บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 228

เย่จายซิงที่เป็นนางกำนัลตัวน้อยเพิ่งเข้าวังได้ไม่นานนั้น นางพลันทำท่าตื่นตระหนกขึ้นมาพร้อมกับทำท่าทางประหม่าออกมาอย่างเต็มที่ จากนั้นก็ก้มหน้าเดินไปพร้อมกับนางกำนัลที่เข้ามาใหม่ที่ถูกนางกำนัลชั้นผู้ใหญ่พาเดินเข้าไปในตำหนักของเจ้านาย

ยังมิทันจะออกเดินไปได้กี่ก้าว ก็พลันมีแสงจากด้านหลังตะโกนขึ้นมาว่า “หยุดเดี๋ยวนี้”

เย่จายซิงพลันเงยหน้ามองขึ้นมา ก็พลันเห็นนางกำนัลชั้นผู้ใหญ่คนหนึ่งกำลังมองมาที่นางด้วยสายตาเย็นชา

“ปิงเฉียว มีนางกำนัลมาใหม่ถึงหกนาง เจ้าพาไปสองนาง พวกข้าอีกห้าตำหนัก ไม่ใช่ว่าจะมีนายหญิงคนหนึ่งที่มิได้รับนางกำนัลไปหรือ? พวกเจ้าวังยู่เหออย่าได้ทำเหิมเกริมไปมากกว่านี้เลย!”

ที่แท้นางกำนัลชั้นผู้ใหญ่พาพวกนางมามีนามว่ายู่เหอ

ปิงเฉียวเพียงแย้มยิ้มออกมาด้วยความเย็นชา พร้อมทั้งจับจ้องไปที่นางกำนัลผู้นั้น

“เมิ่งชิววังในยามนี้ผู้ใดเป็นที่โปรดปรานมากที่สุด คนผู้นั้นย่อมมีสิทธิ์ที่จะได้รับข้ารับใช้ไปมากที่สุด พวกเจ้าทุกคนก็เห็นด้วยตาของตนเองแล้วไม่ใช่หรือ หากพวกเจ้าไปพอใจ พวกเจ้าก็ไปร้องเรียนกับจักรพรรดิปีศาจเอาเองละกัน!”

“ท่านจักรพรรดิปีศาจย่อมไม่สนใจมาจัดการเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้!”

ปิงเฉียวเพียงแย้มยิ้มออกมาพร้อมกับพานางเย่จายซิงและนางกำนัลตัวน้อยอีกคนหนึ่งเดินยกเท้าสูงออกมาไปด้วยท่าทางมั่นใจ

นั่นเป็นเพราะวังหลังยังมิเจ้านายคนใหม่ อีกทั้งจักรพรรดิปีศาจก็มิได้คิดสนใจมาจัดการกับวังหลัง ดังนั้นผู้ที่ลงมือไวที่สุดย่อมเป็นผู้ที่แข็งแกร่ง!

เมิ่งชิวโมโหเสียเป็นฟืนเป็นไฟ พร้อมกับก้าวไปด้านหน้า พร้อมกับเลือกนางกำนัลที่ไปสองคน จากที่มีเหลืออยู่เพียงสี่คน

นางต่อกรกับปิงเฉียว นั่นก็เป็นเพราะว่านายหญิงของพวกนางทั้งสองมิถูกกัน พวกนางที่เป็นข้ารับใช้ข้างกายทำอะไรจึงต้องคิดแทนนายของตนด้วยเช่นกัน

ในเมื่อปิงเฉียวเลือกไปสอง เช่นนั้นนางก็จะไม่ยอมแพ้ ส่วนนางกำนัลที่เหลืออยู่ของแต่ละตำหนัก จึงไปแย่งชิงนางกำนัลที่เข้ามาใหม่กันแทน จนกระทั่งเกิดการลงไม้ลงมือกันขึ้นมา

ทว่า ภาพเหตุการณ์ที่น่าชมเช่นนี้เย่จายซิงมิอาจมองดูได้ นางเดินตามปิงเฉียวจนมาถึงตำหนักยู่เหอในทันที

เนื่องจากวังหลังยังมิได้มีเจ้านายคนใหม่ ชื่อตามตำหนักนั้นจึงถูกเรียกขึ้นตามนามของเจ้าของ เพื่อที่จะได้ง่ายต่อการเรียกชื่อ อีกทั้งยังมิทำให้เกิดความสับสนวุ่นวายอีกด้วย

“นายหญิงเจ้าค่ะ ข้าน้อยพานางกำนัลมาเพิ่มอีกสองนางแล้วเจ้าค่ะ ท่านอยากจะพบกกับพวกนางหรือไม่เจ้าคะ?”

ปิงเฉียวพูดกับยู่เหออย่างเอาอกเอาใจ

มือเรียวคู่หนึ่งพลันยื่นออกมาจากหลังม่าน “ให้พวกนางเข้ามา”

เย่จายซิงจึงเดินเข้าไปด้านใน พร้อมทั้งโค้งกายทำความเคารพ “ข้าน้อยเสี่ยวฮวาขอเข้าเฝ้านายหญิงเจ้าค่ะ”

ใช่ เสี่ยวฮวาคือชื่อปลอมของเย่จายซิง ชื่อเต็มของมันก็คือหลิวเสี่ยวฮวา

นางกำนัลอีกคนหนึ่งจึงพูดขึ้นมาว่า “ข้าน้อยหยุนซินขอเข้าเฝ้านายหญิงเจ้าค่ะ”

“เสี่ยวฮวา? ข้ามิได้ยินชื่อบ้านนอกเช่นนี้มานานหลายปีแล้ว”

ยู่เหอพลันลุกขึ้นมาจากตั่งกุ้ยเฟย ใบหน้าสวยยิ่งนัก งดงามราบบุปผาเลยทีเดียว สายตาของยู่เหอพลันตกลงมาบนตัวของเย่จายซิง เมื่อเห็นท่าทางของนางนั้น ก็พลันส่งเสียงประชดออกมา พร้อมกับมองไปยังนางกำนัลที่มีนามว่าหยุนซิน

หยุนซินมีรูปลักษณ์ดูดีกว่าเย่จายซิงมาก ผิวที่ยาวเนียน ดูท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตน ลูกตาของนางกลอกไปมาสองสามครั้ง พินิจอย่างไรก็รู้สึกได้ถึงความมีชีวิตชีวา

“มาได้เวลาพอดีเลย เจ้า นำน้ำแกงบำรุงร่างกายของข้าไปมอบให้กับจักรพรรดิปีศาจเสีย”

ยู่เหอชี้ไปทางหยุนซินพร้อมกล่าวออกมา

หยุนซินพลันตกตะลึงจนเงยหน้าขึ้นมามองในทันที พร้อมกับเผยท่าทีประหม่าออกมาว่า “ข้า ข้อน้อยเพิ่งเข้ามาได้ไม่นาน จึงมิรู้กฎเกณฑ์คำสอนใดๆเลยเจ้าค่ะ เกรงว่าจะเป็นการล่วงเกินจักรพรรดิปีศาจเข้า!”

นางกลัว เพราะว่าจักรพรรดิปีศาจองค์ใหม่ป่าเถื่อนยิ่งนัก นางกลัวว่าหากไม่ระมัดระวังไปทำให้พระองค์ทรงกริ้วเข้าละก็ อาจจะถูกตัดหัวเข้าได้

ยู่เหอแย้มยิ้มออกมา พร้อมกับมองไปที่เล็บของตัวเองและกล่าวออกมาว่า

“เจ้ามิต้องเป็นกังวลไปจักรพรรดิปีศาจของพวกเจ้าหาใช่คนคิดเล็กคิดน้อยเช่นนั้นไม่ อีกทั้งข้ากำลังให้โอกาสเจ้าอยู่เจ้าไม่เข้าใจงั้นหรือ? ท่านจักรพรรดิปีศาจชื่นชอบสตรีที่มีดวงตาสวย ข้าว่าดวงตาของเจ้าไม่เลวเลย หากว่าเจ้าสามารถทำให้จักรพรรดิชมชอบได้ละก็ ต่อไปพวกเราก็จะได้นั่งอยู่ในฐานะเดียวกันเสียที”

เย่จายซิงที่เห็นการแก่งแย่งชิงบัลลังก์ในวังหลังมามากมายนั้น นางหมดคำพูดจริงๆ

แผนการของยู่เหอชัดเจนเกินไปหรือไม่ นี่มิใช่เป็นการยืมมือนางกำนัลที่เข้ามาใหม่เพื่อไปลองใจจักรพรรดิปีศาจงั้นหรือ?

อีกทั้ง ลักษณะนิสัยของจัดรพรรดิมารองค์ใหม่ยังมิมีผู้ใดคาดเดาได้ ยู่เหอถึงได้นำแผนการของตนไปวางไว้บนนางกำนัลที่เข้ามาใหม่เช่นนี้