บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 215

หลังจากที่เย่จายซิงไปโลกปีศาจ แม้ว่าจะไม่เจอคนที่ใจดีกับตัวเอง แต่ก็ไม่มีใครคิดร้ายกับนางอย่างลึกซึ้ง

ถ้านับว่ามีเจตนาร้ายก็ถือว่ามีกลุ่มลมปราณดำที่น้อยมากๆ

นางไม่เคยพบต้าเหนียงปีศาจคนนี้มาก่อน ต้าเหนียงคุยกับนางอย่างสนิทสนม แต่ในใจนั้นกลับอยากจะฆ่านาง

และคนอื่นๆในรถอสูรปีศาจละ

ไม่มีใครมองนาง นางจึงไม่เห็นว่าที่หว่างคิ้วมีเจตนาดีหรือไม่ดีกันแน่

ดังนั้นนางเงยหน้าขึ้น กระแอมเสียงดัง กล่าว “ทุกท่านข้ามีเรื่องจะพูด”

ทันทีที่ทุกคนหันมามองนาง

นางกวาดสายตามองทุกคนด้วยหัวใจนางกระตุกวูบ ในเก้าคนนั้นมีตั้งหกคนที่เจตนาร้ายต่อนาง！

ปีศาจสองคนที่เหลือเป็นคู่สามีภรรยากัน ไม่มีอะไรที่ระหว่างคิ้วของคนทั้งสอง ไม่มีเจตนาที่ดีและเจตนาที่ไม่ดี

ดูเหมือนว่าต้าเหนียงและหกคนนั้นน่าจะเป็นกลุ่มเดียวกัน！

“แม่นาง เจ้าอยากจะพูดอะไร？”

ต้าเหนียงปีศาจยิ้มพลางถาม สัญลักษณ์ปีศาจตรงหน้าถูกย่นเข้าหากัน

“การพบกันถือว่าเป็นพรหมลิขิต พอถึงเมืองหลวงแล้ว ข้าขอเชิญทุกท่านมาดื่มด้วยกัน”

เย่จายซิงกล่าว

พวกปีศาจชอบดื่ม นางจึงพูดได้อย่างไม่มีปัญหา

ต้าเหนียงปีศาจพูดพลางยิ้มกล่าวตกลง การป้องกันในสายตาคนอื่นๆก็หายไป ต่างพยักหน้า เพียงแต่คู่สามีภรรยาไม่ได้พูดอะไร

เมื่ออสูรปีศาจบินไปเกินครึ่งทาง จู่ๆก็มีชายคนหนึ่งอ้วกออกมา กลิ่นไม่พึงประสงค์ก็ออกมาทันที

เย่จายซิงกลั้นหายใจอยู่ครู่หนึ่ง

“หยุดสักครู่ หยุดก่อนสักครู่！”

“หยุดรถก่อน！เหม็นมากเลย พวกเราต้องออกไปก่อน！”

คนขี่อสูรปีศาจพลางหยุดรถ มองดูสถานการณ์ด้านใน เขาก็สบถด่าอยู่สองสามคำ แล้วก็จอดรถอสูรปีศาจให้มั่นคง ให้ปีศาจที่อาเจียนนั้นลงไปอ้วก แล้วก็เข้าไปทำความสะอาดรถ

ทุกคนปิดจมูกแล้วลงมา เพียงลงไปได้ไม่กี่ก้าว ขาของสามีภรรยาคู่นั้นก็อ่อนยวบล้มลงไปกับพื้น

เย่จายซิงเข้าใจขึ้นมาทันที อ้วกพวกนั้นมียาทำให้มึนงงอยู่

นี่มันน่าขยะแขยงมากจริงๆ

นางก็แสร้งทำเป็นเวียนหัว แล้วล้มลงไปบนก้อนหิน

จากนั้นก็ได้ยินเสียงดังขึ้น ปรากฏว่าคนขับก็หมดสติไปเช่นกัน

“ไม่คาดคิดว่าทำครั้งนี้ก็สำเร็จ！สบายมากเลยจริงๆ！”

“หึหึ อสูรปีศาจตัวนี้เป็นอสูรปีศาจระดับเจ็ดเลยนะ มันเป็นอสูรผลึกเวทย์ ราคาเท่ากับหินปีศาจนับล้าน！”

ที่แท้คนเหล่านี้ก็มุ่งเป้าไปที่อสูรปีศาจตัวนี้นี่เอง

ราคาอสูรผลึกปีศาจในโลกปีศาจ มีราคาสูงกว่าโลกมนุษย์เยอะมาก

เนื่องจากผู้ฝึกบำเพ็ญระดับสูงสามารถใช้อสูรผลึกปีศาจในการฝึกได้โดยตรง

ไม่แปลกใจเลยที่ตระกูลปีศาจพวกนี้ต้องเข้าตาจน

อสูรปีศาจยังอยู่ในอาการมึนงง ปีศาจพวกนี้รู้ว่าอสูรปีศาจยังอยู่ในภาวะมึนงงสักพัก พวกเขาเลยรีบลงมืออย่างรวดเร็วด้วยการผ่าหัวของมันแล้วเอาผลึกปีศาจออกมา

“ยายฝง ผู้ชายต่างฆ่าหมดแล้ว ผู้หญิงสองคนนี้ทำยังไงดี？”

หลังจากนั้นก็มีคนชี้ไปที่คนที่หมดสติอยู่ที่พื้น

ปีศาจต้าเหนียงที่ถูกเรียกว่ายายฝง แค่นยิ้มเย็นชา

“ผู้หญิงในโลกปีศาจมีน้อยมากๆ หญิงสองคนนี้อย่าเพิ่งฆ่า เอาไปขายที่ซ่องโสเภณี โดยเฉพาะหญิงสาวที่จะไปหาชายของนางที่เมืองหลวง ผิวของนางนุ่มนวล ข้าไม่เคยเห็นผิวที่นุ่มนวลแบบนั้นมาก่อน แน่นอนว่าต้องขายได้ราคาดีแน่ ถ้าหากพวกเจ้าสนใจ เอาไปเล่นก่อนก็ได้ แต่จำไว้ว่าอย่าเล่นจนพังละ”

เย่จายซิงรู้สึกหนาวไปถึงหัวใจ หญิงชราผู้นี้น่าตายนักด้วยความคิดสกปรกแบบนี้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสายตานางถึงมองที่ข้อมือและคอของนางตลอด

“เฮ้！ข้าจะไปก่อน！ข้ายังไม่เคยเล่นกับหญิงสาวที่ผิวนุ่มขนาดนี้มาก่อนเลย นี่มันสุดยอดมาก！”

ปีศาจที่เพิ่งอาเจียนออกมานั้นแสยะยิ้มขึ้น และเดินเข้ามาหาเย่จายซิงอย่างกระตือรือร้น

“พวกเราเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันนะ ไปด้วยกันเถอะ！”

มีอีกคนตามมา

สีหน้าพวกเขาเต็มไปด้วยความถ่อย

เย่จายซิงนับหนึ่งถึงสามในใจ ปีศาจก็ล้มลงไปกับพื้นด้วยแขนขาที่ไร้เรี่ยวแรงด้วยดวงตาเบิกกว้าง

พวกเขามองด้วยสายตาที่ไม่น่าเชื่อไปที่เย่จายซิง ที่เมื่อครู่นี้ยังเห็นนางอยู่ในอาการมึนงงลุกขึ้นมา ปรบมือให้พวกเขา ฝุ่นก็ปลิวไปตามสายลม

“ผงนี่มีพิษ！”

“นางใส่พิษให้พวกเรา！”

“แม่นาง รีบเอายาแก้พิษให้พวกเราเดี๋ยวนี้！”

“กล้าวางยาพวกเรา เจ้านี่รนหาที่ตาย！”

เย่จายซิงนั่งลงบนหิน มองดูสีหน้าพวกเขาที่ค่อยๆเปลี่ยนสีไปเรื่อยๆ

“ต้องขอบคุณพวกเจ้าแล้ว ที่เลือกป่าลึกเช่นนี้ ที่นี่ไม่น่าจะมีใครมาหรอก และก็ไม่มีใครสามารถช่วยพวกเจ้าได้ พวกเจ้านะโดนหมื่นมดยาพิษ มันจะค่อยๆซึมช้าๆ เข้าไปที่หัวใจทีละนิด จากนั้นก็ลามไปทั้งตัว ท้ายที่สุดก็จะเหลือแต่กระดูก”

ทันทีที่นางกล่าวจบ ใบหน้าของพวกเขาก็ตื่นตระหนกด้วยความกลัว

“แม่นาง พวกเรารู้ผิดแล้ว พวกเรามีตาหามีแววไม่ ทำให้ล่วงเกินท่านเข้า ท่านนั้นยิ่งใหญ่ อภัยให้พวกเราด้วยเถอะ！”

ยายแก่เฟิงนั่นร้องขอความเมตตา

“ในเมื่อพวกเจ้าขอความเมตตา ข้าก็จะปล่อยเจ้าไป”

นางลุกขึ้นพลางยิ้ม

เมื่อพวกเขาคิดว่านางจะปล่อยพวกเขาไปจริงๆ พิษก็จู่โจมกะทันหัน ใบหน้าบิดเบี้ยวจนดูไม่ได้ เสียงร้อยครวญครางโหยหวน ตายอย่างอนาถอยู่ที่พื้น

เย่จายซิงพลางยิ้ม แล้วเข้าไปเก็บถุงแหวนพวกเขาเอามาให้หมด

นางหยิบแผนที่ขึ้นมาดู แล้วเดินตามทางไปทางเมืองหลวงต่อ

คนบนรถนั้นถูกฆ่าไปตั้งนานแล้ว

มีเพียงสามีภรรยาคู่เดียวเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ เย่จายซิงรู้ว่าพวกเขาตื่นแล้ว เพียงแต่พวกเขาเป็นลมไป นางก็ไม่ได้เปิดโปงอะไร แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรพวกเขา

ปีศาจก็เป็นอีกเผ่าพันธุ์ที่มีทั้งคนเลวมีทั้งคนดี พวกเขาไม่ได้ทำอะไรนาง นางก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องทำร้ายพวกเขา

ถ้าหากว่าพวกเขาไปที่สนามรบก็จะถือว่าพวกเขาคือศัตรู ถึงตอนนั้นก็จะเป็นศัตรูกันอย่างแท้จริง นางไม่อาจลังเลที่จะฆ่าศัตรู

หลังจากที่นางจากไป

ชายหนึ่งหญิงหนึ่งรีบลุกจากพื้นอย่างรวดเร็ว พวกเขามองลึกเข้าไปในที่ที่นางจากไป พวกเขาโค้งคำนับให้แล้วจากไปในทิศทางที่ตรงกันข้าม

ก่อนฟ้าจะมืด เย่จายซิงเข้าไปในเมือง เมืองนี้เรียกว่าเมืองหมีดำ

ว่ากันว่าเจ้าเมืองหน้าตาเหมือนกันหมีดำ หลังจากได้มานั่งเมืองนี้ จึงกลายมาเรียกว่าเมืองหมีดำ

พวกปีศาจชอบต่อสู้ เจ้าเมืองเหล่านี้จึงมีการเปลี่ยนเจ้าเมืองบ่อย

บางทีปีนี้อาจจะเรียกว่าเมืองหมีดำก็ได้ ปีหน้าอาจจะเรียกว่าเมืองแมวป่า

นางต้องจ่ายหินปีศาจเพื่อเป็นค่าผ่านทาง หลังจากเข้าเมืองไปแล้วนางก็หาโรงเตี๊ยมเพื่อจะพักหนึ่งคืน แล้วพรุ่งนี้ค่อยเข้าเมืองหลวงปีศาจ

นางไม่อยากรีบเร่งเดินทางตอนกลางคืน เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ปีศาจคึกคักที่สุด ทั้งมีอสูรปีศาจอีกจำนวนมาก

ก่อนเข้าเมือง นางแปลงโฉมอีกครั้ง

หลังจากได้เรียนรู้แล้ว นางก็ทำให้ผิวตัวเองหยาบกร้านมากขึ้น สีผิวที่เข้มขึ้น เพิ่มความสูงไปอีกหน่อย ริมฝีปากหนาขึ้น กึ่งไปในทางสาวเล่นมายากลอย่างนั้น

อยู่ในโรงเตี๊ยมนางก็ฝึกพลังอีกรอบ นางไม่กล้าเข้าห้วงกาลเวลาเพื่อฝึกฝน ที่นี่อยู่ไม่ไกลจากเมืองปีศาจมากนัก นางกังวลว่าจะมีผู้ที่แข็งแกร่งรับรู้ถึงพลังงานในห้วงกาลเวลาที่แปรปรวนได้

แต่ความเร็วในการฝึกก็เร็วมากเช่นกัน ในคืนนั้น ก็ทะลวงไปเป็นแดนอาจารย์ปีศาจแล้ว ลูกตานางก็เปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นอีกครั้ง

วันรุ่งขึ้นนางไปซื้อเสื้อผ้ารองเท้าที่ร้านขายเสื้อผ้า หลังจากแต่งตัวใหม่ก็เหมือนปีศาจสาวในท้องถิ่นมากขึ้น

เสื้อผ้าเป็นแบบแขนสั้น โชว์ครึ่งแขน คอเสื้อก็ค่อนข้างต่ำ สวมรองเท้าหนังที่เผยให้เห็นน่อง

นางเข้าไปในเมืองหมีดำเพื่อเช่ารถอสูรปีศาจแบบส่วนตัว คราวนี้จะไม่เกิดอุบัติเหตุแบบนั้นอีกแล้ว ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วยามก็มาถึงเมืองหลวงปีศาจ

จากระยะไกล นางเห็นอาคารสีดำสูงตระหง่านและงดงามตั้งอยู่ใจกลางเมือง รายล้อมไปด้วยลมปราณอสูรที่แข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบมิได้ ทำให้ผู้คนรู้สึกอึดอัดใจและสับสน

นั่นคงจะเป็นวังปีศาจ

สถานที่ที่ราชาปีศาจคนใหม่อาศัยอยู่

เสด็จอา ท่านก็น่าจะอยู่ในเมืองหลวงปีศาจนี่ใช่ไหม