บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 208

อสูรเทพคือเทาเที่ย

มังกรน้อยซึ่งก็เป็นอสูรเทพเหมือนกัน มันพันอยู่รอบข้อมือเย่จายซิง กระซิบเสียงเบากับพวกเขา

“เทาเที่ยเป็นอสูรเทพที่หน้าตาขี้เหร่ที่สุด นิสัยก็ไม่ดี เพียงแต่ข้อเสียที่ใหญ่ที่สุดก็คือกินตะกละตะกลาม ถ้าหากเจ้าเอาพู่เทพ ออกไป จะต้องดึงดูดมันมาแน่นอน”

แต่ตัวมังกรน้อยเองก็กลับไม่แน่ใจ พวกมันมีเพียงความทรงจำที่ถูกสืบทอดมา ถ้าอยากจะรู้ข้อมูลเพิ่มเติม ต้องรอการตื่นขึ้นของความทรงจำในอนาคตแล้ว

ตอนนี้มันยังอยู่ในวัยทารก ความทรงจำที่สิบทอดมายังไม่ตื่นมากนัก

“สามารถดึงดูดมันได้ก็ดี เจ้าเทาเที่ยที่เพิ่งออกจากเปลือกไข่ มีกำลังจำกัด”

เย่จายซิงกล่าวพลางพยักหน้า

เพียงแต่นางแปลกใจเรื่อง “ความจริงแล้วเทาเที่ยน่าเกลียดหรอกหรือนี่？”

คงไม่ได้น่าเกลียดถึงขั้นไม่น่ามองหรอก？

หน้าตาน่าเกลียดนั้นไม่สำคัญ ขอแค่น่าเกรงขามก็พอ ถ้าหากหน้าตาประหลาดละก็ เกรงว่านางคงหัวเราะมันจนตายไปแน่

มังกรน้อยเอียงหัว หนวดมังกรกวนเข้าหากัน ขบคิดพลางส่ายหัว

“ไม่รู้เลย”

“ยังไงก็น่าเกลียด”

มันพูดเสริมมาอีกประโยค

แทงใจมากเลยนะ

เย่จายซิงไม่ได้ถามอีก ต้องล่อเจ้าเทาเที่ยมาก่อน เดี๋ยวก็จะได้เห็นเอง

น่าเกลียดก็น่าเกลียด ยังไงผู้คนก็คงเหมือนกับอสูรเทพนั้นแหละ ไม่สนใจอะไรห่วงแต่กิน

โม่เสิ่นยวนไม่ชอบที่มังกรน้อยสนิทสนมกับนาง เขาจับมันเข้าไปในห้วงกาลเวลาด้วยสีหน้าทะมึน

นางได้แต่หัวเราะในใจ เสด็จอาเป็นคนใจร้าย เขายังหึงหวงแม้กระทั่งอสูรที่เขาทำพันธะสัญญาด้วย

แต่ถึงอย่างไรเสด็จอานั้นก็ถือว่าเต็มไปด้วยข้อดี เพียงแต่ว่าเขาชอบแสดงความเป็นเจ้าของมากไปหน่อย และไม่ได้มีพิษภัย นางชอบนิสัยพวกนี้มาก

นอกจากนี้ นิสัยของเขาดีกว่าตอนแรกมาก

“เสด็จอา งั้นเราไปวางกับดักกันที่ไหนดี？”

นางจับแขนเขา ถามเขาด้วยความสนิทสนม

มุมปากของโม่เสิ่นยวนถูกยกขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“ทางทิศตะวันออก เอาเปลือกไข่ที่แตกไปเมื่อเจ็ดแปดวันก่อน พวกเราต้องไปที่ไหนสักแห่งที่ห่างไกลกว่าวังใต้ดิน”

“ตกลง ข้าเคยเห็นแผนที่ของเทือกเขาชื่อยู่ มีหุบเขาใหญ่อยู่ทางทิศตะวันออก ตรงนั้นจะเป็นที่ที่เราวางกับดักได้”

ทันทีที่บอกว่าจะไปก็ไปเลยนั้น โม่เสิ่นยวนได้ลบร่องรอยที่เหลือของบนเทือกเขาก่อนจะออกเดินทางไปหุบเขาผีเสื้อที่อยู่เทือกเขาชื่อยู่ด้วยกัน

พวกเขาไม่ได้บินหรือใช้พาหนะใดๆตลอดทาง พวกเขาไม่อยากแหวกหญ้าให้งูตื่น ไม่อยากให้เทาเที่ยสังเกตเห็น และอีกอย่างก็คือหลีกเลี่ยงไม่ให้คนพบเห็น

ความเร็วของพวกเขาสองคนเร็วมาก ร่องรอยที่อยู่ข้างหลังพวกเขาก็ถูกลบไปหมด หลังจากผ่านไปครึ่งวันพวกเขาก็มาถึงหุบเขาผีเสื้อ

หุบเขาผีเสื้อมีน้ำพุร้อนขนาดใหญ่และขนาดเล็กหลายสิบสระ ดังนั้นที่นี่จึงไม่เหมือนกับหิมะน้ำแข็งที่แผ่ปกคลุมไปทั่ว ที่นี่มีหญ้าสีเขียว มีดอกไม้บานสะพรั่ง ดึงดูดผีเสื้อให้มาโบยบิน จึงมีชื่อเรียกว่าหุบเขาผีเสื้อ

เพียงแต่มันเป็นหุบเขาผีเสื้อขนาดใหญ่ และไม่มีสถานที่ให้ซ่อนตัวได้

อย่างไรก็ตามที่นี่ค่อนข้างสะดวกสบาย มีผลไม้รสหวานห้อยลงมาจากต้นไม้สูงตระหง่าน มีรังผึ้งขนาดใหญ่หลายรังตรงหน้าผา มันส่งกลิ่นหอมหวานของน้ำผึ้งโชยมา

ในเมื่อเทาเที่ยมีนิสัยชอบกิน เป็นไปได้ว่ามันจะมาที่นี่ หรือว่าเคยมาแล้ว แล้วเดี๋ยวก็ต้องกลับมาอีก

โม่เสิ่นยวนมองไปรอบๆ เขาตั้งเป้าไปที่บ่อน้ำพุร้อน

เขากระแอมเบาๆแล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า

“น้องซิง พวกเราซ่อนตัวที่บ่อน้ำพุร้อนเถอะ จะได้ปกปิดกลิ่นอายพวกเราได้”

เย่จายซิงพอฟัง ก็รู้ว่านั้นเป็นความคิดที่ดี