ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 93

"นี่ ดูพอแล้วหรือยัง?" สาวงามนั่นร้อนรนมาก จ้องมองมายังนางเขม็งพลางว่า "เจ้าต้องคิดให้ดีนะ ข้าคือเสิ่นเมิ่งจวินแห่งสำนักปี้เซียน!"

สำนักปี้เซียนน่ะนางพึ่งได้ยินมาไม่นาน เสิ่นเมิ่งจวินแห่งสำนักปี้เซียนมีชื่อเสียงมากหรือไง? โหลชีไม่เข้าใจกับความเคยชินในกาบอกชื่อสำนักบวกชื่อตัวเองของคนที่นี่เท่าไหร่ แต่ก็ถอยออกมาสองก้าว หันมายิ้มให้พลางว่า "ดูพอแล้วดูพอแล้ว ก็แค่น้ำนิดหน่อย ไม่มีประโยชน์ ข้ามิแย่งกับเจ้าดอก"

เห็นได้ชัดว่าเสิ่นเมิ่งจวินไม่เคยเห็นของสิ่งนั้นมาก่อน พอได้ยินนางบอกว่าเป็นแค่น้ำนิดหน่อย สีหน้าลิงโลดตื่นเต้นผุดขึ้นมาทันที แต่นางพยายามสงบนิ่งเอาไว้ มองโหลชีอย่างสงสัยว่า "เจ้ามาหาแหล่งน้ำ เจ้ามิเคยได้ยินเรื่องสิ่งนี้มาก่อนรึ?"

คนมากมายมุ่งหน้ามาหาไขหินพันปีกัน ต่อให้นางมิได้มาเพราะไขหินพันปี ก็น่าจะพอรู้บ้างสิ

โหลชีตีหน้าซื่อบอก "มาหาแหล่งน้ำต้องรู้จักสิ่งนี้? ข้ามาหาเจ้าจิ้งจกนั่นที่แหล่งน้ำสามเดือนมาแล้ว ไม่รู้จักสิ่งนี้จริงๆนะ"

เสิ่นเมิ่งจวินตะลึง "เจ้ามาทุ่งน้ำแข็งสามเดือนแล้ว?"

ข่าวของไขหินพันปีนี่พึ่งแพร่ออกมาเมื่อหนึ่งเดือนก่อน หากมาทุ่งน้ำแข็งตั้งแต่เมื่อสามเดือนก่อนแล้ว เรียกได้ว่าไม่รู้จริงๆ

"ใช่สิ แปลกมากรึ?" โหลชีแบสองมือออก "ไม่เจอเจ้าจิ้งจกนั่นข้าไม่ไปไหนดอก" ไม่ใช่ว่านางอยากเถียงกับผู้หญิงคนนี้ให้ตายไปข้าง สำนักปี้เซียนสามารถได้รับการขนานนามว่าเป็นหนึ่งในสามเขา ชื่อเสียงใหญ่โตขนาดนั้น เชื่อว่าคงไม่ธรรมดาแน่แท่งน้ำแข็งที่เสิ่นเมิ่งจวินเตะมาเมื่อกี้ นางรับรู้ได้เลยว่า วิทยายุทธ์ของเสิ่นเมิ่งจวินไม่น้อยเลย อีกอย่างถ้าจิ้งจกน้ำแข็งอยู่ที่นี่จริงๆ เกิดปะทะกับนางขึ้นมาไม่รู้จะทำให้เจ้าสิ่งนั้นตกใจหนีไปหรือเปล่า ตีเนียนได้ก็ตีเนียนไป ถ้าสามารถล่อหลอกให้นางมองที่ซ่อนตัวของจิ้งจกน้ำแข็งออกมาได้ก็ยิ่งดีเลย

ตอนนี้ดูแล้ว คนของสำนักปี้เซียนอย่างอื่นค่อยว่ากัน ยังไงซะสองคนที่นางเจอหลอกล่อได้ง่ายอยู่ เสิ่นเมิ่งจวินเชื่อคำพูดของนางจริงๆ แถมยังถอนหายใจโล่งอก

"ดี ในเมื่อเจ้ารักษาคำพูด ข้าจะบอกเจ้าว่าจิ้งจกตัวนั้นอยู่ที่ใด" เสิ่นเมิ่งจวินชี้ไปยังจุดที่นางยืนอยู่เมื่อครู่พลางว่า "ที่นั่นมีทางอยู่เห็นหรือไม่ เดินเข้าไปเจ้าจะเห็นทางน้ำเล็กๆสายหนึ่ง จิ้งจกนั่นมุดเข้าไปในรูเล็กๆข้างแหล่งน้ำแล้ว แต่ว่าถ้าเจ้าถามข้าว่ารูไหน ข้าไม่รู้ละ ถ้ารู้เมื่อครู่ข้าคงเข้าไปจับมันออกมาเผาแล้ว!"

"อืม งั้นข้าจะไปหาเอง ขอบใจแม่นางเสิ่นมาก"

โหลชีพูดพลางยกมือคำนับนาง และเดินไปทางทิศที่นางชี้ ก่อนเข้าไป นางหันกลับมาบอกเสิ่นเมิ่งจวินว่า "จริงสิ แม่นางเสิ่น ข้ามีคำพูดบางอย่างอยากจะบอกท่าน น้ำที่ปรากฏออกมาอย่างแปลกประหลาดเช่นนี้ ทางที่ดีท่านมิควรดื่มส่งเดชนะ"

"ขอบใจมาก ข้าจะระวัง" เสิ่นเมิ่งจวินมองนางเดินเข้าไปในทางนั้น พลางยิ้มมุมปากออกมา จากนั้นพุ่งเข้าหาฐานดอกบัวนั่นทันที

ไขหินพันปี เป็นไขหินพันปีจริงๆ หินดุจหยก น้ำดุจนม มีหมอกขาวเหนือน้ำ! นี่มิใช่คำบรรยายของไขหินพันปีดอกรึ? โชคดีที่นังสตรีโง่นั่นไม่รู้ หาไม่คงต้องเข้ามาแย่งกับนางเป็นแน่! แต่ว่านางรู้ว่าตนได้ไขหินพันปีนี่มา ย่อมมิอาจปล่อยให้นางมีชีวิตไปได้ดอก! มิเช่นนั้นตอนนางออกไปจะเปิดเผยร่องรอยตนได้! นางโง่เยี่ยงนั้น ให้นางตายในนี้ก็แล้วกัน ถ้ำน้ำแข็งหมื่นปีที่งดงามเช่นนี้มิได้ใจไม้ไส้ระกำต่อนางดอก!

เสิ่นเมิ่งจวินคิดพลางหยิบขวดเล็กที่เตรียมไว้โดยใช้หยกน้ำแข็งชั้นดีทำขึ้นออกมา และใส่ไขหินพันปีน้อยนิดนั่นเข้าไปอย่างระมัดระวัง จากนั้นเก็บรักษาให้มิดชิด สงบจิตสงบใจที่ตื่นเต้น จัดแจงเครื่องประดับบนตัว และออกไปตามทางที่นางเข้ามาก่อนหน้านี้

โหลชีเดินเข้าไปในทางนั้น พึ่งเข้าไปได้สองก้าวก็เอาตัวแนบกับผนังน้ำแข็ง เลียบฟังการเคลื่อนไหวภายในอย่างละเอียด

นางไม่มีทางเชื่อคำพูดเสิ่นเมิ่งจวินหมดใจอยู่แล้ว ในนี้อาจจะมีจิ้งจกน้ำแข็งอยู่จริงๆ แต่นางต้องปกปิดเรื่องอื่นไว้แน่ อย่างเช่น อันตราย

ถ้าไม่อันตราย นางไม่มีทางมีสภาพน่าอนาถแบบนั้นออกมาแน่ แต่เสิ่นเมิ่งจวินกลับไม่พูดถึงเลยสักคำ เห็นได้ชัดว่าคิดไม่ซื่อ ประโยคนั้นที่นางหันกลับไปบอกนาง เท่ากับเป็นการให้โอกาสนาง ถ้าตอนนั้นเสิ่นเมิ่งจวินพูดกับนางว่าด้านในมีอันตรายอะไรบ้าง นางคงจะตอบแทน น่าเสียดายที่เสิ่นเมิ่งจวินกลับไม่ได้พูดอะไรเลย

แต่ต่อให้รู้ว่าด้านในมีอันตราย โหลชีก็ยังจะเข้าไปอยู่ดี เพื่อจิ้งจกน้ำแข็ง

นางได้ยินเสียงน้ำไหลจริงๆ แหล่งน้ำของถ้ำน้ำแข็งอยู่ด้านในนี้ นี่เท่ากับว่าหาเจอแล้ว นางถอนหายใจโล่งอก ไม่ได้ยินเสียงอย่างอื่นอีก เลยเดินเข้าไปด้านใน

ในนี้เป็นที่โล่งใหญ่มาก ดงหน่อไม้น้ำแข็งใหญ่ มีสายน้ำเส้นเล็กๆไหลออกมาจากในนั้น ไหลลงไปที่บึงน้ำแข็งตามธรรมชาติ บึงน้ำแข็งนั่นไม่ใหญ่ แต่ดูแล้วลึกมาก เพราะน้ำแข็งใสขนาดนี้กลับมองไม่เห็นก้นบึง

รอบด้านของบึงน้ำแข็งนั่นมีรูเล็กๆมากมาย แค่ดูก็รู้ว่าโดนสัตว์อะไรบางอย่างมุดออกมา

ดูระดับความกว้างของรูแล้วก็หนึ่งนิ้วมือ เป็นไปได้มากว่าจะเป็นจิ้งจกน้ำแข็ง

แต่รูเล็กมากมายขนาดนี้ นางจะหายังไงดี?

มีจิ้งจกมากมายขนาดนี้หรือว่ามีแค่ตัวเดียว?