BAD GUY ของเล่นใต้อาณัติ NC20++ นิยาย บท 2

บทที่ 2 คำสัญญา

เขาพูดจาถากถางเธอตั้งแต่แรกเจอ แต่คนโปรดไม่เก็บมาใส่ใจขนาดนั้น การมีชีวิตรอดนั่นสำคัญกว่าที่จะมานั่งเสียใจเพราะคำดูถูกของอีริค

"โปรดสัญญา... โปรดจะทำตามคำสั่งของคุณ อย่าส่งโปรดกลับไปที่นั่นเลยนะคะ"

"..." อีริคมองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง ตอนนี้ในสายตาอีริคเธอเหมือนลูกเจี๊ยบตัวน้อยที่เพิ่งฟักออกจากไข่ กำจัดตอนนี้ก็ไม่เสียดาย แต่หากจะเลี้ยงให้เติบใหญ่และฝึกให้เชื่อง สำหรับเขาคงไม่ยากอะไร

"คะ คุณท่านขา~" คราวนี้หญิงสาวกอดเรียวขาอีริคไว้แน่น อ้อนวอนเขาทุกอย่าง "ให้คนโปรดเป็นคนรับใช้ที่บ้านหลังนี้ก็ได้ ให้ทำอะไรก็ยอม"

"ฉันให้เธออ้าขาให้ล่ะ ยังอยากจะอยู่ที่นี่ไหม" คำถามลองใจถูกเอ่ยออกจากปากชายหนุ่ม ครู่หนึ่งเขาเห็นดวงตาไร้ชีวิตชีวาคู่นั้นวูบไหว สะท้อนความกลัวออกมา

'เขาพูดเหมือนฉันมีทางเลือก จริง ๆ แล้วเสี่ยธวัตรจงใจส่งเธอมาให้อีริคระเริงความใคร่อยู่แล้ว หวังให้อีริคให้โอกาสในการหาเงินมาคืน ในเมื่อมันเป็นอย่างนั้นตั้งแต่แรก แล้วเธอมีสิทธิ์เลือกอะไรอีกเหรอ'

หญิงสาวเผลอขมวดคิ้วตามความคิดตัวเอง จนลืมไปว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือคนที่จะตัดสินชะตาว่าจะอยู่หรือตาย

"ไอ้เวรนั่นมันส่งเธอมาต่อรองกับฉัน แต่ไม่ใช่ใครที่จะมาต่อรองกับฉันก็ได้"

"..."! คนโปรดเงยหน้ามองสบตากับชายหนุ่ม "คนโปรดสัญญาว่าจะทำตามที่คุณท่านสั่ง จะเป็นเด็กดีและไม่ดื้อไม่ซน"

"หึหึ" อีริคแค่นหัวเราะอย่างขำขัน "เหลือเชื่อนะ ปกติคนที่ขอชีวิตจากฉันมักจะอยู่ไม่ถึงตอนนั้น แต่เธอ...ใจกล้าดีนี่"

"โปรดขอเป็นทาสรับใช้คุณท่านนะคะ"

ยิ่งเธอเอ่ยประโยคนั้นออกมา อีริคยิ่งขำขัน

"แล้วเธอคิดว่าตัวเองทำอะไรได้บ้าง"

"โปรด..." หญิงสาวเกี่ยวผมขึ้นไปทัดหู จากนั้นก็ลุกขึ้น แต่ด้วยร่างกายมีแต่บาดแผลและรอยฟกช้ำจากการถูกฉุดกระชากลากถูมาที่นี่ เธอจึงโงนเงนแทบล้ม "โปรดทำได้ทุกอย่าง แค่คุณท่านสั่ง"

"..." ดวงตาคมกริบจ้องนัยน์ตาไร้จิตวิญญาณคู่นั้นก่อนที่ฝ่ามือหนาจะผลักร่างเล็กลงบนฟูก ร่างแน่งน้อยกระเด้งขึ้น เธอเจ็บและจุกทั้งยังตกใจกับการกระทำอุกอาจที่เดาทางได้ยากของอีริค "อ้าขา" เขาสั่งเสียงกร้าว ดวงตาคมยังจ้องใบหน้าคนโปรด

ในเมื่อเลือกทางนี้เองตั้งแต่แรก เธอจึงอ้าเรียวขาออกตามคำสั่งเขาอย่างว่าง่าย

มุมปากหนายกยิ้มร้าย เขาหลุบตามองใจกลางความเป็นสาวของคนโปรดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เธอไม่รู้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ ทว่าอีริคกลับจับชายเสื้อแล้วจับถกขึ้น ถอดออกจนร่างกายเธอเปลือยเปล่าอยู่ใต้อาณัติเขา

"พาเวล!"

"..."! คนโปรดสะดุ้งเฮือกเมื่ออีริคตะโกนเรียกชื่อคนที่ไม่ได้อยู่ในนี้ ครู่หนึ่งประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา เธอรีบหุบขาเข้าหากันพร้อมกับเอามือขึ้นมาโอบร่างกายตัวเอง

"ครับนาย"

"จัดการให้เรียบร้อย"

"ครับ"

"..." อีริคปรายตามองหญิงสาว ก่อนจะเดินจากไปอย่างไร้เยื่อใย

"ทะ ทำอะไรเหรอคะ" หัวใจดวงน้อยเต้นเร็ว ไม่รู้เลยว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง หลังจากอีริคเดินออกไปพักใหญ่แล้ว แม่บ้านสองคนที่เคยอาบน้ำแต่งตัวให้เธอก็เข้ามา พวกหล่อนจับตัวคนโปรดเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งหนึ่ง

"อ้าขาออก" แม่บ้านร่างท้วมคนหนึ่งสั่ง

"ทะ ทำอะไรฉัน"

"ถ้าเธอทำให้ฉันพึงพอใจได้ ฉันจะรับเลี้ยงเธอและ...ไม่ส่งเธอกลับไปหาไอ้ธวัตร"

"..."! หัวใจดวงน้อยสั่นไหว เธอเข้าใจในสิ่งที่อีริคพูด ไอ้ที่บอกว่าทำยังไงให้พึงพอใจ คงหนีไม่พ้นเรื่องบนเตียงสินะ แต่...แต่เธอไม่เคยให้ชายใดได้สัมผัสร่างกายเลย เขาเป็นคนแรกที่ได้เห็นเรือนร่างใต้ร่มผ้าของเธอ

'นี่เป็นโอกาสเธอแล้วคนโปรด มาถึงขั้นนี้แล้วจะถอยหลังได้ยังไง'

"โปรดต้องทำยังไง...คุณอีริคถึงจะพึงพอใจ" เธอตัดสินใจเดินเข้าไปคลอเคลียร่างสูงใหญ่ ซ่อนความเขินอายไว้ภายใต้รอยยิ้มบาง ๆ ที่ฝืนยิ้มออกมาจนอีกฝ่ายจับได้

"ใจกล้าดีนี่ ทั้งที่กลัวจนหัวใจ..." อีริคปรบมือเป็นจังหวะการเต้นของหัวใจคนโปรด รอยยิ้มเขย่าประสาทนั้นทำเธอหวาดหวั่นไม่น้อย "หัวใจเธอมันเต้นเร็วจนไม่เป็นจังหวะแล้ว"

"คนโปรดตื่นเต้น...ที่จะได้รับใช้คุณอีริค"

"หึหึ ไอ้ธวัตรมันสอนมาดีนี่"

"คนโปรดสัญญานะคะ ว่าจะเป็นของคุณอีริคคนเดียว"

"..."

"และสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีของคุณอีริค...ตลอดไป"

"หึ! ฉันไม่ชอบคนที่เอาแต่พล่าม ชอบคนที่ลงมือทำมากกว่า"

"..." คนโปรดเม้มปาก เธอถอดชุดออกจากร่างกาย แล้วยกแขนขึ้นไปกอดคอชายหนุ่มด้วยความกล้าที่รวบรวมได้เมื่อครู่นี้ "งั้น...ให้คนโปรดทำให้เห็นนะคะ ว่าคนโปรดพร้อมจะเป็นของคุณอีริคคนเดียว"

"หึ!"