Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 42

@หนึ่งเดือนถัดมา

#บ้านมาย

"มายมีคนมาหาน่ะ"

"ใครกันพี่หมอก?" ฉันถามพี่หมอกกลับไป ใครกันจะมาหาฉันเวลานี้ ฉันมีเพื่อนก็จริงแต่ตอนนี้ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำงานหมดแล้ว ไม่ได้มีการมานัดรวมตัวสังสรรค์กันเหมือนช่วงที่เรียนมหาลัย

อีกอย่างฉันก็ไม่ได้มีคนรู้จักที่ไหนด้วย

"เป็นผู้หญิง พี่ไม่รู้เหมือนกันว่าเขามาหามายเรื่องอะไร"

"อ๋อ เดี๋ยวมายไปดูเองก็ได้ค่ะ" ฉันเดินออกไปที่หน้าบ้าน ก่อนจะพบว่าคนที่มาหาฉันคือภรรยาของคุณคิน แต่ฉันไม่รู้จักชื่อของเขา

"สวัสดีค่ะ คุณเป็นแม่ของสกายสโนว์ใช่หรือเปล่าคะ?"

"ค่ะ คุณคงเป็น...ภรรยาของคุณเวคิน มาทำอะไรเหรอคะ?"

"เข้าไปข้างในได้หรือเปล่า?"

"เชิญค่ะ"

ฉันเชิญให้ภรรยาของคุณเวคินเข้ามาในบ้าน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงมาหาฉันที่นี่ ถ้าจะมาพูดเรื่องของฉันกับคุณเวคินฉันก็บอกได้ตามตรงเลยว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขาและเราก็ไม่ได้มีสัมพันธ์อะไรลึกซึ้งกัน

"บ้านของคุณร่มรื่นน่าอยู่ดีนะคะ"

"ค่ะ"

"แล้วนี่สองแฝดไปไหนแล้วคะ?"

"ทำการบ้านอยู่ด้านในค่ะ"

"อ๋อ...แล้วคุณ.."

"ฉันว่าคุณมีธุระอะไรก็เข้าเรื่องเลยดีกว่าค่ะจะได้ไม่ต้องเสียเวลา"

"ได้ค่ะ"

"...."

"คุณเองก็น่าจะรู้ว่าฉันเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณคิน"

"ฉันทราบดีค่ะ"

"ฉันอยากจะขอร้องคุณให้เลิกยุ่งกับคุณคินได้หรือเปล่า ตอนนี้ฉันกำลังท้องฉันอยากให้เขาหันมาสนใจฉันกับลูกบ้าง คุณอย่าเพิ่งเอาลูกของคุณไปผูกมัดคุณคินได้ไหม แค่นี้เขาก็ไม่สนใจฉันมากพอแล้ว"

"เดี๋ยวนะคะ...คุณคินเป็นคนพาเด็กๆ ไปเล่นที่บ้านเอง อีกอย่างฉันไม่ได้ผูกมัดอะไรเขาเลยนะคะ ก็แค่เด็กไปเล่นกับเพื่อนที่บ้านนั้นตามประสาเด็ก ฉันว่าเรื่องนี้คุณควรจะคุยกับคุณเวคินเองน่าจะเข้าทางกว่านะคะ ฉันไม่ใช่คนในครอบครัวของคุณคงพูดอะไรมากไม่ได้"

ฉันพูดออกไปตามความเป็นจริง ฉันคงไปพูดอะไรในครอบครัวของเขาไม่ได้หรอก เพราะฉันไม่ใช่คนในครอบครัวอีกอย่างฉันก็ไม่เคยคิดที่จะเอาลูกไปผูกมัดอะไรเขาเลย พวกแกก็โตแล้วฉันคิดว่าลูกก็น่าจะเข้าใจดีกับสิ่งที่กำลังเป็นอยู่

"เขาให้ความสำคัญกับสองแฝดมาก จนฉันถูกละเลย เขาไม่ค่อยนอนที่บ้านและเราสองคนทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ ตอนนี้ฉันท้องเขาก็ยังไม่มาแยแสเลย"

"คุณต้องการให้ฉันทำยังไงคะ?"

"ฉันอยากให้คุณเลิกยุ่งกับคุณคิน เลิกให้สองแฝดไปเล่นที่บ้าน เลิกให้พ่อลูกได้เจอกัน เขาจะได้กลับมาสนใจฉันบ้าง คุณก็รู้หนิว่าคนท้องต้องการความเอาใจใส่ดูแลมากแค่ไหน ฉันขอแค่นี้มันมากไปสำหรับคุณหรือเปล่า?"

"ฉันไม่ได้ยุ่งอะไรกับคุณเวคินทั้งนั้น แต่เรื่องลูกคุณต้องไปคุยกับคุณเวคินเอาเอง ว่าเขาจะยอมหรือเปล่าที่จะไม่ให้เขาเจอลูกเลย"

"ถ้าอย่างนั้นคุณก็ช่วยพูดให้ฉันหน่อยสิ คุณคินไม่ยอมคุยกับฉันเลย เจอหน้ากันทีไรก็จะทะเลาะกันตลอด ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ ฉันอยากให้เขามาคอยดูแลเอาใจใส่ฉันบ้าง เหมือนกับที่เขาทำกับลูกๆ"

"...." แบบนี้มันก็น่าหนักใจนะ สองแฝดเขารู้จักผูกพันไปกับคำว่าพ่อแล้ว จะให้ฉันดึงพวกแกกลับมาตอนนี้สภาพจิตใจของพวกแกจะเป็นแบบไหนล่ะ ฉันรู้ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอดี คนท้องต้องการให้คนรักดูแลเอาใจใส่

ซึ่งฉันไม่เคยมีโอกาสได้รับมันเลยตั้งแต่แรก

"ช่วยฉันหน่อยเถอะนะคุณ เดือนก่อนเขาขับรถเกือบชนฉัน ฉันเจ็บปางตายแต่เขาไม่เคยมาแยแสฉันเลย ปล่อยให้แม่บ้านกับแม่ของเขาเป็นคนคอยดูแล"

"ขับรถชน?"

"ใช่ วันนั้นเขาจะออกไปไหนก็ไม่รู้ ฉันไปขอร้องให้คุณคินอยู่ที่บ้านอยู่กับฉัน แต่เขาไม่พอใจฉันก็เลยวิ่งออกไปขวางหน้ารถไว้ แต่เขา...เกือบจะขับรถชนฉัน ดีนะที่ฉันหลบทันก็เลยไม่ได้เป็นอะไรมาก"

"...." นี่เขาเป็นคนโหดเหี้ยมขนาดนั้นเลยเหรอ คุณเวคินผู้ชายเงียบๆ ขรึมๆ แบบนั้นจะเลือดเย็นฆ่าใครได้ลงคอเลยเหรอ

"ฉันขอร้องนะ ให้ฉันกราบเท้าเธอตรงนี้ก็ได้ ช่วยไปพูดกับคุณคินให้ที ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ"