Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 6

@เวลาต่อมา

"ยินดีต้อนรับค่ะท่านประธาน" เสียงของพนักงานดังขึ้นพร้อมกับก้มโค้งเคารพเจ้านาย ซึ่งฉันเองก็ต้องทำตาม โดยที่ยังไม่รู้ไม่เห็นหน้าเลยด้วยซ้ำว่าท่านประธานที่พนักงานพูดถึงหน้าตาเป็นแบบไหน

"คนไหนเลขาของผม?"

"ฉะ ฉันค่ะ ฉันเอง" ฉันเอ่ยตอบรับน้ำเสียงตะกุกตะกัก

ผู้จัดการให้ฉันทำงานเป็นเลขาวันนี้และก็ตอนนี้เลยด้วย ฉันเองก็ตอบตกลงปลงใจเพราะอยากได้เงินเดือนเพิ่มจะได้ไม่ต้องไปรบกวนพี่หมอกเยอะ

"ตามผมมา"

"ค่ะ"

ฉันเดินก้มหน้าตามหลังผู้ชายคนนั้นไป ก่อนที่เขาจะเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงาน ซึ่งแม่บ้านน่าจะมาจัดเตรียมทำความสะอาดไว้ให้ตั้งแต่เช้าแล้ว

"เอาล่ะ ผมไม่ชอบเสียเวลา เอางานมาให้ผมได้เลย"

"นี่ค่ะ นี่เป็นเอกสารตั้งแต่ปีแรกจนถึงปัจจุบันค่ะ ผู้จัดการจัดเตรียมมาให้ท่านประธานเรียบร้อยแล้ว" ฉันเพิ่งเข้ามาทำงานในบริษัทไม่ได้อยู่มาตั้งแต่เปิดบริษัทเหมือนกับผู้จัดการ คนที่มีความรู้คนที่รู้เรื่องนี้ดีที่สุดก็เห็นทีว่าจะเป็นผู้จัดการ

"ไม่ต้องเรียกผมเต็มยศขนาดนั้นก็ได้ ผมชื่อเวคิน เรียกว่าคุณคินก็พอ"

"ค่ะคุณคิน"

"คุณเพิ่งมาทำงานเหรอ?"

"ค่ะ ฉันเพิ่งมาทำงานได้ยังไม่ถึงปีเลย"

"งานที่นี่เป็นยังไงบ้าง ผมอยากรู้ว่ามันหนักไปสำหรับพนักงานหรือเปล่า"

"ไม่เลยค่ะ"

"อืม..."

"...."

"คุณออกไปทำงานของคุณเถอะ ถ้ามีอะไรผมจะเรียกใช้งานเอง"

"ค่ะ"

เป็นอย่างที่ผู้จัดการบอกเอาไว้ไม่มีผิด ท่านประธานเป็นคนที่เนี๊ยบมากๆ ถึงมากที่สุดเลยก็ว่าได้ ดูก็รู้ว่าเขาเป็นคนที่เรียบร้อยกับงานมากแค่ไหน นี่ถ้าฉันทำผิดมีหวังถูกด่าเปิงแน่นอน

ครืด ครืด ครืด

สายเรียกเข้า คุณครู

ฉันชำเลืองตามองหน้าจอโทรศัพท์ อยากจะเอามากดรับนะแต่ก็กลัวว่าคุณคินจะออกมาเห็น ที่ฉันเอาเรื่องส่วนตัวมาปะปนในเวลางาน

แต่บางทีคุณครูอาจจะมีเรื่องด่วนเรื่องสำคัญก็ได้ ถึงได้โทรมาหาฉันในเวลานี้

"สวัสดีค่ะ" ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย

( ใช่คุณแม่ของเด็กชายสกายหรือเปล่าคะ? )

"ใช่ค่ะ ฉันเป็นแม่ของสกายเอง"

( พอดีว่าน้องมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับเพื่อนในโรงเรียนน่ะค่ะ ก็เลยอยากจะเชิญผู้ปกครองมาตักเตือน )

"วันไหนเหรอคะ?"

( พรุ่งนี้ค่ะ ทางเราเชิญผู้ปกครองมาทั้งสองฝ่ายเลย )

"ได้ค่ะ"

ฉันกดวางสายพร้อมกับถอนหายใจออกมาแรงๆ น้องสกายเป็นอะไรทำไมถึงไปมีเรื่องกับเพื่อนที่โรงเรียนแบบนั้น แต่ฉันมั่นใจนะเพราะฉันเป็นคนเลี้ยงแกมาเองกับมือฉันรู้นิสัยของลูกดี แกไม่ใช่เด็กเกเรไม่ใช่เด็กที่ชอบรังแกเพื่อน แต่ยังไงฉันก็ต้องถามความจริงจากปากของลูกอยู่ดี

"แฮ่ม!"

"อุ้ย ขอโทษค่ะคุณคิน"

"งานของผมเสร็จหรือยัง?"

"ใกล้แล้วค่ะ เสร็จแล้วฉันจะเอาเข้าไปให้ในห้องทำงานนะคะ"

"อืม ตอนกลางวันสั่งอาหารให้ผมด้วยนะ"

"ได้เลยค่ะ ว่าแต่คุณคินจะทานอะไรเหรอคะ"

"ข้าวกล่องธรรมดาก็ได้ ผมไม่ใช่คนเรื่องมาก"