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ใช้วิธีลับอย่างหนึ่งของลัทธิสิ้นโลกีย์อยู่" ท่านจินกล่าวต่อไปอีกว่า: "วิธีลับแบบนี้สามารถเปลี่ยนแปลงหน้าของคนคนนี้ได้ตามใจชอบ จะเปลี่ยนเป็นหน้าของใครก็ได้ทั้งนั้น"

โหลชีเข้าใจในทันที!

"พ่องสิ! ข้าก็ว่าแล้ว เป็นไปได้อย่างไรที่จะมีคนหน้าตาเหมือนกันกับข้าทุกอย่าง!" นางผละออกจากเฉินซ่า กระซิบที่ข้างหูของเขา: "ถ่วงเวลานางเอาไว้ก่อน ข้าถามชัดเจนแล้วค่อยว่ากัน"