ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 245

ยังไม่ถึงประตู โหลชีที่หูดีมากก็ได้ยินเสียงอ่อนโยนเสียงหนึ่งดังขึ้น

"ท่านพ่อ ท่านแม่ พวกท่านนั่งลงเถิด ทำไมต้องรับรองเขาพิเศษเยี่ยงนี้? ยอมให้เขาเพียงนี้ ยังไม่รู้ว่าอีกประเดี๋ยวเขาจะต่อรองเงื่อนไขอะไรมากไปนักหรือเปล่าน่ะ"

โหลชีเลิกคิ้ว ในใจเข้าใจละว่าคนนี้ต้องเป็นคุณหนูห้าเซียวแน่นอน

ส่งนมวัวให้ผู้ชายคนหนึ่งล้างหน้า อันที่จริงความหมายแฝงของคุณหนูห้าเซียวนางฟังเข้าใจละ บอกว่านางหน้าหนา หวังว่านางจะพอรู้ตัวเองหน่อย

ตอนนี้คิดดูแล้วเซียวหั่วและฮูหยินเซียวคิดจะมารอรับนางที่หน้าประตู แต่คุณหนูห้าเซียวก็คัดค้านอีก

"หยงเอ๋อร์ เดิมคือตระกูลเซียวเราขอร้องคุณชายเจ็ด เจ้ารู้หรือไม่ว่าจิ้งจอกม่วงล้ำค่ามากแค่ไหน? เลือดของจิ้งจอกม่วงราคาแพงแค่ไหน? คนอื่นจะใช้เงินซื้อยังไม่แน่ว่าจะหาซื้อได้ หยงเอ๋อร์ เป็นคนต้องรู้จักบุญคุณคน"

โหลชีเดาว่าคนผู้นี้คือเซียวหั่ว

ตอนนั้นคุณหนูห้าคุณหนูหกพึ่งเกิด เซียวหั่วเห็นเป็นลูกสาวสองคนอีก จึงไปนำเซียววั่งกลับมาตามคำแนะนำของคนอื่น ผ่านไปปีครึ่งเซียวฉิงเกิด อีกครึ่งปีคุณชายรองเซียวเกิด ว่ากันว่าเซียวฉิงอายุยี่สิบสองปีแล้ว อย่างนั้นคุณหนูห้าคุณหนูหกน่าจะอายุยี่สิบสี่ปีแล้ว

ในโลกนี้ สตรีอายุยี่สิบสี่ปีต้องแต่งงานแล้วแน่นอน งั้นทำไมคุณหนูห้าคุณหนูหกถึงอยู่บ้านแม่ล่ะ?

หลังจากคุณหนูห้าเซียวได้ยินคำพูดนี้ของเซียวหั่วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

รอจนพวกเขาเดินเข้าห้องอาหาร ก็เห็นว่ามีหลายคนยืนรอนางที่หน้าประตู

ผู้ชายคนนำหน้าผมดำแกมขาว ดูท่าจะเป็นเซียวหั่ว เจ้าบ้านเซียว ที่ยืนข้างๆคือฮูหยินของเขา ฮูหยินเซียวถึงจะอายุมากแล้ว แต่ยังดูออกว่าคิ้วตางดงามยิ่ง ตอนสาวๆต้องเป็นสาวงามแน่ ข้างเซียวฉิงมีชายหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวและหน้าตาคล้ายเขาอยู่กว่าครึ่งอยู่หนึ่งคน ดูท่าคงจะเป็นคุณชายรองเซียว เซียวชง

และข้างกายเซียวชงมีสตรีสองนางน่าจะเป็นคุณหนูห้าและคุณหนูหกแห่งตระกูลเซียว สิ่งที่ทำให้โหลชีแปลกใจคือ อายุของคุณหนูห้าและคุณหนูหกแห่งตระกูลเซียวมากกว่าเซียวฉิง แต่ดูแล้วกลับยังสาวมาก ถ้าไม่บอกอายุพวกนาง คงคิดว่าพวกนางไม่น่าเกินสิบแปดสิบเก้าแน่

และทั้งคู่ยังหน้าตางดงามมาก หน้าตาไม่เหมือนฮูหยินเซียว ดูท่าจะเป็นอนุภรรยาของเซียวหั่วให้กำเนิดพวกนาง ความงามของอนุคนนี้ดูท่าจะเหนือกว่าฮูหยินเซียว

เซียวหั่วนี่สาวงามไม่น้อยเลยจริงๆ

โหลชีแค่ดูก็รู้ว่าคนไหนเป็นคุณหนูห้า ต่างว่ากันว่า พอขาวก็ดูดีขึ้นทันที นมวัวทำให้ผิวขาวได้จริงไหม เคยได้ยินผู้เชี่ยวชาญบอกว่า อันที่จริงนมวัวไม่มีสรรพคุณทำให้ผิวขาว แต่คุณหนูห้าก็ขาวมากจริงๆ ผิวนั่นหยั่งกับไข่ต้มที่ปอกเปลือกออกแล้ว ทั้งขาวและเนียน บวกกับใบหน้างดงาม ดูแล้วมีแรงดึงดูดมาก ขนาดเป็นผู้หญิงด้วยกัน โหลชียังอดมองนางสองทีไม่ได้

แต่นางทำคุณหนูรองหานลุ่มหลงได้ที่เมืองลั่วหยาง พอมาที่นี่ดูเสน่ห์นางจะไม่มีผลซะแล้ว สายตาไม่ยี่หระของคุณหนูห้าที่มองนาง แม้แต่คุณหนูหกก็ดูไม่หลงเสน่ห์นาง แต่พอทั้งสองคุณหนูหันไปมองเฉิงสืบกลับตาเป็นประกายเล็กน้อย

โหลชีรู้ละ ถึงนางจะสูงโปร่ง แต่สำหรับผู้หญิงแล้ว รูปร่างสะโอดสะองแบบนี้ พอปลอมตัวเป็นผู้ชายดูจะผอมบางไปหน่อย สำหรับหญิงสาววัยยี่สิบสี่ปีแล้ว คงไม่ชอบชายหนุ่มหน้าหวาน พวกนางดูชอบบุรุษที่รูปร่างสูงใหญ่ใบหน้าหล่อเหลาอย่างเฉิงสิบแบบนี้

"เฉิงสิบ แย่งความนิยมของข้า เจ้ามีโทษอย่างไร?"

เฉิงสิบได้ยินโหลชีส่งกระแสจิต พลันสีหน้าดำมืดทันที พลางก้มหน้าต่ำลงไป

คุณหนูเขาแค่มองตนหนึ่งทีเท่านั้น แม่นางจำเป็นต้องส่งกระแสจิตเลยรึ? กำลังภายในล้ำลึกยิ่งนะ...

"ข้าเซียวหั่วพาครอบครัวมาต้อนรับคุณชายเจ็ด หากทำสิ่งใดล่าช้าไป ขอคุณชายเจ็ดโปรดอภัยด้วย" เซียวหั่วเดินขึ้นหน้าหนึ่งก้าว

เมื่อกี้คำพูดที่เซียวหั่วพูดกับคุณหนูห้า ทำให้โหลชีรู้สึกดีกับเขาไม่น้อย ดังนั้นจึงพูดจาสุภาพด้วยอย่างดี จากนั้นเซียวหั่วจึงแนะนำคนในครอบครัว

ลูกชายคนโตเซียวฉิง ลูกชายคนรองเซียวชง ลูกสาวคนที่ห้าเซียวหยง ลูกสาวคนที่หกเซียวเฉี่ยว

เซียวชงร่าเริงกว่าเซียวฉิงหน่อย เวลาพูดจาดวงตาจะหรี่ลงเล็กน้อย ดูแล้วเหมือนมีรอยยิ้มประดับเสมอ เซียวเฉี่ยวหน้าเด็ก มีลักยิ้มคู่หนึ่ง ดังนั้นพอดูแล้วจึงอายุน้อยกว่าอายุจริงหลายปี

เซียวหยงไม่ต้องพูดถึงละ สตรีผิวขาวงดงาม

"คุณชายเจ็ดดูไม่เหมือนข่าวลือเลย" พอเดินเข้ามาพึ่งนั่งลงบนโต๊ะ เซียวหยงเริ่มเอ่ยขึ้น

โหลชียิ้มบอก "ไม่ทราบว่าที่คุณหนูห้าคิดว่าไม่เหมือนกันนั้นคือตรงไหนรึ?"

"ข่าวลือว่าคุณชายเจ็ดท่วงท่าสง่างามไม่ธรรมดา วิทยายุทธ์ล้ำลึก เป็นบุรุษกำยำคนหนึ่ง"

พรืด

โหลวซิ่นแอบสำลัก

โหลชียิ้มออกมา "คุณหนูห้ารู้สึกว่า ข้าหน้าตาธรรมดา ดูแล้วอ่อนแอนัก ไม่ใช่บุรุษ?"

เซียวหยงบอก "มิใช่เช่นนั้นดอก คุณชายเจ็ดหน้าตาหล่อเหลานัก แต่ไม่ถือเป็นกำยำ ดูไม่ออกว่ามีวิทยายุทธ์ล้ำลึกอีกด้วย แต่ดูแล้วกลับเหมือนหนอนหนังสือที่ไร้วิทยายุทธ์ใดๆ"

"หยงเอ๋อร์！อย่าเสียมารยาท" ครานี้เซียวหั่วเริ่มมีน้ำโหแล้ว เขาถลึงตาใส่เซียวหยงหนึ่งที

ถึงเซียวหยงจะไม่อยากยอมแพ้ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

คนตระกูลเซียว "..."

ต่างพากันพูดอะไรไม่ออก อย่าทำร้ายจิตใจกันแบบนี้ได้ไหม? จิ้งจอกแสงจันทร์ม่วงที่คนทั่วทั้งใต้หล้าต่างใฝ่ฝัน กลับขอตามตื้อติดตามเจ้า! ยังโดนเจ้ารังเกียจเยี่ยงนี้อีก!

เซียวชงเหล่จิ้งจอกม่วง อยากบอกว่าเจ้ามาอยู่กับข้าดีหรือไม่? ต่อให้เจ้าน้ำลายไหลบนหัวข้า ข้าก็ไม่มีทางรังเกียจเจ้า!

เนื้อย่างถาดหนึ่งยกเข้ามาอย่างรวดเร็ว และวางลงบนโต๊ะ จิ้งจอกม่วงร้องเสียงลิงโลดปราดเข้าไปกิน

คนตระกูลเซียวแทบจะมองภาพมันกินอาหารด้วยสายตาเลื่อมใสจริงใจ รอจนโหลชีกระแอมสองครั้ง จึงดึงความสนใจพวกเขากลับมาได้

"คุณชายเจ็ดยอมให้เลือดจิ้งจอกม่วง ข้าซาบซึ้งน้ำใจยิ่งนัก" เซียวหยงพูดเสียงต่ำว่า "ให้อะไรกัน มีเงื่อนไขแลกเปลี่ยนด้วย ซื้อขายกันต่างหาก มีอะไรน่าซาบซึ้งกัน"

โหลชีชะงักเล็กน้อย ยิ้มบอกว่า "คุณหนูห้าคิดอย่างใดพูดเสียงดังเลยเถิด"

"พูดก็พูด" เซียวหยงเงยหน้าขึ้น "เรื่องจริงนี่นา แค่ขอเลือดจิ้งจอกม่วงสามหยด แลกเปลี่ยนกับตระกูลเซียวเราสร้างอาวุธหนึ่งชิ้นให้ท่านอย่างเต็มกำลัง นี่มิใช่แลกเปลี่ยนเงื่อนไขกันหรอกรึ? ท่านรู้หรือไม่ว่า อาวุธที่ตระกูลเซียวเราตั้งอกตั้งใจสร้างมันออกมาชิ้นหนึ่งราคาเท่าใดกัน?"

"พี่ห้า!"

"หยงเอ๋อร์!"

เซียวฉิงกับเซียวหั่วพร้อมใจกันตะคอกเสียงดังออกมาด้วยความโกรธ แต่เซียวหยงไม่รู้สึกว่าตนพูดอะไรผิด ยังคงเชิดหน้าเชยคางมองโหลชีอย่างเย่อหยิ่ง

เลือดจิ้งจอกม่วงสามหยดเท่านั้นเอง สำหรับตัวคุณชายเจ็ดแล้วมันไม่เปลืองแรงอะไรเลย แต่ชื่อเสียงของตระกูลเซียวเราตอนนี้ รวมถึงฝีมือของพ่อนาง จะสร้างอาวุธให้เขาอย่างตั้งใจสักชิ้น นี่มันคุณชายเจ็ดได้เปรียบชัดๆ! มันไม่ควรเป็นเขาซาบซึ้งน้ำใจตระกูลเซียวแทนรึ?

นางเลยพูดต่อไปว่า "อีกอย่างท่านเป็นผู้น้อย ขนาดราชวงศ์เป่ยชางยังเคารพนบนอบท่านพ่อข้าเลย ท่านยังกล้ายกตนว่าเป็นบุคคลมีชื่อเสียง มานั่งเทียบเคียงกับท่านพ่อข้า? คุณชายใหญ่ตระกูลเซียวเราไปโรงเตี๊ยมเชิญท่านด้วยตัวเอง การได้เข้ามาพำนักตระกูลเซียวถือเป็นบุญของท่าน ไม่รู้จักซาบซึ้งบุญคุณก็แย่แล้ว ท่านยังจะวางมาดอันใดอีก?"

"เหอะเหอะ" โหลชีกลับไม่ได้โกรธขึ้ง นางเพียงหัวเราะเสียงเบาออกมา หยิบราชาเถาทองดำนั่นออกมาจากสายรัดเอว และมีภาพอีกภาพหนึ่ง ยื่นมาตรงหน้าเซียวหั่ว "เจ้าบ้านเซียวลองดูเถิด ของชิ้นนี้ เซียววั่งจะสร้างได้หรือไม่?"

ตอนแรกเซียวหั่วแค่สงสัย รอจนแส้สีดำทองนั่นมาอยู่ในมือ เขาพลันลุกขึ้นยืนพรวด สีหน้าตกตะลึง "นี่ นี่คือราชาเถาทองดำ?"

พวกเฉิงสิบต่างอึ้ง ไม่คิดว่าเซียวหั่วนี่จะความรู้กว้างขวาง รู้จักราชาเถาทองดำด้วย

แต่ว่าคิดๆดูก็ไม่แปลก พวกเฉิงสิบก็รู้จักราชาเถาทองดำ ในฐานะนักทำอาวุธอันดับหนึ่ง ของที่เหมาะสำหรับสร้างแส้แบบนี้ เซียวหั่วจะรู้จักก็เป็นเรื่องปกติมาก