บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 216

หิมะในแดนเหนือ กระจายไปด้วยกลิ่นไอปีศาจ

เพียงแค่หนึ่งวันเท่านั้น ก็แพร่กระจายไปทั่วเทือกเขาชื่อยู่ทำให้ทั้งภูเขากลับกลายเป็นสีดำ ต้นไม้แห้งเหี่ยว อสูรทิพย์กลายเป็นปีศาจ กลิ่นไอความตายเข้มข้น

ปีศาจที่ฝึกการฆ่าจำนวนสามหมื่นทั้งหมดที่รวบรวมได้เข้าสู่แดนเหนือ ถึงแม้ว่าจะมีผู้คนมากมายออกไป แต่ทว่ายังมีผู้คนมากมายที่ใช้ชีวิตในแดนเหนือไม่ยอมออกไป ยินดีที่จะอยู่ในแดนปีศาจ หากมีจิตใจที่ต่อต้านเพียงนิดเดียวก็ฆ่าทิ้งเสีย

ในเวลาเพียงน้อยนิด มีคนตายในน้ำมือปีศาจถึงห้าหมื่นคนแล้ว

ส่วนพวกที่ยังไม่ตาย เพียงแค่เข้าปีศาจ ก็ได้กลายเป็นสุนัขรับใช้ สูญเสียจิตวิญญาณ ราวกับอสูรปีศาจชั้นต่ำ

เหมือนกับนครอู่ยุ่นที่มีประชากรหนาแน่นเหล่านี้ เนื่องจากอยู่ไกลหน่อย จึงมีเวลาต่อสู้กลับ พาคนในครอบครัวและหนีออกจากแดนเหนือ

จากแดนเหนือลงต่ำ มีแม่น้ำตัดเอาไว้ราวกับสวรรค์ หลังจากที่ผู้คนข้ามแม่น้ำนั้นไปได้ ทุกคนก็ตัดสะพานออก

จึงทำให้นครอู่ยุ่นถูกทำลายลงไป

แดนเหนือถูกผู้คนทอดทิ้ง พันธมิตรผู้บำเพ็ญก็อยู่อีกฝั่งของท่าน้ำ ที่นี่จึงกลายเป็นสนามรบแรกที่จะต่อต้านกับตระกูลปีศาจ

หากว่าที่นี่คุ้มกันไม่ได้ ถ้าเช่นนั้นก็ยังมีสนามที่สองและสนามที่สามอีก...

แต่ถ้าหากว่าที่นี่ไม่เสียการควบคุม เนื่องจากความสามัคคีของผู้คน ต่อต้านศัตรูที่คุกคามได้

......

นครปีศาจ เพียงแค่เข้านครก็ต่อแถวประมาณครึ่งวัน

เย่จายซิงที่ถูกเบียด ก็เต็มไปด้วยเหงื่อ

จักรพรรดิปีศาจผู้สูงส่ง มีคนมาเข้าเฝ้าจำนวนมาก

หลังจากที่จักรพรรดิปีศาจได้เจิมก็ทำการเรียกผู้บำเพ็ญปีศาจมาโจมตีโลกมนุษย์ทันที นี่ทำให้ตระกูลปีศาจบ้าคลั่งกับเขามากยิ่งขึ้น

สามพันปีถึงจะปรากฏจักรพรรดิปีศาจ จึงได้กลายเป็นผู้นำจิตวิญญาณจักรพรรดิปีศาจ

เย่จายซิงที่เดาเอาว่าเสด็จอาจะต้องอยู่ในเมืองนี้เป็นแน่ เขาจะต้องลองการขัดขวางการเจิมของจักรพรรดิปีศาจ เพียงแค่ไม่สำเร็จเท่านั้น เขาจึงไปตามหาโอกาสอื่น

เพียงแค่จักรพรรดิปีศาจใหม่ตาย โลกปีศาจก็จะเละเทะ

แต่ว่าไม่ง่ายเลย

เขารู้จักเสด็จอาดี เขาเป็นถึงเซ่าตี้แห่งแคว้นเทพมังกร เขามีหน้าที่ ซึ่งไม่ละทิ้งง่ายๆ เป็นแน่

ต่อให้แม่เลี้ยงฮองเฮาจะไม่ดีกับเขา แต่เนื่องจากตำแหน่งของเขา ในช่วงเวลาที่อันตรายบนแผ่นดินใหญ่ เขาจะต้องลงมือ

นางไม่โทษเขาที่ไม่ไปตามนัด เนื่องจากนางเข้าใจในภาระหน้าที่ของเขา

ชีวิตของมนุษย์หากว่าถูกตระกูลปีศาจทำลาย แล้วจะให้อยู่เฉยๆ หรือ แล้วอนาคตล่ะ？

เฝ้าถามตัวเอง หากว่านางเป็นเสด็จอา ก็คงจะอยู่นิ่งเฉยมิได้

ดังนั้นทำให้นางกลับชอบเขายิ่งขึ้นไปอีก ผู้ชายเช่นนี้ ใครจะไม่รักได้ลงเล่า

เมื่อเข้านครไป เย่จายซิงได้ขยับแหวน แต่ว่ายังรับรู้ว่าเสด็จอาอยู่ที่ไหน

“ถอยไปถอยไป！คนที่ยืนกลางถนนอยากตายรึไง！”

ขณะที่นางเหม่อลอยนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเกี้ยวปีศาจดังพุ่งมาที่นาง นางหลบได้ทัน จากนั้นก็มีแส้มาตีลงที่หลังนาง ทำให้นางเลือดออก

นั่นเป็นแส้สีฟ้า ด้านบนหนามแหลมบางๆ จากนั้นได้ลิ้มรสเลือดของเย่จายซิง

เจ้าของแซ่นั้น มีมือขาวนวลผ่อง รูปที่น่าสนใจออกมาจากเกี้ยวของปีศาจ

“ว้าว！เป็นเหมยจี！นางสวยจัง！”

“เหมยจี！หนึ่งในสาวงามทั้งสามของตระกูลปีศาจของเรา ได้ยินชื่อเสียงมานานแล้ว ไม่คิดว่านางจะสวยกว่าคำร่ำลือ！”

“ได้ยินมาว่าอีกสองสาวงามอีกไม่นานก็จะเข้ามาในนครปีศาจแล้ว พวกนางต่างก็อยากมอบร่างกายให้กับจักรพรรดิปีศาจ！”

มองหญิงสาวที่อยู่บนเกี้ยว คนที่มองต่างอึ้งตามๆ กัน จากนั้นก็ถกเถียงกันไม่หยุด

ส่วนนางเย่จายซิงก็ได้ถูกเบียดไปอยู่อีกมุมหนึ่ง โดยไม่มีคนสนใจ

แม้แต่เหมยจีก็ไม่ได้มองนาง ราวกับนางเป็นแค่คนที่ขวางถนนเท่านั้น แต่ก็ถือเป็นเรื่องปกติ ต่อให้มีคนตาย ก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว