Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 15

@วันต่อมา

"คุณไม่นอนที่นี่เหรอคะ?" ฉันเอ่ยปากถามเขาหลังจากที่เพิ่งจะเสร็จภารกิจการร่วมรักของเรา เพราะไม่คิดว่าเขาจะกลับเลย นี่มันก็ดึกมากแล้ว ถึงห้องเราสองคนจะอยู่ติดกันก็เถอะ

"ผมไม่นอนร่วมเตียงกับใคร"

"....." เขาตอบมาคำเดียวสั้นๆ แต่ทำเอาฉันสะอึกไปเลยเหมือนกัน

ฉันเองก็ลืมไปว่าความสัมพันธ์ที่เราเป็นอยู่มันไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบคู่รัก แต่มันเป็นความสัมพันธ์แบบไหนฉันเองก็ยังไม่รู้เลย

"พรุ่งนี้เจอกันที่ด้านล่างเหมือนเดิมนะ"

"ค่ะ"

ฉันตอบรับก่อนจะมองตามหลังของคุณคินไป จากนั้นก็ลุกขึ้นเก็บซากถุงยางที่ใช้แล้วใส่ถังขยะ

ก็ยังดีที่เขายังป้องกันทุกครั้งที่มีอะไรด้วยกัน

ฉันก็ไม่กล้าถามหรอกว่าที่เราทำแบบนี้มันเป็นความสัมพันธ์แบบไหน รักสนุก เอาเล่นๆ คลายเหงา หรือว่าคิดจะจริงจัง

เพราะถ้าคำตอบมันเป็นเหมือนที่ฉันคิดเอาไว้ฉันก็คงจะหน้าแตกไม่กล้ามองหน้าเขา

@เช้าวันต่อมา

ฉันตื่นแต่เช้าลงมานั่งกินกาแฟรอคุณคินเหมือนเดิม ฉันมาอยู่ที่นี่ได้หลายวันแล้วแต่ก็ยังไม่มีกำหนดกลับเลย สองแฝดก็โทรมาหาฉันทุกวันถามฉันว่าจะกลับเมื่อไรจะอยู่อีกนานไหม

ฉันเองก็ให้คำตอบไม่ได้เหมือนกันเพราะคนที่ให้คำตอบได้ก็คือคุณคินคนเดียว แต่เขาก็ประมาณมาแล้วว่าอาทิตย์นึง ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่ครบอาทิตย์เลยด้วย

"คราวหน้าคุณไม่ต้องลงมารอผมก่อนก็ได้นะ ลงมาพร้อมกันก็ได้"

"พอดีว่าฉันลงมาหากาแฟกินพอดีน่ะค่ะ ก็เลยถือโอกาสมานั่งรอก่อน ได้นั่งจิบกาแฟชิวๆ ไม่ต้องรีบ" ฉันหันไปตอบคุณคิน ชีวิตของฉันมันมีแต่ความเร่งรีบมาทั้งชีวิตแล้ว น้อยครั้งที่จะได้นั่งทำอะไรชิวๆ โดยที่ไม่ต้องเร่งรีบ

"ตกลงเซ็นสัญญาแล้วก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะ วันนี้ไปตกลงรายละเอียดกันอีกนิดหน่อย พรุ่งนี้ก็กลับได้แล้ว"

"ค่ะ แล้วเราต้องมาดูงานที่นี่บ่อยๆ หรือเปล่าคะ" ฉันกลัวว่าจะไม่มีเวลามากพอที่จะต้องมาเดินทางดูงานที่บริษัทนี้บ่อย เพราะงานหลักอีกงานนึงของฉันก็คือแม่บ้านคอยดูแลลูกๆ จะปล่อยให้พี่หมอกเลี้ยงพวกแกคนเดียวก็ไม่ไหวเพราะพี่หมอกก็ต้องทำงานด้วย

"เดี๋ยวผมให้พนักงานของบริษัทเรามาสแตนบายอยู่ที่บริษัทนี้เอง เพราะถ้าจะให้คุณย้ายมาประจำอยู่ที่นี่ก็คงจะไม่สะดวก"

"จริงค่ะ" ฉันตอบกลับอย่างไม่ลังเล ฉันไม่ได้ขี้เกียจหรอกนะ แต่เพราะว่าฉันมีงานท่วมตัวจริงๆ ถ้าตัวคนเดียวฉันก็คงจะมาประจำอยู่ที่นี่ได้

"ไปกันเถอะได้เวลาแล้ว"

"ค่ะ"

@เวลาผ่านไป

ครืด ครืด ครืด

สายเรียกเข้า คุณคิน

ฉันมองหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มาแล้วกดรับสาย

"ค่ะ"

( มาหาผมที่ห้องหน่อยสิ )

"คะ?"

( ผมจะรอนะ )

แล้วเขาก็กดวางสายไปทันที เขาจะให้ฉันไปหาทำไมอีก พรุ่งนี้ก็ต้องกลับแล้ว ฉันยังเก็บเสื้อผ้าไม่เสร็จเลย

@ผ่านไปสักพัก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แกร้ก~

"ขอโทษที่มาช้าค่ะ พอดีว่าฉันมัวแต่เก็บของใส่กระเป๋าอยู่"

"ทำไมรีบขนาดนั้น ผมไม่ได้พาคุณออกแต่เช้าสักหน่อย"

"อ่าว.."

"พรุ่งนี้ตื่นตอนไหนก็กลับตอนนั้นแหละ งานที่บริษัทก็เคลียร์หมดแล้วคุณจะห่วงอะไรอีก"

"ฉันก็แค่อยากกลับไปเร็วๆ น่ะค่ะ สองแฝดก็รบเร้าให้กลับไปแล้ว"

"เข้ามาก่อนสิ"

"ค่ะ"

ฉันเดินตามคุณคินเข้าไปด้านใน ก่อนที่เขาจะให้ฉันนั่งลงบนโซฟาที่ตรงหน้ามีขวดไวน์และแก้วไวน์ตั้งอยู่

"ดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อยสิ"

"คะ? แต่ฉันดื่มไม่เป็น"

"ไม่ลองแล้วจะรู้เหรอ?"