Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 51

@ห้องพักพิเศษ

"อืม..." พิณทิพย์ลืมตาขึ้นมา เธอฉีกยิ้มเบาๆ เมื่อได้เห็นเวคินยืนอยู่ตรงปลายเตียงของเธอพร้อมกับพ่อแม่ของเขา "พิณดีใจจัง ที่ได้ตื่นมาเจอคุณเป็นคนแรก"

"...." เวคินไม่ได้พูดโต้ตอบอะไรกลับ เขามองหน้าพิณทิพย์นิ่งๆ

"นี่พิณเป็นอะไรไปเหรอคะ พิณจำไม่ได้เลย"

"คุณเมาแล้วขับ แล้วก็ไปชนคนอื่นจนมีคนได้รับบาดเจ็บ"

"อือ...พิณแล้วรู้ตัวเลย สงสัยจะ..."

"มีหลักฐานทุกอย่าง ตำรวจจะดำเนินคดีกับคุณหลังจากที่คุณหายเป็นปกติดีแล้ว"

"หา?? คุณช่วยพิณหน่อยสิคะ พิณไม่อยากติดคุก พิณ...พิณขอโทษ พิณไม่ได้ตั้งใจ"

"...." ไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย ในขณะที่เธอกำลังมีท่าทีร้อนรนกลัวว่าตัวเองจะถูกจับ "คุณพ่อคะ"

"จัดการเอาเองนะตาคิน หวังว่าแกจะจัดการเรื่องนี้ได้"

"ครับ"

"...." พิณทิพย์ยิ้มออกมาเล็กน้อยเพราะคิดว่าพ่อของเวคินสั่งให้เขาช่วยเหลือเธอ แต่เปล่าเลยทุกคนรู้ความจริงแล้ว ว่าเธอโกหกเรื่องท้อง

ถึงทุกคนจะพอใจที่เธอเข้ามาเป็นสะใภ้ในบ้าน แต่สิ่งที่ทุกคนยอมรับไม่ได้ก็คือการโกหก ที่ผ่านมาเธอโกหกมาโดยตลอด

และมันก็เป็นสิ่งที่พ่อของเวคินรับไม่ได้เลย

"ค่อยๆ คุยกันนะลูก แม่ออกไปล่ะ"

"...." เวคินหันไปมองผู้เป็นแม่แล้วพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่แม่ของเขาจะเดินออกจากห้องตามพ่อของเขาไป และในห้องก็เหลือเพียงเขาและพิณทิพย์สองคนเท่านั้น

"คุณคินเป็นห่วงพิณมากเลยเหรอคะ พิณดีใจจังที่ได้เจอคุณที่นี่ นึกว่าคุณจะไม่เป็นห่วงพิณเลยซะอีก"

"ทำไมถึงออกไปดื่มจนเมาแล้วขับรถแบบนั้น?"

"คือพิณ...พิณไปงานสังสรรค์กับเพื่อนค่ะ พอดีดื่มหนักไปหน่อย จะรีบกลับบ้านแต่ก็..."

"แล้วทำไมถึงไม่พักอยู่ที่บ้านของเพื่อนล่ะ?"

"พิณเป็นห่วงคุณ อยากกลับมาอยู่กับคุณ ก็เลย...ขับรถกลับมาเองค่ะ"

"แล้วรู้ไหมว่าสิ่งที่คุณทำมันทำให้คนอื่นเสียหายมากแค่ไหน มีคนเจ็บตัวเพราะคุณตั้งมากมายคุณจะรับผิดชอบยังไง"

"พิณไม่ได้ตั้งใจ"

"อย่าพูดว่าไม่ได้ตั้งใจ คุณตั้งใจขับรถออกมา แต่คุณประมาทเอง"

"ค่ะ พิณยอมรับ พิณผิดเอง แต่คุณอย่าโกรธพิณเลยนะคะ พิณยอมรับผิดหมดทุกอย่างแล้ว"

"...." เวคินยืนนิ่งไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เลยทำให้เธอคิดว่าเขาโกรธเธอมากในเรื่องนี้

"คุณจะโกรธพิณจริงๆ เหรอคะ?"

"ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณ"

"เรื่องอะไรคะ?"

"คุณท้องจริงๆ หรือเปล่า?"

"ทำไมคุณถามแบบนั้นล่ะคะ เรื่องแบบนี้ใครเขาจะเอามาล้อเล่นกัน พิณก็ท้องจริงๆ ไงคะ แต่ร่างกายของพิณในตอนนั้นอ่อนแอ ก็เลยทำให้...แท้งลูก"

"นั่นสิ เรื่องแบบนี้ใครเขาจะเอามาล้อเล่นกัน คุณรู้ไหมว่าผมเกลียดอะไรมากที่สุดในชีวิต เกลียดการโกหกหลอกลวง"

"เหรอคะ พิณก็ไม่ชอบคนแบบนั้นเหมือนกัน ดูเราจะไม่ชอบอะไรแบบนี้เหมือนกันนะคะ"

"แต่คุณก็ยังทำ!" เขาพูดใส่คนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่ขึงขัง

"คะ คุณพูดเรื่องอะไรคะ พิณไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไร"

"คุณโกหกอะไรผมทำไมคุณจะไม่รู้"

"...."

"คุณหลอกผมหลอกครอบครัวของผมว่าคุณท้อง แล้วคุณก็แท้งเพราะร่างกายอ่อนแอ"

"ก็จริงนะคะ..."

"คุณโกหกผม!" เวคินพูดกระแทกเสียงด้วยความโมโห

"คุณคิน..."