ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 466

ของที่ซือเอ๋อร์ส่งไปให้ในแต่ละครั้ง โหลชีเป็นคนปรุงเองทั้งหมด ดูเหมือนเป็นของดีมีคุณค่า แต่ตามจริงแล้ว นางได้ใส่สิ่งเล็กสิ่งน้อยลงไป แต่จางมิ่งมองไม่ออกอยู่แล้ว

ให้เขากินยาลงไปวันละนิดวันละน้อย หรือดมสักสิบห้านาที ใช้ทุกวิธีเพื่อโจมตีร่างกายของเขา ตอนนี้เลยเหลือแค่สิ่งนำพาชนิดหนึ่งเท่านั้น ก็สามารถทำให้เขาหมดสติอย่างสิ้นเชิง

จากนั้นนางค่อยไปสะกดจิต รับประกันกันว่าเขาจะพูดออกมาทุกอย่าง

เรื่องนี้ซือเอ๋อร์ทำได้ดี ดังนั้นก็ควรให้รางวัลนาง

ซือเอ๋อร์กัดริมฝีปาก"ซือเอ๋อร์ไม่เอาอะไรทั้งสิ้นเจ้าค่ะ"

โหลชีเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ

หลังจากซือเอ๋อร์ถอยตัวลงไป หลงเอี๋ยนก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆนาง และเล่าเรื่องของเขตเรือนจำทุกเรื่องให้นางฟัง รวมไปถึงคำพูดทุกคำที่ถูเปินพูดใต้ต้นไม้ และเรื่องขององครักษ์อวิ๋นกับอามู่ด้วย

โหลชีทำตัวเหมือนกับฟังเรื่องซุบซิบอยู่ ฟังอย่างเพลิดเพลิน"ดูเหมือนว่า ตำหนักจิ่วเซียวมีข่าวดีหลายๆอย่างตามมาแล้วสิ"หนุ่มสาวคบกันทีละคู่เลยสิทีนี้

ซือเอ๋อร์กับถูเปิน?

เหมือนก็เข้าอยู่นะ

องครักษ์อวิ๋นกับอามู่?โหลชีเหลือบไปมองเอ้อร์หลิงที่กำลังเย็บกระเป๋าผ้าพิเศษกับเสี่ยวโฉวให้นางในที่ไม่ไกล แล้วส่ายหน้า ช่างเถอะ เรื่องพวกนี้นางก็ยุ่งไม่ได้ อยู่ที่ชะตากรรมของพวกเขาแต่ละคนก็แล้วกัน

ในขณะที่โหลชีกำลังคิดจะลุกไปหาราชายาที่ตำหนักยาเพื่อให้เขาปรุงยาให้อีก องครักษ์เยว่ก็มาถึงอย่างเร่งรีบ สีหน้าดูจริงจังซึ่งเป็นสีหน้าที่ไม่เคยปรากฏมานานแล้ว

โหลชีหยุดเดิน รอเขาเดินมาถึงหน้าตัวเอง

"พระสนม"เยว่ยืนนิ่งต่อหน้านาง"มีข่าวสองข่าวขอรับ ข่าวแรกคือ นายท่านกับอิงชนะอีกแล้ว ตอนนี้เหลือแต่เขาซงซานที่เดียว กองทัพของนายท่านกำลังบุกใกล้เขาซงซานแล้ว พรุ่งนี้จะเริ่มสู้รบกับทหารเสือขอรับ"

โหลชีพยักหน้า ก็ตามที่นางคาดเดาอยู่ ขอให้ยึดอำนาจเขาซงซานมาได้ พั่วอวี้ก็สามารถรวมเป็นหนึ่งเดียวได้

"งั้นข่าวที่สองคงไม่ใช่ข่าวดีแล้วสิ?"

ข่าวแรกเป็นข่าวดี แต่สีหน้าของเยว่ยังจริงจังอยู่ งั้นก็หมายความว่าเรื่องที่สองเป็นข่าวร้าย ไม่ก็เป็นปัญหาที่จัดการยาก

เยว่เงียบขรึมไปสักพักหนึ่งแล้วถึงเอ่ยต่อ"ไม่ใช่ข่าวดีจริงด้วยขอรับ เขาเวิ่นเทียนส่งคำเชิญมา เนื่องในวันคล้ายวันเกิดของผู้อาวุโสใหญ่ขอรับ"

โหลชีขมวดคิ้ว

ช่วงนี้พั่วอวี้เคลื่อนไหวตัวครั้งใหญ่เช่นนี้ เขาเวิ่นเทียนต้องรู้อะไรอยู่แล้ว เมื่อก่อนเขาเวิ่นเทียนมายุ่งทุกเรื่อง เหตุใดครั้งนี้ถึงไม่ได้พูดอะไร แล้วส่งคำเชิญมาโดยตรงล่ะ?

"ในคำเชิญเชิญแค่ฝ่าบาทคนเดียวหรือ?"

เยว่ส่ายหน้า"ได้เชิญพระสนมด้วยขอรับ"

ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด อยู่ๆโหลชีก็รู้สึกตื่นเต้น นางปล่อยตัวน่าหลานฮั่วซินไปนานมาก และในขณะเดียวกัน น่าหลานฮั่วซินก็เงียบมานานด้วย นิสัยอย่างนาง ถ้าเป็นเมื่อก่อน คิดแต่ให้นางตายอย่างเดียว ยังได้หาเผ่ามนุษย์ผีมาวางกับดักใส่นางอีก ทำไมช่วงนี้ถึงไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

นางสามารถคาดการณ์ได้เลย ครั้งนี้น่าหลานฮั่วซินต้องมีแผนอะไรแน่นอน!งั้น นี่ก็ถือว่าเป็นโอกาสสำหรับนางด้วย

เยว่เห็นว่านางไม่ได้ตอบมานาน นึกว่านางกำลังคิดอยู่ว่าน่าหลานฮั่วซินจะฉวยโอกาสนี้ขึ้นเป็นจักรพรรดินีหรือเปล่า เลยพูดอย่างลำบากใจ"พระสนมขอรับ ถ้าไปถึงเขาเวิ่นเทียนแล้ว หากผู้อาวุโสใหญ่ให้นายท่านแต่งงานกับแม่นางน่าหลาน......"

ถึงแม้เหล่าข้าราชการนับถือในตัวโหลชีแล้ว แต่ด้วยกฎหมายภายในแคว้นและระเบียบในพระราชวังที่สมบูรณ์ขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาก็เกิดความไม่เต็มใจเล็กน้อย ไม่อยากให้ตอนที่ก่อตั้งแคว้นแล้ววังหลังของจักรพรรดิยังมีผู้หญิงแค่คนเดียว เพราะเรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับผู้สืบทอดด้วย และถ้ามีผู้หญิงคนอื่น ยังสามารถได้รับความช่วยเหลือเพิ่มขึ้นอีก

หลังจากก่อตั้งแคว้นแล้วไม่ใช่ว่าเรื่องก็จบลง ยังต้องตั้งตัวให้มั่นคงอีก ยังต้องไปต่อต้านกับสี่แคว้นอีก ถ้าสามารถผูกสัมพันธไมตรีกันโดยแต่งงานกับแคว้นอื่นๆก็ยิ่งดี สมมุติแต่งงานกับองค์หญิงของตงชิงหรือเป่ยชาง หรือจะแต่งตั้งน่าหลานฮั่วซินหรือซู่หลิวอวิ๋นโดยตรงก็ได้

ล้วนได้หมดแหละ

ตอนนี้พวกเขาไม่กล้าเสนอเรื่องนี้ต่อหน้าเฉินซ่ากับโหลชี แต่ครั้งนี้จะไปที่เขาเวิ่นเทียน ถ้าไปถึงเขาเวิ่นเทียน แล้วผู้อาวุโสใหญ่กล่าวถึงเรื่องนี้ เหล่าข้าราชการก็จะโน้มน้าวใจให้ฝ่าบาทยอมรับเรื่องนี้ให้ได้

ไม่ว่ามองในแง่ไหนมันก็มีแต่ความยุ่งยาก

อยู่ๆโหลชีก็หัวเราะออกมา นางรู้ว่าความหมายที่เยว่จะสื่อคืออะไร แต่ตอนนี้นางยังต้องกลัวใครอีกหรือ?เห็นสีหน้าของเขาลำบากใจมาก นางก็เหลือบตามองเขา และเอ่ยอย่างสบายๆ"เรื่องนี้ง่ายมาก ถ้ามีข้าราชการคนไหนของพั่วอวี้อยากยอมรับเขาเวิ่นเทียน งั้นข้าก็จะประทานระเบิดให้เขาลูกหนึ่ง ใต้เท้าองครักษ์เยว่รู้สึกว่าดีไหม?"

โทษเอ่ย

เหงื่อของเยว่ไหลออกมา

แล้วหลังจากนี้เสี่ยวโฉวก็ได้เผยแพร่คำพูดของโหลชีออกไปโดยตรง พอเหล่าข้าราชการได้ยิน ล้วนตัวสั่นขึ้นมา พวกเขาต่างตัดสินใจว่าครั้งนี้จะไม่ตามไปแล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวจะต้องลำบากใจและทำตัวไม่ถูกแน่เลย กลัวในที่สุดได้ระเบิดลูกหนึ่งมาจริงด้วย