ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 3

โหลชีอยากจะร้องไห้จริงๆ

เจ้าตาแดง สำหรับเจ้าข้าก็ไม่กล้าเข้าใกล้เจ้าเหมือนกันรู้ไหม!

นี่มันโลกแบบไหนกันนะ? เจ้าตาแดงที่มีน้ำตาเลือด "เจียงซือ"ที่อยากกินหัวใจคน เลือดที่ไหลออกมาเป็นสีดำ! นางสัมผัสได้ถึงความโหดร้ายที่สวรรค์มีต่อนาง ทำไมถึงโยนนางเข้ามาในสถานที่บ้าบอเช่นนี้?

ถ้าในเวลานี้โหลชียังไม่รู้ว่าตัวเองข้ามภพมา มันก็โง่จริงๆ แต่นางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าตัวเองทำอะไรไปทำให้เทพดูแลการข้ามภพเห็นคุณค่าของนาง นางแค่อยากตะโกนเสียงดัง ได้โปรดอย่าทำอย่างนั้น! ขอร้องให้นางได้กลับไป! แม้ว่าในยุคปัจจุบันอากาศจะเลวร้ายอย่างยิ่งและผู้คนก็เย็นชา แต่ปกคลุมไปด้วยความรุ่งโรจน์ทางวิทยาศาสตร์!

สมัยนี้ที่ไหนมีเจียงซือที่บินได้กลางอากาศส่งเสียงร้องโหยหวนและพยายามจะใช้กรงเล็บเจาะหัวใจมนุษย์นี่มันอะไรกันแน่!

กลิ่นเหม็นคาวโชยมาอีกครั้ง โหลชีมีประสบการณ์ รีบกลิ้งไปที่พื้นนั้นทันที และกรงเล็บอันแหลมคมนั้นทิ่มลงพื้นที่นางเคยนอน ด้วยเสียงดัง และฝุ่นก็ลอยขึ้น ด้วยกรงเล็บของเขาข่วนจนเป็นหลุม นั่น "เจียงซือ" คลายโคลนในมือของเขาที่จับไว้อย่างไร้ประโยชน์ หันมายิ้มเยาะใส่นาง ระหว่างฟันขาวแหลมทั้งสองซี่ มีเศษเนื้อสดๆ ออกมา

ในช่วงท้องของโหลชีรู้สึกปั่นป่วน

แม่งเอ้ย!

ไอ้ผู้ชายคนนี้เมื่อไม่นานมานี้ได้กินมนุษย์หรือกินหัวใจมนุษย์ไปหรือเปล่า!

เมื่อเห็นชายคนนั้นพุ่งเข้ามาหาตัวเองอีกครั้ง โหลชีก็กรีดร้อง พลิกตัว ใช้สองมือพยายามคลานไปในทิศทางเจ้าตาแดงทั้งสองประชันกันแบบสูสี เจ้าตาแดงมีเลือดไหลท่วมตัวชนะแล้ว!

องครักษ์ทั้งสี่คนกำลังต่อสู้กับ "เจียงซือ" แต่พวกเขาก็คอยอยู่รอบๆ เจ้าตาแดงปกป้องเขาอย่างดี โหลชีคลานเข้าไปในเขตคุ้มครองของพวกเขา และล้มลงที่ด้านข้างเจ้าตาแดง

แม้ว่าจะยังมีกลิ่นอายการสังหารอยู่รอบตัว และกลิ่นคาวโชยมาไม่หยุด เห็นได้ชัดว่านางปลอดภัยชั่วคราว

เมื่อมองไปด้านข้าง เขาเห็นเจ้าตาแดงตัวสั่นไปทั้งตัว มือของเขากำหมัดแน่น แสดงท่าทางน่ากลัว ดวงตาสีแดงคู่นั้นจ้องมองมาที่เขา เลือดและน้ำตาไหลริน

"เจ้าเจ็บมากไหม?" นางหดตัวเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเขาเป็นเช่นนี้แล้วมันน่ากลัวมาก! แต่เมื่อเหลือบมอง "เจียงซือ" ที่กรีดร้องอีกครั้ง ทันใดนั้นเขาก็ตกใจ

อย่างน้อยลูกน้องของเจ้าตาแดงก็มีคนที่ปกติอยู่บ้าง......

อิงที่กำลังเข้ามาเพื่อต่อสู้กับศัตรูทันใดนั้นก็หันหัวกลับมาและตะโกนใส่นาง "นางบ้า! รีบกอดนายท่านเอาไว้!"

"เจ้าสุภาพกันหน่อย!" โหลชี โกรธทันที

"กอดนายท่านไว้ มิฉะนั้นข้าจะขว้างเจ้าไปให้พวกมันกิน!" อิงยิ้มอย่างขุ่นเคือง และในขณะเดียวกัน ลูกศรในมือ ยิงเข้าใส่ "เจียงซือ"ที่พุ่งกระโจนเข้ามา เลือดสีดำพุ่งกระฉูดออกมา

โหลชีสั่นสะท้าน

เมื่อเทียบกันแล้ว เลือดสีแดงปกติมากกว่า! ผู้ที่เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันคือผู้ที่ฉลาดที่สุด นางเป็นคนรักชีวิตมาก! รีบหันกลับมาทันทีและดึงเจ้าตาแดงขึ้น ปิดตาและโอบกอดเขาอย่างแรง

ร่างกายที่แข็งแรงของชายผู้นี้ถูกโอบไว้ในอ้อมกอด ในตอนแรกรู้สึกว่าตัวสั่น แต่ไม่นานเขาก็คงที่ ในเวลาเดียวกัน โหลชีก็รู้สึกถึงอำนาจพิฆาตออกมาจากร่างกายของเขา

นางลืมตาขึ้น และจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจ

ในเวลาเดียวกัน เฉินซ่าก็มองดูนางเช่นกัน ผู้หญิงคนนี้ที่ตกลงมาจากฟากฟ้าสามารถระงับความเจ็บปวดจากพิษกู่ได้ของเขาได้จริงๆ ! ดีมาก ดีมาก! ด้วยวิธีนี้ เขาจึงยืดเวลาไว้ได้!

มีเสียงกรีดร้องอยู่รอบๆ และกลิ่นคาวเลือดโชยไปทั่ว "เจียงซือ" เหล่านั้น ถูกฆ่าตายจนหมดสิ้น มีศพเต็มไปหมด มือขาดแขนขา

สวรรค์ที่มืดครึ้ม ค่อยปรากฏเมฆขาวอ่อน

ใกล้จะสว่างแล้ว

โหลชีได้ยินเสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกขององครักษ์เหล่านั้น

"นายท่านต้องการจะออกจากที่นี่ไหม" อิงถาม

"ไป"