บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 209

เทาเที่ยที่ดูดุร้าย มันออกมาด้วยความหิวโหย

ทันทีที่มาถึงหุบเขาผีเสื้อ มันก็วิ่งพุ่งเข้ามาหาพู่เทพ ละอองน้ำสาดกระเซ็น

ทันใดนั้นเย่จายซิงก็รู้สึกว่ามันเหมือนหมูป่าวิ่งกระโจนมา

นางพลันขมวดคิ้ว รู้สึกว่าเทาเที่ยตัวนี้ไม่ค่อยฉลาดนัก

เทาเที่ยเบรกกะทันหันและหยุดลงตรงหน้าพู่เทพ คาดไม่ถึงว่ามันไม่มีการป้องกันอะไรเลย มันตวัดลิ้นม้วน มันกินพู่เทพ ลงเข้าไปในท้องเรียบร้อย

เย่จายซิงเห็นอย่างชัดเจน มันกินดินโคลนเข้าไปด้วยมันจึงอ้วกเอาออกมา......

นี่เป็นครั้งแรกที่นางเห็นอสูรเทพที่ไม่มีรสนิยมขนาดนี้

เหมือนกับเสี่ยวป๋ายที่รักสะอาดมากเกินไป

หลังจากเทาเที่ยกินพู่เทพ เสร็จ ทันใดนั้นมันก็รู้สึกอย่างกับว่ามึนเมา สี่เท้าเริ่มยืนไม่มั่นคง ร่างกายเอียงไปด้านหนึ่ง สุดท้ายก็ตกลงในน้ำพุร้อนดังตูม

บังเอิญเป็นที่เย่จายซิงกับโม่เสิ่นยวนซ่อนตัวพอดี

แต่ยังไม่จบแค่นั้น อสูรเทพที่ตัวใหญ่ขนาดนี้คิดไม่ถึงว่าจะกลัวน้ำ ทันทีที่ตกลงไปในน้ำมันก็ตกใจมาก ว่ายอย่างกับลูกหมาตกน้ำ ที่คาดไม่ถึงไปกว่านั้นคือมันไม่เห็นพวกเขาทั้งสองคน

โม่เสิ่นยวนในชีวิตนี้ไม่เคยมีเรื่องที่พูดไม่ออกมาก่อน กลับได้เห็นฉากตรงหน้าไปหลายฉาก เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะเห็นอสูรเทพที่สง่างามจะตกลงมาที่บ่อน้ำพุร้อนแบบนี้

เทาเที่ยตะเกียกตะกายว่ายไปข้างหน้าอย่างรุนแรง เย่จายซิงก็โผล่ขึ้นมา ในขณะนั้น นางก็จ้องมองไปที่เท้าของเจ้าเทาเที่ย กรงเล็บที่แหลมคมก็สะบัดมาผ่านโดนข้อมือของเย่จายซิงทำให้เลือดของนางไหลออกมา......

ก่อนที่เย่จายซิงจะมาที่ดินแดนทางเหนือ นางไม่คาดคิดว่าเรื่องต่างๆจะเกิดขึ้นแบบนี้ การทำพันธะสัญญาของนางกับอสูรเทพเป็นเรื่องที่ง่ายมากและก็เป็นอะไรที่น่าทึ่ง......

เย่จายซิงถูกกรงเล็บของเทาเที่ย นางจ้องมองไปที่ตาดวงโตของมันที่หดลงมาเล็ก

เทาเที่ยรู้สึกสับสนมึนงง ขนสีดำของมันเปียกอย่างกับตกลงหม้อซุปไก่ มันอ้าปาก “นายหญิง？”

น้ำเสียงนั้นเหมือนเด็กแต่มาความหนาของเสียงอย่างบอกไม่ถูก

โม่เสิ่นยวนขึ้นจากฝั่ง เหลือบมองเทาเที่ยด้วยความรู้สึกอธิบายไม่ได้ เขาทำเสื้อผ้าให้แห้ง สวมหน้ากากเงิน เปลี่ยนความสูงและกลิ่นอายทั้งตัว

เขาก็กลับมาเป็น “จวินหยวน” อีกครั้ง

“น้องซิง มีคนกำลังมา”

เย่จายซิงกลับมารู้สึกตัว รู้สึกถึงหลายสิบคนกำลังเข้ามาใกล้ทันที

อยากจะไปตอนนี้แต่ก็สายไปซะแล้ว

นางหันมองดูเทาเที่ย พลางกล่าว

“อะไรนะ เมื่อกี้พวกเราไม่ทันระวังจึงทำพันธะสัญญาธรรมดาไป ข้าจะบีบเลือดใหม่ พวกเรามาทำพันธพสัญญาใหม่อีกรอบเถอะ”

พันธะสัญญาธรรมดา เป็นพันธะสัญญาของฝ่ายเดียวดีสำหรับคนเป็นนายแต่ไม่ดีสำหรับอสูร และไม่สามารถพัฒนาให้ก้าวหน้าไปร่วมกันได้

พันธะวิญญาณนั้นดีกว่ามาก เช่นเดียวกับจิ้งจอกทิพย์จิ่วอิง ที่เป็นพันธะวิญญาณ หลังจากความแข็งแกร่งของนางเพิ่มขึ้น จิ้งจอกจิ่วอิงก็มีประโยชน์กับนางไม่น้อย

“ไม่เอา”

เทาเที่ยส่ายหัวไปมา ลักษณะท่าทางเหมือนคนเมาอย่างนั้น อย่างกับเด็กที่แอบไปขโมยสุรามา

เย่จายซิงหมดคำจะพูด นางลุกขึ้นจากบ่อน้ำพุ แล้วดึงเทาเที่ยตามขึ้นมา เช็ดตัวเองและเช็ดตัวเทาเที่ยให้แห้ง

นางสวมเสื้อคลุมใหญ่ แล้วคร้านจะสนใจว่าเทาเที่ยจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจ นางก็บีบเลือดออกมาหนึ่งหยด

ถ้าหากไม่ทำพันธะวิญญาณ นางก็จะเป็นกังวลกับการเอามันเข้าไปในห้วงกาลเวลา ตอนนี้เสี่ยวป๋ายยังคงหลับลึกอยู่ นางกลัวว่ามันจะสร้างปัญหากลับมาให้

ทั้งตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะลากอสูรเทพไปไหนมาไหนด้วยในตลาด มันสะดุดตามากเกินไป

“หยุดนะ！นั่นเป็นอสูรเทพขององค์หญิงอย่างข้า！”

เมื่อเย่จายซิงกำลังจะหยดเลือดหัวใจหยดลงไปที่หว่างคิ้วของเทาเที่ย ทันใดนั้นก็มีเสียงที่หยิ่งผยองดังขึ้น

มาพร้อมกับเสียงลูกธนูที่น่าสะพรึงกลัวแทงทะลุเมฆทำลายดวงอาทิตย์

ซิ่ว！