บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 239

โจวกงกงถ่ายทอดคำสั่งลงไปทันที

เมื่อรู้ว่าองค์จักรพรรดิปีศาจจะปลดพวกนางสนมในวังหลัง ผู้หญิงทั้งหมดจะถูกส่งไปเป็นนางกำนัล สีหน้าพวกผู้หญิงงดงามที่ใฝ่ฝันอยากเป็นผู้หญิงข้างกายองค์จักรพรรดิปีศาจเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวซีด

โดยเฉพาะยู่เหอ นางได้ยินมาว่าเจียวเจียวถูดกำจัดจุดตันเถียน ลงโทษให้ไปเป็นทาส ยังสะใจอยู่สักพัก กำลังคิดว่าต่อไปจะเหยียบย่ำนาง ใครใช้ให้นางมาตบหน้าตน

สุดท้ายกลับคิดไม่ถึง ตนเองก็จะต้องไปเป็นนางกำนัลแล้ว ยังต้องไปปรนนิบัติดูแลนางกำนัลที่เคยมารับใช้อยู่ในตำหนักของนางคนนั้น

ตอนนี้คนอื่นไม่ใช่นางกำนัลแล้ว ได้ยินมาว่านางไปทำแปลงโฉม งามล้มเมืองเลยทีเดียว องค์จักรพรรดิปีศาจหลงรักตั้งแต่แรกพบ ยังให้ย้ายเข้าไปอยู่ในวังเจาหยาง เตรียมเป็นฮองเฮาปีศาจในอนาคต

นางไม่ได้มีชื่อเรียกว่าเสี่ยวฮวา แต่ชื่อเย่จายซิง ยังเป็นเผ่ามนุษย์

ในใจยู่เหอเกลียดแค้นมาก ที่ผ่านมานางสามารถฆ่านางกำนัลได้อย่างง่ายดาย สถานะเปลี่ยนไป กลายเป็นเจ้านายของนาง ต่อไปเคารพนอบน้อม นางจะทนรับได้อย่างไร

“เร็วเข้าเร็วเข้า รีบเปลี่ยนสวมชุดนางกำนัล นายน้อยจะเข้านอนแล้ว เจ้ากับพวกนางกำนัลคนอื่นอีกเก้าคนเฝ้าเวรยามด้านนอกประตูห้องนายน้อย”

มีเสียงขันทีคนหนึ่งพูดเร่งเร้า

นายน้อยคือใคร เย่จายซิงไง ตอนนี้ทั่วทั้งวัง มีเพียงนางคนเดียวที่เป็นนายหญิง

ไม่แน่ หลังจากวันพรุ่งนี้เป็นต้นไปก็อาจจะต้องเรียกนางว่าฮองเฮาปีศาจ

แค่เฝ้าเวรยามก็ต้องใช้นางกำนัลตั้งสิบคน ยังไม่นับนางกำนัลกับขันทีคนอื่นที่คอยปรนนิบัติรับใช้ ตอนนี้ทั่วทั้งวังหลังโอบล้อมเย่จายซิงเพียงคนเดียว

ต่อให้ยู่เหอไม่พอใจแค่ไหน ก็ต้องรีบเปลี่ยนใส่ชุดนางกำนัลแล้วก็เดินตามขันทีไปยังวังเจาหยาง

เย่จายซิงไม่รู้เรื่องพวกนี้เลยนางปิดประตูแล้วก็ไม่เจอใครทั้งนั้น นอนอยู่บนเตียงแล้วทำเป็นหลับตาพักผ่อน แอบใช้จิตตื่นรู้พูดคุยกับเจ้าไป๋ในห้วงกาลเวลา

นางไม่กล้าเข้าไปในห้วงกาลเวลา ทั่วทั้งวังมารล้วนอยู่ภายใต้อาณาเขตของหลงเฟยหลี ทุกความเคลื่อนไหวของตนขอเพียงเขาอยากรู้ก็จะสามารถรู้ได้

“เทาเที่ยยังไม่ฟื้นหรือ?”

เจ้าไป๋ส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร จิ้งจอกน้อยตื่นมาครั้งหนึ่ง ทานพู่เทพแล้วก็นอนต่อ หัวใหญ่ขึ้น ขนดูเหมือนจะแดงกว่าจิ้งจอกทิพย์จิ่วอิงปกติอย่างมาก”

นี่ถือเป็นเรื่องดี พวกอสูรศักดิ์สิทธิ์อสูรเทพ การนอนหลับเป็นเหมือนอย่างการฝึกตนในเชิงลึก ยิ่งนอนนาน การบำเพ็ญก็จะยิ่งสูงขึ้น

และก็จะทำให้เป็นผู้ใหญ่ในไม่ช้า เมื่อเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ นางถึงจะได้รับพรพลังต่อสู้ที่มากยิ่งขึ้น

แต่วัยเด็กของพวกเขาก็ยาวนาน ตอนนี้พู่เทพก็สามารถย่นเวลาสั้นลงได้บ้าง

เย่จายซิงไม่พูดถึงพวกเขาอีก ถามขึ้นมาว่า “เจ้าไป๋ ระดับการบำเพ็ญของหลงเฟยหลีน่าจะอยู่ระดับแดนเทพปีศาจ เมื่อก่อนเขาถูกพิษมากมาย ถึงแม้จะถอนพิษแล้ว แต่มีภูมิคุ้มกันต่อพิษบางชนิด ยาผงสลายวิญญาณของข้าเขากินไปหมดแล้ว เจ้ามีวิธีทำให้ข้าสามารถหลุดพ้นจากอาณาเขตของเขาได้ไหม?”

หากอยู่ในอาณาเขตของเขา ตนเองก็จะกลายเป็นตัวประกันของเขา เมื่อเสด็จอามา ตนเองก็จะกลายเป็นจุดอ่อนของเสด็จอา

นางต้องออกมาจากการควบคุมภายในอาณาเขตของเขา ถึงจะสามารถร่วมมือกับเสด็จอาต่อสู้กับหลงเฟยหลี

เจ้าไป๋คิดไปคิดมา แล้วก็พูดขึ้นมา

“มีวิธีอยู่อย่างหนึ่ง แต่อันตรายมาก”

“เจ้าว่ามา”

เจ้าไป๋พูดขึ้นว่า

“ตอนนี้นายหญิงอยู่ในระดับแดนมหาจักรพรรดิทิพย์ สามารถใช้วิชาเวทมนตร์ได้แล้ว ครั้งที่แล้วหลังจากห้วงกาลเวลายกระดับ ห้วงกาลเวลาให้รางวัลวิชาเวทมนตร์ระดับเซียนมาหนึ่งเล่ม มีชื่อเรียกวิชาเวทมนตร์แห่งพลัง หลังจากฝึกฝน จะสามารถทำให้พลังการบำเพ็ญของนางหญิงเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว กระทั่งหลายเท่า ของเพียงพลังการบำเพ็ญของท่านอยู่เหนือเขา ก็จะสามารถออกมาจากอาณาเขตของเขาได้ ยังมีโอกาสทำร้ายเขาให้บาดเจ็บสาหัส”

วิชาเวทมนตร์ระดับเซียน

เย่จายซิงตกตะลึง

วิชาเวทมนตร์บนโลกนี้มีไม่มาก และวิชาเวทมนตร์ระดับเซียนก็มีน้อยมาก คิดไม่ถึงว่าในห้วงกาลเวลาวิชาเวทมนตร์ระดับเซียนเล่มหนึ่ง

“ที่ข้าไม่บอกนายหญิงก็เพราะ หลังจากใช้วิชาเวทมนตร์จะเกิดผลข้างเคียงอย่างมาก จะอ่อนแออยู่ช่วงระยะหนึ่ง ตอนนี้นายหญิงอยู่ไหนโลกปีศาจ ไม่เหมาะที่จะใช้วิชาเวทมนตร์”

นางพยักหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าพูดถูก หากข้าอยู่ตัวคนเดียว ข้าไม่กล้าใช้วิชาเวทมนตร์แน่ เพราะไม่รู้ว่าจะสามารถหนีออกไปจากโลกปีศาจได้ไหม แต่มีเสด็จอาอยู่ด้วย ข้าสามารถวางใจที่จะยกเบื้องหลังให้กับเขา”

“งั้นข้าอ่านวิชาเวทมนตร์ให้ท่านฟัง ด้วยความสามารถของนายหญิง คืนนี้ก็สามารถเรียนรู้ได้แล้ว”

“ดี”

เย่จายซิงพลิกตัวบนเตียง