ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 482

"เจ้าทำให้คนพวกนั้นพุ่งเข้าไปเปิดประตูอย่างไม่สงสัยอะไรทั้งสิ้นได้อย่างไร?" เฉินซ่าโอบเอวโหลชีนั่งอยู่บนหลังคาที่เป็นตำแหน่งดีเลิศ มองความวุ่นวายทุกทิศ เมื่อครู่ภายใต้การชี้นำของโหลชีพวกเขาวนไปทั่ว ที่ควรดูก็ดูหมดแล้ว

แต่ว่าเฉินซ่าสงสัยที่สุดก็คือจุดนี้ เรือนของศิษย์ทั้งสามที่ไว้ก่อน งั้นนอกจากโรงพนันในเมืองที่ที่มีศิษย์เขาเวิ่นเทียนห้าหกคนรวมตัวกันเล่นทอยลูกเต๋าอย่างสนุกสนานเต็มที่แห่งนั้น พอเริ่มพนันถึงจุดก็ด่ากราดแล้ว อีกสองที่ไม่มีปัญหาอะไร และอีกสามที่ไม่สามารถบุกรุกได้เลย ต่อให้จะเข้าไปดับไฟ ก็ไม่สามารถบุกรุกเข้าไปในห้องชั้นในได้

แต่คนที่เข้าไปดับไฟพวกนั้นกลับไม่สนใจ ถือน้ำก็พุ่งเข้าห้องชั้นในเลย

มันปกติหรอ? สมเหตุสมผลรึ?

ถ้าไม่พุ่งเข้าไป ภาพไม่น่าดูฉากแล้วฉากเล่านั่นก็ไม่มีทางเปิดเผยออกมาได้ แผนการของนางก็ไม่มีทางสำเร็จ

พอได้ยินเขาถามแบบนี้ โหลชีกะพริบตาปริบๆอย่างไร้เดียงสา "ท่านเดา"

นางโดนเขาเขกมะเหรกหนึ่งทีทันที "พูดมา"

บ้าอำนาจเสียจริง โหลชีพึมพำออกมา "ท่านลืมไปแล้วว่าข้าสะกดจิตเป็น" วิชาสะกดจิตยากจะใช้ได้ผลกับคนที่มีกำลังภายในล้ำลึกหรือจิตแข็งแกร่ง ดังนั้นนางเลยไม่สามารถลงมือกับคนอย่างพวกน่าหลานฮั่วซินผู้อาวุโสใหญ่ซู่หลิวอวิ๋นได้โดยตรง ขอแค่สะกดจิตพวกเขา คำว่าไฟไหม้แล้วของนางนั่นก็คือคำสั่ง พอได้ยินคำนี้ พวกศิษย์ที่โดนสะกดจิตก็จะพุ่งเข้าไปอย่างไม่สนใจอะไร ทุบประตู เข้าไป และร้องตะโกนภาพที่เห็นออกมา

อย่างเช่น อ๊า! ผู้อาวุโสสาม เหตุใดท่านกับบุรุษ....

อ๊าอ๊า! นางมารที่ไหนกัน กล้าทำเรื่องน่าอัปยศอดสูเยี่ยงนี้กับเทพธิดา!

อ๊าอ๊าอ๊า! ผู้อาวุโสใหญ่ นี่มิใช่นางฟ้าหลิว....

แน่นอน หลังคำว่าหลิวอวิ๋นนั่นศิษย์คนนั้นก็ไม่มีโอกาสพูดต่อแล้ว เพราะด้วยวิทยายุทธ์ของผู้อาวุโสใหญ่ หลังจากตกตะลึงพรึงเพริดในตอนแรกแล้ว ก็จัดการฆ่าศิษย์คนนั้นทันทีอย่างชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียแล้ว

น่าเสียดายที่ผู้อยู่เบื้องหลังวางแผนเรื่องพวกนี้ทั้งหมดคือโหลชี โหลชีต้องวางแผนเรื่องนี้เอาไว้อยู่แล้ว ดังนั้นด้านฮูหยินเหยา นางเลยวางเพลิงลงไปมากหน่อย คนที่ไปมีจำนวนเยอะที่สุด ต่อให้เป็นแขกคนอื่นที่วิทยายุทธ์ดีหน่อยก็พากันไปหมด แน่นอน ในจำนวนนั้นมีแขกหลายคนโดนนางสะกดจิต

ผู้อาวุโสใหญ่จะกล้าฆ่าแขกเหรื่อหรือไง?

ฆ่าเป็นปัญหา

ไม่ฆ่า ปัญหายิ่งมาก

คราวนี้นางอยากจะรู้จริงๆว่า ผู้อาวุโสใหญ่จะทำยังไง วันนี้เป็นวันเกิดของเขา

พอเห็นรอยยิ้มตาหยีจนเหมือนหนูตัวเล็กๆของโหลชี เฉินซ่าทนไม่ไหวหัวเราะตามไปด้วย

คนของเขาปี้เซียนมาหลังจากทานอาหารเช้า คนที่มาคือนางฟ้าเมิ่งปี้แห่งเขาปี้เซียน และหลานสาวของนาง จิ่งหยาว

เพียงแต่พอพวกนางมาถึงที่นี่กลับพบว่า บรรยากาศมันแปลกมาก เคร่งเครียดมาก ไม่มีบรรยากาศยินดีเลยสักนิด

นางฟ้าเมิ่งปี้จิ่งเมิ่งตามแผนการเดิมแล้ว พอมาก็จะไปหาผู้อาวุโสใหญ่ก่อน แต่กลับโดนแจ้งว่าผู้อาวุโสใหญ่ไม่ค่อยสบาย จะมารับแขกช้าหน่อย

จิ่งเมิ่งขมวดคิ้วไม่เข้าใจเรื่องราวเลย ระหว่างที่จัดแจงห้องพักให้นาง สาวใช้คนสนิทของนางพลันถามเสียงต่ำว่า "เจ้าสำนัก หรือว่าเขาเวิ่นเทียนจะเกิดเรื่องขึ้น?"

จิ่งเมิ่งส่ายหัวบอก "เขาเวิ่นเทียนจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นได้?"

"หรือว่าแผนการจะโดนเฉินซ่าโหลชีรู้เข้าแล้ว?" สาวใช้คนนี้ไม่เยาว์วัยแล้ว คอยตามติดอยู่ข้างกาย จิ่งเมิ่งมาตลอด เป็นคนสนิทของนาง ดังนั้นนางเองก็รู้แผนการของผู้อาวุโสใหญ่เช่นกัน

"เป็นไปไม่ได้ พวกเขาพึ่งมาถึงเมื่อวานตอนเย็น แห่งที่พักอยู่ห่างจากผู้อาวุโสใหญ่ค่อนข้างไกล ก่อนหน้านี้ผู้อาวุโสใหญ่เคยบอกในจดหมายแล้ว เมื่อคืนเขาจะไม่เข้านอน มีความเคลื่อนไหวอะไรก็ไม่มีทางหลีกพ้นหูตาเขาไปได้ นี่ระมัดระวังพอแล้ว ป้องกันแบบนี้ถือว่ายกย่องเฉินซ่าแล้ว หรือว่าเขาจะกล้าให้เฉินซ่ารู้อะไรภายใต้หูตาของเขาอีกรึ?"

สาวใช้คนนั้นก็รู้สึกว่าไม่ค่อยเป็นไปได้ คิดๆก่อนบอกอีกว่า "หรือว่าในหุบเขานั่นจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไร?"

จิ่งเมิ่งตกใจสะดุ้งเฮือก หันขวับมามองนางอย่างฉับพลัน "เรื่องนี้..." มิใช่เป็นไปไม่ได้ เพียงแต่ในหุบเขานั่น...เป็นไปได้ว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ และยังทำให้ผู้อาวุโสใหญ่ปวดหัวอีกต่างหาก

"ใคร?"

สาวใช้ผลันร่างไปเปิดประตูอย่างรวดเร็ว จิ่งหยาวเกือบสะดุดล้มหัวคะมำเข้ามา นางเงยหน้าขึ้นมองจิ่งเมิ่ง "อาหญิง ท่านมีแผนการอะไรกับผู้อาวุโสใหญ่ จะทำอะไรกับฝ่าบาทต้าเซิ่งรึ?"

ระหว่างทางพวกนางได้ข่าวต้าเซิ่งก่อตั้งประเทศแล้ว เดิมจิ่งเมิ่งอยากรีบมาถึงเขาเวิ่นเทียนแล้วค่อยบอกแผนการกับจิ่งหยาว เพราะจิ่งหยาวอายุยังน้อย แต่กลับเฉลียวฉลาดคล่องแคล่วมาก เหมือนนางสมัยสาวๆ นางเองไม่มีบุตรหรือบุตรี เลยอยากจะเลี้ยงดูจิ่งหยาวให้ดี น่าเสียดายที่หลังจากจิ่งหยาวได้ยินว่าเฉินซ่าก่อตั้งราชวงศ์ต้าเซิ่งแล้วดีใจจนหน้าบาน ยังวาดฝันว่า จะคิดหาทางสู้กันให้รู้แพ้ชนะกับโหลชี แล้วเข้าสู่ตำหนักหลังของต้าเซิ่ง มันทำให้นางผิดหวังมากจริงๆ ดังนั้นจนถึงตอนนี้นางเลยยังไม่ได้เล่าแผนการให้ฟัง

ไม่คิดว่านางจะมาแอบฟังที่นี่

ชั่วพริบตาจิ่งเมิ่งทั้งโกรธทั้งหน่ายใจ

"หยาวเอ๋อร์ ข้าเคยบอกเจ้าแล้วไงว่า อย่าไปตอแยเฉินซ่าอีก อย่าทำเรื่องโง่ประเภทแย่งผู้ชายแบบนั้น เจ้าไม่ได้ฟังที่ข้าพูดเลยใช่หรือไม่? ต่อให้เฉินซ่าไม่มีโหลชี ก็ให้น่าหลานฮั่วซินกับซู่หลิวอวิ๋นร้อนใจกันไป เจ้าน่ะไม่เลว แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกนาง"