BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 61

หลังจากที่โชแปงส่งเพตราเข้านอนแล้วเรียบร้อย เขาเป็นคนตามควีนให้มาอยู่เป็นเพื่อนแฟนสาวเพื่อไม่ให้เธอรู้สึกหวาดกลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว ก่อนที่เขาจะออกมาสะสางเรื่องทั้งหมดให้มันจบสิ้นเสียที

เอี๊ยดดดดด~ รถยนต์คันหรูเบรกเสียงดัง ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะลงมาจากรถ ตรงเข้ามายังโกดังส่วนตัวที่เขาใช้มันขังพินตราและลูกน้องไว้ที่นี่

“กรี๊ดดดดดดดด~ ปล่อยฉัน!!” เสียงกรีดร้องของพินตราดังเล็ดลอดมาด้านนอก ส่งผลให้ริมฝีปากหนาค่อยๆ แสยะยิ้มร้ายกาจแล้วเดินเข้ามาในตัวโกดัง ก่อนจะเห็นผู้ชายสองคนและพินตราถูกมัดไว้กับเสาปูนต้นใหญ่

“รู้สึกยังไงที่โดนเอาคืนบ้าง” น้ำเสียงเยือกเย็นทำให้ร่างบางสั่นเทาอย่างหนักด้วยความหวาดกลัว สีหน้าและแววตาของโชแปงคาดเดาอะไรไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว

“ปะ…ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่เกี่ยว พะ…พวกมันเป็นคนบังคับให้ฉันทำ ฮึก!” พินตราสะอึกสะอื้นหวังให้โชแปงเห็นใจ ทว่าสายตาที่มองไปยังเธอเริ่มฉายแววเกลียดชังขึ้นมาจนทำให้หญิงสาวถึงกับสะอึก

“เฮ้ย! พะ…พวกผมไม่เกี่ยวนะ อีนี่มันเป็นคนจ้างผมให้จับตัวผู้หญิงคนนั้นไปขาย” นักเลงหนุ่มคนหนึ่งโวยวายขึ้นเสียงดังหลังจากที่พินตราพยายามโบ้ยความผิดให้พวกเขาแล้วพยายามเอาตัวรอดเพียงคนเดียว

“แกนั่นแหละ อยากได้น้องสาวฉัน!”

“หุบปาก!” โชแปงตวาดเสียงดังก้องไปทั่วโกดังด้วยความหงุดหงิดที่พวกมันเอาแต่เถียงกันไม่เลิก มาเฟียหนุ่มใช้เท้างัดไม้หน้าสามขึ้นมาจากพื้น ก่อนจะย่างสามขุมเข้าไปหานักเลงทั้งสองคนช้าๆ

“มึงแตะต้องเมียกูใช่ไหม รู้ไหมว่าเมียกูไม่ใช่ใครก็แตะต้องได้!!!”

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!

“อ๊ากกกกกกก!!” โชแปงกระหน่ำฟาดไม้หน้าสามลงบนมือทั้งสองข้างที่ถูกพันธนาการไว้ด้วยเชือกจากด้านหลังจนหนำใจ เสียงร้องโหยหวนดังก้องไปทั่วโกดังแห่งนี้

มาเฟียหนุ่มโยนไม้ลงบนพื้นอย่างแรง แล้วตวัดสายตามองนักเลงทั้งสองคนด้วยสายตาดุดัน ก่อนจะเปล่งเสียงเยือกเย็นออกคำสั่งกับมือขวาคนสนิท ไร้ซึ่งความเห็นใจใดๆ ทั้งสิ้น

“เอามันสองคนไปจัดการซะ!”

“ผมผิดไปแล้ว!!”

“ผมขอโทษ…ปล่อยผมไปเถอะ!” เสียงของนักเลงทั้งสองคนวิงวอนต่อโชแปง แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อเขาหันหลังแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบด้วยท่าทีสบายใจราวกับไม่ได้ยินเสียงของพวกมันเลยแม้แต่นิดเดียว

พรึ่บ! โชแปงเลื่อนเก้าอี้ไม้มาหย่อนตัวนั่งมองหน้าของพินตราที่เหมือนแฟนสาวตัวเองอย่างกับแกะ แต่สายตาที่มองมันช่างต่างกันอย่างลิบลับ กับพินตรามีแต่ความเหี้ยมโหดและเยือกเย็น พร้อมจะทำลายเธอได้ทุกเมื่อ

“ฮึก…ฉันขะ…ขอโทษ” ยิ่งเห็นสายตาอำมหิตของโชแปง พินตราก็แทบจะคุมสติที่มีแต่ความหวาดกลัวเอาไว้ไม่ไหว เธอปล่อยโฮออกมาอย่างน่าสงสารแต่มันใช้ไม่ได้กับคนอย่างโชแปง

“สิ่งที่เธอทำกับเพตรามันเลวร้ายมากรู้ใช่ไหม…” หญิงสาวพยักหน้าพร้อมกับเสียงสะอื้นไห้ เธอกำลังรู้ว่าตัวเองคิดผิดที่ตัดสินใจทำร้ายน้องสาวตัวเอง ไม่ใช่เพราะรู้สึกผิด แต่กำลังรู้สึกหวาดกลัวคนตรงหน้ามากกว่า

“…แล้วรู้ไหมว่าจุดจบของคนที่ทำร้ายเมียฉันมันเป็นยังไง”

“ฮึก! ฉันผิดไปแล้ว อย่าฆ่าฉันเลยนะ ฉันขอโทษ…”

“ฉันจะไม่ฆ่าเธอหรอก ไม่ต้องห่วง” มาเฟียหนุ่มค่อยๆ แสยะยิ้มร้ายกาจ ด้านมืดในตัวเขาเริ่มฉายแววออกมาทีละนิดจนดูน่ากลัว

“ขะ…ขอบคุณค่ะ”

“ฉีดยาให้มันปลุกเซ็กซ์ให้มัน…” โชแปงไม่ได้ฟังคำขอบคุณของพินตราเลยสักนิด เขาหันไปสั่งลูกน้องอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล ก่อนที่ลูกน้องของเขาจะหยิบเข็มที่บรรจุยาปลุกเซ็กซ์ชนิดน้ำไว้ในมือ

“ไม่! ไม่! ยะ…อย่าทำแบบนี้กับฉัน อ๊ะ!” พินตรากรีดร้องเสียงแหบแห้ง พยายามดีดดิ้นแต่ไร้ซึ่งความหมายเมื่อปลายเข็มฉีดยาได้ทิ่มลงไปบนข้อพับแขนเธอเรียบร้อย ยาปลุกเซ็กซ์ค่อยๆ ซึมเข้าสู่เส้นเลือดอย่างช้าๆ แต่ทว่าฤทธิ์ของยาชนิดนี้มันรุนแรงกว่าชนิดไหนเป็นสิบๆ เท่า

“พวกมึงเล่นสนุกกับมันให้พอใจ…”

“…แล้วส่งไปให้ไอ้แอชตันซะ บอกว่าเป็นของขวัญจากกู” มาเฟียหนุ่มทิ้งแววตาเยือกเย็นไว้ให้กับพินตรา ก่อนจะเดินออกมาจากโกดังโดยไม่สนใจเสียงโหยหวนของเธอเลยสักนิด ไม่ว่าจะเป็นใครถ้าหากมายุ่งกับคนรักของเขา