Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 22

@บริษัทxx

ฉันกำลังเก็บของที่ไม่ได้ใช้ใส่กล่องเพื่อที่จะเอาไปทิ้ง เพราะถ้าเอากลับไปด้วยฉันก็ไม่รู้จะใช้งานอะไรเหมือนกัน

หลังจากวันนั้นฉันกับคุณคินก็คุยกันนับครั้งได้ แทบจะไม่คุยกันเลยด้วยซ้ำ ส่วนผู้จัดการก็ไม่ค่อยอะไรกับฉันเหมือนแต่ก่อน เรื่องพนักงานฉันก็ยังได้ยินแว่วๆ มาอยู่แต่ก็พยายามที่จะไม่สนใจอะไร เพราะอีกไม่กี่วันฉันก็จะออกจากที่นี่แล้ว

เรื่องนี้ฉันไม่โทษใครเลยทุกอย่างฉันเป็นคนผิดเอง ผิดที่เผลอตัวเผลอใจทำเรื่องที่ไม่ควรทำแบบนั้น

แกร๊ง!

"เอ้า!" ฉันอุทานออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินไปก้มเก็บเหรียญที่ตกแล้วกลิ้งไปตรงหน้าห้องทำงานของคุณคิน ทว่าคุณคินเปิดประตูออกมาพอดีแล้วหยิบเหรียญนั่นไปก่อน "ขอโทษค่ะ ฉันขอคืนด้วยค่ะ"

"คุณไปเอามาจากไหน?"

"....."

"ผมถามว่าคุณไปเอาเหรียญนี่มาจากไหน"

"ทำไมคะ ทำไมคุณต้องดู...."

"ผมถามคุณก็ตอบ"

"ไม่รู้ค่ะฉันเจอตกอยู่ที่หน้าบริษัทก็เลยเก็บมา ไม่เคยเห็นเหรียญแบบนี้ก็เลยแปลกใจ เป็นของคุณเหรอคะ?"

"....."

เหรียญนั่นมันเป็นเหรียญที่ติดกระเป๋าของฉันมาในตอนนั้นไง ฉันเก็บใส่กระเป๋าสตางค์ของตัวเองเอาไว้ ไม่รู้ว่ามันเป็นของใครและถ้าหาเจ้าของไม่ได้ฉันก็คงจะเอามันทิ้ง

"คุณแน่ใจนะว่าเจอเหรียญนี้ที่บริษัท"

"ใช่ค่ะ"

"งั้นไปบอกผู้จัดการให้ไปย้อนดูกล้องวงจรปิดตรงที่คุณเจอเหรียญนี่ตกอยู่ ผมอยากรู้ว่าใครเป็นคนทำตก"

"....." เอาแล้วสิ จะไปหากล้องวงจรปิดดูตรงไหนได้ ในเมื่อความจริงฉันไม่ได้เจอมันตกอยู่ตรงหน้าบริษัทสักหน่อย

"เข้าใจนะ"

"ค่ะ ได้ค่ะ"

ฉันตอบรับเสียงแผ่ว แต่ฉันคงไม่ไปขอให้ผู้จัดการดูกล้องวงจรปิดให้หรอก ถ้าอย่างนั้นคุณคินก็รู้สิว่าฉันโกหกเรื่องเหรียญนี่

ทำไมเขาต้องมาถามหาด้วยล่ะทำอย่างกับตัวเองเป็นเจ้าของแน่ะ

อีกอย่างเหรียญนี่ก็ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับฉันแล้วด้วย ถึงมันจะเป็นเหรียญที่ยืนยันว่าฉันเคยมีอะไรกับพ่อของสองแฝดก็เถอะ แต่ก็ป่านนี้แล้วฉันจะไปเรียกร้องเอาอะไรอีก ผู้ชายคนนั้นเป็นใครฉันยังไม่รู้เลย

@เลิกงาน

ครืด ครืด ครืด

สายเรียกเข้า พี่หมอก

"ว่ายังไงคะ มายกำลังยืนรอรถแท็กซี่กลับแล้วค่ะ"

( พี่แค่จะโทรมาบอกว่าไม่ต้องแวะซื้อกับข้าว พี่ซื้อกับข้าวมาให้แล้ว )

"โอเคค่ะ แล้วเจอกันที่บ้านนะคะ"

( ระวังตัวด้วยนะมาย เห็นบอกว่ามีคนแอบตามไม่ใช่เหรอ )