ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 350

ห้องส่วนตัวชั้นหนึ่งก็ตกแต่งอย่างหรูหรามากเช่นกัน โดยพื้นฐานแล้วแทบจะเหมือนกับชั้นสอง เว้นแต่กระจกด้านหน้าจะโปร่งใส นั่งอยู่ตรงนั้นจะสามารถเห็นทุกมุมของผับได้

หัสดินนั่งอยู่ตรงนั้น ตรงหน้ามีเหล้าวางอยู่ เรนนี่ย่อมสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

ทันใดนั้นเรนนี่ดูเหมือนมีบางอย่างผิดปกติ กระบอกเช็คเกอร์ตกลงไปที่พื้น แขนเรียวพยุงบนบาร์ไว้ ใบหน้าแดงก่ำ

ผู้ชายที่อยู่รอบตัวเธอแทบจะมองตากันเป็นตาเดียว ต่างต้องการไปข้างหน้า ยิ่งไปกว่านั้นบางคนก็ลวนลามเธอ เธอไม่เพียงไม่ขัดขืนแต่เธอยังเอาตัวไปแทบติดกับคนนั้น

หัสดินรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดวงตาหรี่ลง สั่งให้ผู้จัดการพาเธอกลับไปที่ห้องส่วนตัว

ดวงตาของเรนนี่พร่ามัว

"เธอเป็นอะไรไป?"

ผู้จัดการไอเบาๆแล้วพูดว่า "น่าจะถูกคนวางยาในเหล้าครับ"

"มียาอะไรที่สามารถระงับผลของยานี้ได้บ้าง?"

ผู้จัดการส่ายหน้า "ยาตัวนี้ทำขึ้นเป็นพิเศษโดยเฉพาะ มีโอกาสน้อยมากที่สามารถระงับได้ ไม่มีทางอื่นแล้วครับ"

"คุณออกไปเถอะ..." หัสดินโบกมือให้เขา

เรนนี่เดินเข้าไปเอาตัวแนบกับหัสดิน

เขาผลักเธอออกไปเล็กน้อยแล้วโทรหาเพื่อนคนหนึ่ง เขาเป็นหมอที่ย่อมรู้เรื่องนี้ไม่น้อย

เพื่อนหยอกล้อ "สรรพคุณยาชนิดนั้นใช้ทำอะไร ไม่มียาระงับได้ แล้วอีกอย่างสาวงามก็เป็นแบบนี้แล้ว ยังไม่รีบไปดับไฟอีก"

หัสดินวางสาย วางเธอลงในอ่างอาบน้ำซึ่งเต็มไปด้วยน้ำเย็น เรนนี่นอนอยู่ในนั้น

อีกด้านหนึ่ง

ในล็อบบี้ของผับโซ่สวาท ยู่ยี่และเชอร์รีนนั่งอยู่ตรงมุมห้องดื่มน้ำผลไม้ กินผลไม้อย่างว่างๆ

นาโนบิดตัวเต้นบนฟลอร์อย่างบ้าคลั่ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าวันนี้เธอคงโกรธแม่สามีเธออีกแน่ๆ ตอนนี้กำลังระบายอารมณ์

ยู่ยี่มองไปรอบๆ เสียงเพลงดังก้อง กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยมา ชายหญิงที่บ้าคลั่ง "ตอนนี้ฉันยิ่งไม่ชอบที่นี่มากขึ้นเรื่อยๆแล้ว"

"เห็นด้วย หนวกหูเกินไป ตอนนี้ฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้ว" เชอร์รีนจิบน้ำผลไม้ "นิสัยของเธอน่าจะคงที่แล้ว"

"ใช่ เป็นแบบนี้ต่อไปคงไม่ไหว ความสัมพันธ์ระหว่างแม่สามีกับลูกสะใภ้เป็นปัญหาที่ยากจะจัดการ แต่ตราบใดที่เงื่อนไขของแม่สามีไม่มากเกินไปก็ไม่มีอะไรที่จะต่อต้าน" ยู่ยี่พูด นาโนมีนิสัยทนโดนเอาเปรียบไม่ได้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคำว่า'ประนีประนอม'เขียนอย่างไร อย่างคำกล่าวที่ว่า เธออ่อน ฉันอ่อน เธอแข็ง ฉันยิ่งแข็งยิ่งกว่า

"ช่วยไม่ได้ นิสัยใจคอคนเรามันไม่เหมือนกัน สิ่งที่เธอกับพวกเราคิดย่อมไม่เหมือนกันแน่นอน"

ห้องส่วนตัว

หัสดินสูดหายใจเข้าลึกๆ หันตัว ขณะกำลังจะไป

เรนนี่กลับกอดคอเขา

เขาคำรามเสียงต่ำ เอื้อมมือไปโอบเอวบางของเธอ

...

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ความอดทนของยู่ยี่และเชอร์รีนถึงจุดสูงสุด ไม่สามารถนั่งนิ่งๆได้อีกต่อไป เสียงหนวกหูเกินไป และบางคนก็ยังสูบบุหรี่

ทั้งสองเดินตรงไปบีบแขนนาโนคนละข้าง ดึงเธอออกจากฟลอร์เต้นรำ เดินตรงออกไปนอกผับ

แต่สิ่งที่ทั้งสามไม่ได้สังเกตก็คือหลังจากที่พวกเขาเดินออกจากผับ หัสดินก็ออกมาตามหลัง ในอ้อมแขนอุ้มผู้หญิงคนหนึ่ง บนตัวเธอมีสวมเสื้อคลุมของเขาห่ออยู่

ทั้งสามไม่ได้ขับรถมา ดังนั้นจึงทำได้เพียงโบกแท็กซี่ เชอร์รีนและนาโนเข้าไปนั่งก่อน ยู่ยี่ท้องใหญ่ นั่งยาก

เธอโค้งตัวก้มหน้ากำลังจะเข้าไปนั่งด้านใน จังหวะที่เธอหันหน้าไปด้านข้างก็เห็นรถของหัสดินโดยบังเอิญ ที่นั่งข้างคนขับมีผู้หญิงนั่งอยู่

ยู่ยี่ขมวดคิ้ว ขณะจะหรี่ตามองอีกครั้งให้ชัด รถก็หายไปจากสายตา ไม่เห็นเงาอีก

หรือว่าเธอจะมองผิดไปเอง? ยังไงซะเธอก็ไม่เห็นเลขทะเบียนรถ เห็นเพียงรูปร่างภายนอกของรถ

"ยู่ยี่ แบกท้องโตขนาดนี้มองอะไรอยู่ ยืนอยู่ตรงนั้นอันตรายนะ รีบเข้ามานั่งข้างใน" เชอร์รีนมองรถที่วิ่งผ่านด้านข้างเธอด้วยความเป็นห่วง

"อ๋อ" หลังจากที่ได้สติ ยู่ยี่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากอีก แล้วเดินก้าวเข้าไปในรถ

ในทั้งเมืองSมีรถหลายคันที่มีลักษณะภายนอกเหมือนกัน ไม่สามารถมองเพียงภายนอกแล้วยืนยันว่าเป็นรถเขา เธอส่ายหน้า ไม่ได้คิดมากอีกต่อไป