ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 367

เยว่จับด้ามดาบพร้อมที่จะลงมือ

หากซู่ฉงโจวมีการเคลื่อนไหวเล็กน้อย เขาก็พร้อมจะฆ่าทันที

"จำเป็นต้องตึงเครียดขนาดนั้นเลยหรือ?"ซู่ฉงโจวส่ายหัว มองไปยังโหลชี "เมื่อก่อนแม่นางโหลก็อยากพบข้าไม่ใช่หรือ?"

โหลชีเลิกคิ้วขึ้น "แสดงว่าเจ้ายอมรับแล้วว่าเจ้าคือนายอำเภอของลั่วหยาง?"

เป็นเขาจริงๆ

"ข้าว่าเข้าไปคุยกันด้านในได้หรือไม่?คุยตรงนี้คงไม่เหมาะ"ซู่ฉงโจวพูดพลางมองไปยังเฉินซ่า

"บังอาจ!"เยว่ตะโกนแล้วกำลังจะชักดาบออกมา แต่โหลชีถือด้ามไว้

เฉินซ่าไม่ได้พูดอะไร เพียงเดินเข้าไปในห้องทรงพระอักษรเป็นคนแรก

เยว่และเฉิงสิบและคนอื่นๆมองหน้ากัน นี่คือเห็นด้วยหรือไม่? จู่ๆฝ่าบาทก็เห็นด้วยแปลกจริงๆ

โหลชีหันกลับมาและเดินตามไป "เฉิงสิบ โหลวซิ่นและคนอื่นๆรออยู่ด้านนอก"

"ขอรับ"

เยว่นำดาบครึ่งหนึ่งกลับเข้าไปในฝักและตามเข้าไป ไม่ว่าอย่างไรเขาก็มั่นใจว่าตัวตนของซู่ฉงโจวคนนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน

เฉินซ่าที่เดินเข้ามาก่อนกลับไปนั่งยังที่นั่งของเขา ซู่ฉงโจวมองไปรอบๆจากนั้นจึงเดินไปที่ตั่งนุ่มๆที่ด้านบนยังมีผลไม้ที่ทานไม่หมดของโหลชีวางอยู่บนนั้น

"ว้าว มีผลไม้ด้วยดีจังเลย ดูก็รู้ว่าหวานฉ่ำน้ำเยอะเป็นเอกลักษณ์ของภูเขาจิ่วเซียวใช่หรือไม่?ข้าจะชิมดู"

ทันทีที่เขาพูดจบ โหลชีก็ดีดนิ้วและขึ้นเสียง "มีคนขโมยอาหารข้า วู๊วูกัดปากเขาให้ข้าที"

แสงม่วงเงินสายหนึ่งแวบเข้ามา ซู่ฉงโจวก็ถอยกลับอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่เร็วเท่าวู๊วู เขาทันเพียงแค่หันศีรษะหลบเท่านั้น วู๊วูก็คว้าหน้าของเขาด้วยกรงเล็บและทำเสียงกรน

ราวกับกรงเล็บถูกปราการชั้นหนึ่งบังไว้ ข่วนทะลุเพียงประกันนั้น

"วิชาบวกหยางคุ้มกาย?"โหลชีตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นดวงตาก็เบิกกว้าง ร่างของนางมีแสง แล้วต่อมาก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆเขา คว้าเสื้อผ้าที่หน้าอกของเขาไว้ด้วยมือข้างเดียว แล้วถามอย่างดุดัน "เจ้าเป็นใครกันแน่ ทำไมเป็นวิชาบวกหยาง?"

วิชาบวกหยางเป็นวิชาเดียวที่นักพรตเลวไม่สอนนาง เขาบอกว่าวิชานี้สอนไม่ได้ ตระกูลซวนหยวนถ่ายทอดให้บุรุษ ถึงแม้ว่าจะเต็มใจสอน แต่ไม่ว่าอย่างไรสตรีก็ไม่สามารถเรียนได้ เพราะไม่มีบุรุษที่เป็นสายเลือดของตระกูลซวนหยวน เมื่อว่าอย่างนี้แล้ว คนนอกตระกูลซวนหยวนก็ไม่สามารถเรียนรู้ได้ แต่ว่าซู่ฉงโฉวรู้ เขารู้!

แต่ซู่ฉงโจวดูตกใจมากกว่านางอย่างเห็นได้ชัด เขาลืมรอยยิ้มที่เขามีแล้วมองดูนางราวกับผี

"ทำไมเจ้าถึงรู้จักวิชาบวกหยางคุ้มกาย?"

แถมยังพูดออกมาทั้งหมดด้วย!

หรือว่านางจะเป็นคนในตระกูลซวนหยวน? ซู่ฉงโจวคว้าจับมือขาวสะอาดของโหลชีที่จับคือเสื้อเขาอยู่

ความกดอากาศในห้องทรงพระอักษรลดลงอย่างรวดเร็ว ความโกรธของเฉินซ่าปะทุ เขาเข้ามาอย่างเร็วแล้วซัดซู่ฉงโจวออกด้วยฝ่ามือเดียว แล้วดึงโหลชีเข้ามาไว้ในอ้อมแขน

ร่างของซู่ฉงโจวกระแทกกับขาตั้งดอกไม้อย่างแรง กล้วยไม้ในกระถางก็ตกลงกับพื้นอย่างแรง ทำให้ดินแตกกระจายไปทั่วพื้น

"ข้าอนุญาตให้เจ้าสัมผัสนางแล้วหรือ?"

เฉินซ่าพูดอย่างเย็นชา

ซู่ฉงโจวไอสองครั้งและขมวดคิ้ว "เห็นชัดว่าในใจมีข้อสงสัย เจ้าลงมือไปแล้ว กฎของตระกูลเฉินคือไม่ฆ่ากันเอง เจ้ารู้หรือไม่?"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทั้งโหลชีและเยว่ก็หวาดกลัวจนตาของพวกเขาถลนออกมาและกรามของพวกเขาก็แทบจะหลุด!

กฎของตระกูลเฉิน?ไม่ฆ่ากันเอง?

คิ้วหนาของเฉินซ่าขมวดคิ้วอย่างดุเดือด "กฎของตระกูลเฉิน เจ้ากล้าดียังไงมาพูดเจ้ามีหรือ?"

"เอ่อ"ซู่ฉงโจวหัวเราะ มือข้างหนึ่งยันพื้นมือข้างหนึ่งปิดหน้าอก ลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบาก แล้วเอนตัวพิงเสาข้างๆเขา"ใครบอกว่าข้าไม่มี ข้าก็แค่ไม่เอามาด้วย"

โหลชีส่งเสียง "เหลวไหล ในเมื่อเจ้ารู้จักวิชาบวกหยาง ถ้าอย่างนั้นเจ้าต้องมาจากตระกูลซวนหยวนแน่นอน"เรื่องนี้นางมั่นใจมาก เพราะนักพรตเลวบอกนางว่าคนอื่นไม่มีทางรู้วิชาบวกหยาง ไม่อย่างนั้นเขาคงสอนวิชาป้องกันตัวให้นางไปนานแล้ว

"ทำไมเจ้าถึงรู้เกี่ยวกับวิชาบวกหยาง?"ซู่ฉงโจวยังคงจ้องมองนาง ทันใดนั้นก็นึกถึงอะไรบางอย่าง"ตระกูลโหล?ไม่ เป็นไปไม่ได้ ตระกูลโหลไม่มีทางรู้เรื่องนี้"

"เจ้ารู้จักซวนหยวนคงหรือไม่?"โหลชีตื่นเต้นจริงๆ เพราะในที่สุดนางก็ได้พบกับใครบางคนที่เกี่ยวข้องกับนักพรตเลว! ในโลกนี้!

นี่เป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่เลยไม่ใช่หรือ?

เมื่อก่อนนักพรตเลวเคยพูดว่าครอบครัวของเขาคงไม่เหลือใครแล้ว ไม่อย่างนั้นนางก็สามารถหาคนจากวิชาบวกหยางได้ เพราะเมื่อก่อนนางคิดว่านักพรตเลวนั่นอยู่คนเดียวจริงๆ!

ความระแวดระวังฉายในดวงตาของซู่ฉงโจว "ซวนหยวนคง?"

โหลชีโกรธในทันทีแล้วทุบกำปั้นต่อหน้าเขา "เจ้าลองเฉไฉหยั่งเชิงอีกสิ กูจะซัดเจ้าให้ตายไปเลย!"ไม่มีใครรู้ว่านางตื่นเต้นแค่ไหน ร้อนใจแค่ไหนที่นางจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนักพรตเลวที่นี่ และตอนนี้ในที่สุดนางก็ได้พบกับใครบางคนในตระกูลซวนหยวนแล้ว เขากล้าดียังไงถึงได้ชักช้าแบบนี้!

ผู้ชายสามคนในห้องตกใจกับนาง

ยังต้องพูดกูอีกงั้นรึ?

ซู่ฉงโจวโพล่งออกมา "ซวนหยวนคงเป็นอาสามของข้า!"