Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 49

@ตกเย็น

"อยากให้พ่อไปส่งที่บ้านหรือเปล่า?"

"อยากค่ะ//อยากครับ" สองแฝดพยักหน้ารับพร้อมๆ กัน แต่ฉันไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไปเลย

"ไปด้วยกันนะเดี๋ยวผมไปส่ง คุณจะได้ไม่ต้องเรียกรถแท็กซี่ไปไง ผมไม่คิดค่ารถหรอก"

"แล้วฉันห้ามลูกได้ไหมล่ะ ไปเถอะเดี๋ยวฉันไปเอาของก่อน" ฉันตอบเขา

"เดี๋ยวผมไปช่วยถือ ให้เด็กๆรอที่รถก่อน"

"ไม่เป็นไรฉันถือเองได้ของไม่เยอะ"

"...." พูดไปก็เหมือนเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เพราะเขาไม่ฟังอะไรเลย กลับเดินไปหยิบของของฉันแล้วเดินไปที่รถเฉยเลย

"คุณมาซื้อของที่นี่ทุกอาทิตย์เลยเหรอ?"

"อืม ฉันต้องซื้อของเข้าบ้านทุกอาทิตย์ขี้เกียจออกมาบ่อยๆ" ฉันตอบ

"ช่วงนี้ผมทำแต่งาน คงยังไม่ค่อยมีเวลามาหาลูกๆ หรอกนะ แต่เดี๋ยวผมจะอธิบายให้พวกแกเข้าใจเอง จะได้ไม่ต้องลำบากคุณอธิบาย"

"...." ถึงเขาจะพูดให้พวกแกเข้าใจยังไง กลับไปพวกแกก็ถามฉันอีกอยู่ดี

"ผมนึกว่าคุณจะบอกความจริงกับพวกแกซะอีก"

"เรื่องบางเรื่องมันก็จำเป็นต้องโกหก"

"แต่ก็ดีแล้วล่ะ พวกแกไม่ต้องรู้อะไรเลยบ้างก็ดี ที่ผ่านมาอัศวินถามหาทุกวันเหมือนกันแต่ช่วงนี้ผมเองก็ทำงานเลยไม่ค่อยมีเวลาดูแลอัศวิน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นแม่ของผมที่คอยดูแล"

"ค่ะ"

ฉันเร่งฝีเท้าเดินไปให้ถึงรถของคุณเวคินเร็วๆ เพราะอยากกลับบ้านแล้ว

ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด

"แป๊บนะผมรับโทรศัพท์แป๊บนึง"

"...." ฉันยืนรออยู่ข้างรถ ขณะที่คุณเวคินกำลังควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า

"ครับ"

( ..... )

"ว่าไงนะครับ พิณเกิดอุบัติเหตุ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนครับแล้วเป็นยังไงบ้าง!?"

( ..... )

"ครับ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยครับ"

แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาเป็นห่วงกันมากแค่ไหน มันก็ไม่แปลกหรอกที่ภรรยากับสามีจะมีความรู้สึกดีๆ ต่อกัน ดูเขาก็เป็นห่วงภรรยาดีขนาดนี้แล้วเธอมาบอกได้ยังไงว่าคุณเวคินไม่ค่อยสนใจ

"มาย.."

"คุณไปเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันกับลูกนั่งรถแท็กซี่กลับเองได้"

"เดี๋ยวผมจะแวะไปส่งคุณก่อน"

"ไม่เป็นไรค่ะ คุณรีบไปดูภรรยาของคุณเถอะเธอเกิดอุบัติเหตุไม่ใช่เหรอคะ?"

"...."

"ฉันกับลูกกลับเองได้ค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะสำหรับวันนี้"

"...."

"เด็กๆ คะเราไปนั่งรถแท็กซี่กัน"

"ทำไมล่ะครับ พ่อจะไปส่งเราไม่ใช่เหรอ"

"พ่อมีธุระด่วนต้องไปทำ เรากลับบ้านกันเองดีกว่าจะได้ไม่เสียเวลา"