ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 94

"สู้ตาย!"

โหลชีร้องออกมา ทำท่าทางมือท่องคาถาลานตาอย่างรวดเร็ว

ของสิ่งนี้มีจะต้องมีกลิ่นที่รุนแรงและมีพิษมาก คล้ายกับก๊าซพิษที่อาจทำให้เกิดอาการประสาทหลอน หากพูดตรงๆก็ไม่ได้วิเศษวิโสอะไร!

ของสิ่งนั้นหยุดนิ่งชั่วครู่ เพียงครู่หนึ่งเท่านั้น

แต่แค่ชั่วขณะ ร่างกายของโหลชีก็ฟื้นขึ้นมาทันที นางรีบกระโดดขึ้นจากพื้น จับพิชิตวันออกมาจากปากของอสูรน้ำแข็งตัวน้อยและยังไม่ทันเล่นกลอุบายใดๆ ก็หันตัวกลับแล้วพลิกข้อมือใช้พลังที่รุนแรงพุ่งไปที่ของสิ่งนั้น!

พิชิตวันสมแล้วที่เป็นสิ่งของมหัศจรรย์ในโลกนี้จริงๆ! พิชิตวันได้พุ่งไปที่ของสิ่งนั้นโดยตรง และผ่ามันเป็นสองท่อนทันที!

"เจี๊ยบ!"

เสียงร้องครั้งสุดท้าย มันคือเสียงร้องครั้งสุดท้ายในชีวิตของมัน

ร่างกายทั้งสองส่วนหล่นลงสู่พื้น โหลชีถอนหายใจด้วยความโล่งอก มองดูของสิ่งนั้นอย่างละเอียด ผิวหนังและขนสีขาวเงิน และดูเหมือนสุนัขจิ้งจอก แต่มีขาหลังสั้น และกรงเล็บด้านหน้ายาว รูปร่างไม่ค่อยใหญ่ คล้ายกับแมว

ตอนนี้มันถูกตัดเป็นสองส่วน แต่ที่น่าแปลกคือมันไม่มีเลือด มีเพียงของเหลวสีฟ้าอ่อนที่เข้มข้นเป็นแอ่ง นั่นอาจเป็นเลือดของมัน?

เพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีสัตว์สายพันธุ์ดังกล่าว โหลชีจึงสนใจมาก จากนั้นจึงเดินไปแล้วใช้พิชิตวันปักที่ศพแล้วสังเกตอย่างระมัดระวัง จากนั้นในร่างของมันนางก็หยิบชิ้นส่วนเล็กๆเหมือนลูกบอลน้ำดูเหมือนด้านนอกจะมีฟิล์มหนึ่งชั้นพันรอบๆของเหลวสีฟ้าอ่อนลูกบอลน้ำมีขนาดเท่าลูกแก้ว และกลิ้งไปมาบนน้ำแข็งก็ไม่แตก

โหลชีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ค้นหาขวดเล็กๆออกมา เติมเกล็ดหิมะครึ่งขวดก่อน จากนั้นนำของสิ่งนี้ใส่เข้าไป จากนั้นจึงใส่เกล็ดหิมะเข้าไปอีก แล้วเก็บไว้

กลับไปแล้วไม่แน่อาจจะถามพวกเขาว่า นี่มันคืออะไร

แต่สิ่งของนี้ทรงพลังมาก บนร่างกายจะมีสมบัติล้ำค่าอะไรอีกไหม? ร่างที่มีขนสองท่อนนี้ยังมีประโยชน์หรือไม่? เอาไปแล้วค่อยว่ากัน โหลชีก็ใช้พิชิตวันลอกขนทั้งสองท่อนนั้นออกมา จากนั้นนำไปล้างในสระน้ำแข็ง และใช้กำลังภายในอบให้มันแห้งเล็กน้อย ในขณะที่กำลังจัดการกับขน นางเลยตัดกรงเล็บที่แหลมและยาวของมันออก เช่นเดียวกับหนามพิเศษ นางใช้กำลังภายในก็ไม่สามารถตัดมันออกมาได้

ในขณะที่เขากำลังทำสิ่งนี้ นางเห็นจิ้งจกตัวเล็กๆโผล่ออกมาจากรูเล็กๆข้างสระน้ำ ตามที่หมอเทวดาพูดไว้ว่า ของสิ่งนั้นมันดูคล้ายกับจิ้งจก แต่เนื่องจากทั้งตัวเป็นสีขาวเหมือนหิมะ จึงดูดีขึ้นกว่าเยอะ โหลชีเพิกเฉย และจัดการกับขนของสิ่งนั้นต่อไป อันที่จริงนางใจเต้นมาก ดีใจและตื่นเต้น!

แน่นอนนางโชคดีมาก นอนอยู่บนรถม้ายังจะตกในหลุมได้ และนางก็ได้ค้นพบถ้ำน้ำแข็งอย่างง่ายดาย ในถ้ำน้ำแข็งแห่งนี้ก็มีจิ้งจกน้ำแข็งอยู่! กลิ่นของเจ้าสิ่งนี้ดูเหมือนจะดึงดูดจิ้งจกน้ำแข็ง มันค่อย ๆคลานไปที่แอ่งน้ำเหลวที่ไหลลงมาจากศพเมื่อครู่นี้ เมื่อเห็นว่ามันกำลังเข้ามาใกล้ ก็มีขวดพุ่งลงมาราวกับฟ้าแลบคลุมมันไว้ แล้วครอบมันไว้ข้างใน!

"ฮ่า! ดูซิว่าเจ้าจะหนีไปทางไหน!" โหลชีพลิกข้อมือ หยิบขวดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว หมุนมันกลับไป แล้วรีบปิดฝาให้แน่นด้วยมืออีกข้างพร้อมกัน!

จับจิ้งจกน้ำแข็งได้แล้ว!

ในเวลานี้ จู่ๆโหลชีก็อยากจะรีบไปหาเฉินซ่าทันที เพื่อนำจิ้งจกน้ำแข็งให้เขาดู และพูดกับเขาว่า "ดูสิ ข้าจับจิ้งจกน้ำแข็งได้แล้ว!"

แต่ก็ยังไม่รู้ว่าเฉินซ่าและคนอื่นๆกำลังทำอะไรอยู่ ตอนนี้น่าจะเช้าแล้ว หลังจากรุ่งสางเฉินซ่าก็กลับมาเป็นปกติ นางจึงไม่ต้องห่วงเขาแล้ว ด้วยทักษะกังฟูของเขาเอง หากไม่ใช่เพราะเจอผู้ชำนาญจากคำสาปกับพิษกู่ เชื่อว่าคงยากที่ใครจะมาทำร้ายเขาได้ แม้แต่พิษเขายังไม่กลัว

สิ่งที่นางต้องทำตอนนี้คือรีบหาทางออกอย่างรวดเร็วและออกไป เพื่อไปสมทบกับพวกเขา

นางเอียงหูฟังการเคลื่อนไหวภายนอก ไม่มีเสียงของเสิ่นเมิ่งจวินแล้ว และไม่รู้ว่านางได้ดื่มน้ำนั้นทันที หรือตักไป เมื่อนางออกไปถึง แน่นอนว่าน้ำนั้นถูกนำออกไปแล้ว และไม่มีร่องรอยของเสิ่นเมิ่งจวิน

โหลชีไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ตอนนี้ไม่ต้องมองหาอะไรอีกแล้ว ใช้กำลังภายใน ใช้ความเร็วที่ว่องไวที่สูงสุดของนางวิ่งไปตามทิศทาง เดิมทีนางคิดว่าจะถึงทางออกโดยเร็วๆที่สุด ไม่คิดว่าการวิ่งครั้งนี้จะใช้เวลานานมาก ในที่สุดก็เห็นแสงสว่างที่ส่องเข้ามาจากด้านหน้า ทางออกก็อยู่ตรงนั้น!

โหลชีทำอะไรไม่เคยประมาทเสิ่นเมิ่งจวินได้นำของออกไปแล้ว แต่นางสามารถค้นพบทางออกนี้ได้ คนอื่นๆก็คงค้นพบได้ ถ้ามีใครอยู่ข้างนอกพอดี และนางพุ่งออกไปแบบนี้ คนอื่นอาจจะคิดว่านางได้ของดี

ดังนั้น ที่ทางออกนางใช้หลังพิงกำแพงถ้ำ ใช้พิชิตวันขุดน้ำแข็งก้อนใหญ่ ใช้กำลังภายในพุ่งออกไปให้ไกลที่สุด

มีเสียงพูด

ในเวลานี้ นางก็รีบบินออกไปทันที และก่อนที่ร่างของนางจะลงพื้น นางก็กวาดมองบริเวณพื้นที่โดยรอบอย่างรวดเร็ว

ทางเข้าถ้ำไม่มีใครอยู่ แต่ว่า! นางพบว่ามีคนบินมาทางนี้จากทุกทิศทุกทาง และหลังจากนับคร่าวๆ อย่างน้อยก็มียี่สิบคน! ความเร็วของพวกมันเร็วมาก ราวกับว่าพวกเขากำลังจะมาแย่งอะไรบางอย่าง!

สิ่งแรกที่โหลชีคิดได้ก็คือเรื่อง ไขหินพันปีที่อยู่ข้างในได้แพร่กระจายออกไปแล้ว! อย่างไรก็ตาม เสิ่นเมิ่งจวินได้นำสิ่งของนี้ออกไปแล้ว และคนเหล่านี้ได้ข่าวมาจากไหน? นางแน่ใจได้ว่า ก่อนที่พวกเขาจะเข้ามาในถ้ำน้ำแข็ง ไม่มีข้อมูลอย่างชัดเจนว่าไขหินพันปีอยู่ที่ไหน! ถ้ามีใครรู้ ข่าวนี้ก็คงแพร่ออกไปในช่วงเวลาที่นางกำลังหาจิ้งจกน้ำแข็ง!

ใครเล่าจะเผยแพร่ข่าวที่ "แม่นยำ" เช่นนี้ ทำให้คนเหล่านี้มาที่ถ้ำน้ำแข็งกันหมด?

คำตอบเป็นอย่างที่คาดการณ์ไว้!

โหลชีได้เรียบเรียงและจินตนาการกับสิ่งเกิดขึ้นทันที หลังจากที่เสิ่นเมิ่งจวินออกไปแล้วก็ได้พบกับใครบ้าง คนเหล่านั้นตระหนักได้ว่านางอาจได้รับไขหินพันปี เสิ่นเมิ่งจวินไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้ ดังนั้นจึงคิดหาวิธี หาคนที่จะมาเป็นแพะรับบาป แค่แต่งเรื่องขึ้นมา อย่างเช่น นางค้นพบไขหินพันปี แต่ถูกอีกคนแย่งไป นางไม่สามารถเอาชนะเขาได้ ดังนั้นนางจึงรีบหนีออกมาอย่างน่าสมเพช ตอนนี้ บุคคลนั้นอาจเอาไขหินพันปีไปแล้ว ! พวกเจ้ารีบไป บางทีนางอาจยังอยู่ที่นั่นยังไปไม่ไกล บางทีนางอาจจะดูดซับไขหินพันปีที่นั่น!

"เรื่องราวเช่นนี้" สามารถดึงดูดคนเหล่านี้มาที่นี่ได้!

แล้วปัญหาที่ตามมาคือ ใครคือแพะรับบาปในเรื่องนี้?

โหลชีก็โมโหขึ้นมาทันที!

เสิ่นเมิ่งจวินเจ้าสมควรตาย!