ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 500

ภายใต้หน้ากาก เป็นใบหน้าที่อวิ๋นคุ้นเคยยิ่งกว่า

"น่าหลานฮั่วซิน?!" ขนาดเขาที่สุขุมมาตลอด ตอนนี้ก็อดอุทานอย่างตกใจไม่ได้

น่าหลานฮั่วซินไม่ใช่โดนนายท่านซัดฝ่ามือใส่ตายไปแล้วรึ?

แต่เขาคิดถึงความจริงได้เรื่องหนึ่ง ในเมื่อตอนนี้นางมีหน้ากากหนังมนุษย์ของน่าหลานตันเอ๋อร์ที่ราวกับมีชีวิตหนึ่งใบ เช่นนั้นก็ต้องมีหน้ากากหนังมนุษย์ที่เหมือนกับนางอีกหนึ่งใบ แปะเข้าที่ใบหน้าคนอื่นปลอมเป็นนาง ตายแทนนาง จะมีอะไรน่าแปลกอีก

"คนที่ตายคือน่าหลานตันเอ๋อร์?"

น่าหลานฮั่วซินยิ้มออกมาอีก "เจ้านี่ฉลาดนะ" พลางหัวเราะออกมา จากนั้นสีหน้านางพลันทะมึนขึ้นมา "โหลชีทำลายความบริสุทธิ์ของข้าจนป่นปี้ ขายขี้หน้าไม่เหลือดี ได้รับความอัปยศอย่างที่สุด แค้นนี้ข้าต้องชำระให้ได้ มีหรือจะยอมตายง่ายๆ?"

พอนางพูดจบ ก็ได้ยินเสียงโหลชีลอยมา "พูดอย่างนี้ คนที่พัวพันนัวเนียกับซู่อวิ๋นซิงคือเจ้าจริงๆน่ะสิ?"

พูดถึงเรื่องนี้อีก เหมือนสาดเกลือลงบนบาดแผลของน่าหลานฮั่วซิน!

พอได้ยินเสียงโหลชี น่าหลานฮั่วซินก็ไม่ใจเย็นอีก นี่เป็นคนที่นางแค้นที่สุด เป็นคนที่นางแค้นจนอยากเลาะกระดูกดึงเอ็น!

"โหลชี! เจ้ากล้าประลองกับข้าอย่างเปิดเผยสักครั้งหรือไม่" เสียงของนางน่าสะพรึงกลัว ประหนึ่งผีสาว คนที่งดงามยิ่ง บัดนี้กลับอัปลักษณ์ยิ่งนัก

โหลชีเหล่มองวู๊วู

"วู๊วูวู" วู๊วูใช้ดวงตากลมโตมีประกายน้ำตาคลอมองนางอย่างน่าสงสาร โหลชีเบนสายตาออก หันมองน่าหลานฮั่วซิน พลางพูดเนิบช้าว่า "เดิม ข้ายังเสียดายไม่ได้ลงมือ...ฆ่าเจ้าด้วยตัวเอง ตอนนี้เจ้าให้โอกาสข้าอีกครั้ง ข้าก็ไม่อยากทำให้เจ้าผิดหวังสิ"

พูดไป นางชะงักนิดหน่อย มองสายตามาดร้ายของน่าหลานฮั่วซิน จากนั้นพูดต่อว่า "ขอถามหน่อย เจ้า...อยากตายยังไง?"

คำถามนี้ถามน่าชกนัก สายตาน่าหลานฮั่วซินเกิดประกายแค้นไร้ขอบเขตขึ้น "โหลชี เจ้าโอหังเยี่ยงนี้ ชั่วร้ายเพียงนี้ ศิษย์น้อยเฉินซ่าเหตุใดจึงชอบเจ้า!" โหลชียักไหล่ "เจ้าพูดถูก เขาไม่ชอบข้า" นางเบรกอย่างน่าตายอีก จากนั้นพูดต่อ "เขารักข้า รักข้ามาก รักเพียงข้า สตรีอื่นในสายตาเขาล้วนเป็นอาจม อย่างเช่นเจ้า"

"เจ้าไปตายซะ!" การโดนลบหลู่เหยียดหยามก่อนหน้านี้ของน่าหลานฮั่วซินทำให้นางบ้าคลั่ง ตอนนี้มาโดนโหลชีเย้ยหยันเข้าแบบนี้ ระเบิดออกมาทั้งตัวอีก แส้ยาวในมือยังรัดวู๊วูอยู่ แต่กลับสะบัดมาทางนาง

"วู๊วู!"

วู๊วูโดนทำเหมือนเป็นอาวุธมาโจมตีเจ้านาย โกรธจนขนพองทั้งตัว โหลชีเห็นอย่างนั้น สายตาส่อประกายขบขัน ไม่หลบหลีกแต่รับหน้าขึ้นไปเลย

ในตอนที่วู๊วูกำลังจะโดนหัวนาง นางย่อตัวลง แส้ปลิดวิญญาณกลับสะบัดขึ้นไป รับกับแส้ของน่าหลานฮั่วซินพอดี ในเวลาเดียวกันนางก็ร้องขึ้น "ชิ่นเซียน พิชิตวัน!"

ก่อนหน้านี้พิชิตวันถูกเฉิงสิบเอาไปให้ชิวชิ่นเซียน เมื่อกี้โหลชีเห็นนางใช้แล้ว อวิ๋นได้จัดการศิษย์เขาเวิ่นเทียนสองคนนั้นเรียบร้อยแล้ว เพียงแต่เหลือลมหายใจสุดท้ายของพวกมันเอาไว้ ชิวชิ่นเซียนไม่มีอันตราย ก็รีบโยนพิชิตวันมา

โหลชีมือถือพิชิตวัน ตวัดฟันแส้ของน่าหลานฮั่วซินไป

แส้นั่นจะสู้พิชิตวันได้ยังไงกัน?

พริบตาเดียวก็โดนตัดขาด

แต่วินาทีที่แส้นั้นโดนตัดขาด โหลชีก็รู้สึกไม่ชอบมาพากล เพราะแส้นั่นขาดง่ายเกินไป เหมือนไม่ต้องการพิชิตวัน แค่กระบี่อะไรก็ตัดมันขาดได้โดยง่าย

น่าหลานฮั่วซินคิดจะทำอะไรกันแน่?

ความคิดนี้ผ่านเข้ามาแค่แวบเดียว นางกอดวู๊วูเอาไว้ พลางถอยไปหนึ่งก้าว

"วู๊วูวู" วู๊วูเหมือนอยากรีบร้อนดูมือนาง โหลชีคิดในใจทันทีว่าแย่ละ ยังไม่ทันดู ก็ได้ยินเสียงน่าหลานฮั่วซินหัวเราะอย่างบ้าคลั่งว่า "ฮะฮะฮะ! โหลชี ในที่สุดก็เล่นงานเจ้าได้แล้วกระมัง? ร้อยพิษมิกล้ำกราย มีดีจิ้งจอกมารงั้นรึ? แล้วอย่างไรเล่า!"

นางหัวเราะจนน้ำตายังไหลออกมา "สิ่งนี้มิใช่พิษมิใช่กู่ แต่เป็นของดียิ่งนัก! ข้าวิ่งไปหุบเทพมารอีกครั้งอย่างยากลำบาก ไปหามาเพื่อพวกเจ้าสองคนโดยเฉพาะเลยนะ! ผงยาที่ใช้ตัวยาสิบแปดชนิดทำออกมา ขอเพียงสัมผัสโดนผิวเจ้า ก็สามารถเข้าสู่ร่างกายเจ้าได้เลย ไม่หายไปไหน ว่ายวนไปมาใต้ผิวหนัง เจ้าไม่เจ็บปวด และจะไม่ตาย แต่หากเฉินซ่ามีความสัมพันธ์กับเจ้า เจ้าจะรุ่มร้อนดุจไฟเผาผลาญไปทั่วร่าง จะอยู่ก็อยู่ไม่ได้ จะตายก็ตายไม่ได้!"

นางยังคงหัวเราะร่าต่อ หัวเราะจนน้ำตาไหลพราก "ต่อให้ตาย ข้าก็ไม่มีทางให้พวกเจ้าได้มีความสุขอยู่ด้วยกันหรอก!"

น่าหลานฮั่วซินชี้นิ้วใส่โหลชีอย่างได้ใจ "เฉินซ่าไม่อาจแตะต้องเจ้าได้ เวลาผ่านไปนานเข้าต้องทิ้งเจ้าแน่! เขาจะไม่ต้องการเจ้า! บุรุษมีใครต้องการสตรีที่ไม่อาจแตะต้องได้บ้าง! เจ้าจะโดนทิ้ง โหลชี เจ้าต้องโดนทิ้งแน่!"

พูดถึงตอนสุดท้าย น่าหลานฮั่วซินน้ำตาอาบแก้ม ร้องไห้ราวกับคนบ้า

อวิ๋นตะลึงมองโหลชี สายตามีแววกังวล แต่โหลชีกลับสีหน้าเรียบเฉย แส้ปลิดวิญญาณตวัดใส่น่าหลานฮั่วซิน ประหนึ่งก่อนหน้านี้ที่นางรัดวู๊วูไว้เหมือนกัน แส้ตวัดรัดคอนางอย่างแน่นหนา กระชากนางเข้ามา นางยิ้มมุมปากพูดกับวู๊วูว่า "อย่าสนใจว่าผู้หญิงคนนี้พูดอะไร มา มีแค้นก็ชำระ"

นางพูดอะไร วู๊วูก็เชื่อ เดิมจะแก้แค้นอยู่แล้ว แต่พอเห็นสตรีผู้นี้บ้าคลั่งอย่างนั้น กลัวโหลชีโดนอีกฝ่ายข่มขู่แล้ว ตอนนี้ได้ยินนางสั่งการ วู๊วูมีหรือจะอดทนต่อ พุ่งใส่หน้าน่าหลานฮั่วซินทันที อ้าปากกว้างกัดหน้านางทันที

"อ๊า!" น่าหลานฮั่วซินร้องอย่างเจ็บปวด